Φάκελος – Απογραφές – 6,5 στους 10 Έλληνες… «κάααθονται»!

Θα περίμεναν οι Έλληνες πολίτες με κοινό νου ότι όλες οι κυβερνήσεις  θα άκουγαν  τον κώδωνα του κινδύνου  που έκρουαν εκκωφαντικά όλες οι απογραφές πληθυσμού για τις δυσμενείς εξελίξεις στο δημογραφικό  μετά το 1961 και ότι θα συνειδητοποιούσαν  τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις  τους  στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη  της κάθε επόμενης δεκαετίας. Αλλά, δυστυχώς, αντί αποφασιστικών μέτρων και παρεμβάσεων για αναστροφή της δυσμενούς αυτής δημογραφικής πορείας επιδίδονταν στο σπορ  των παροχών και της σπατάλης πολύτιμων εθνικών και κοινοτικών πόρων ως θυσία στον βωμό των κομματικών – πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Έτσι, δημιουργήθηκε ένα απέραντο εκτροφείο πολλών οιονεί αέργων, πολλών μη παραγωγικών εργαζομένων, πολλών «μαϊμού» συνταξιούχων, πολλών μη δικαιούχων επιδοματούχων εις υγείαν των ολίγων κορόιδων παραγωγικώς εργαζομένων, συνεπών φορολογουμένων και συνεπών ασφαλισμένων. Κι αυτή η τακτική συνεχίζεται συνεχώς και ακαταπαύστως με καταιγιστικές ανακοινώσεις για χορήγηση επιδομάτων, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και ρυθμίσεων χρεών και μη είσπραξης  δημόσιων επιστρεπτέων τάχα  ποσών, αλλά πάντα δανεικών και  … « αγύριστων»…

Δείτε ακόμη: Φάκελος απογραφές: Τρομάζει η εξέλιξη του δημογραφικού τα τελευταία 60 χρόνια!

Και το φαινόμενο αυτό δεν είναι σημερινό. Το είχε καταγγείλει με τον δικό του δηκτικό τρόπο πριν από 150 χρόνια ο μέγας Εμμανουήλ Ροίδης  παρουσιάζοντας τα μέλη του απέραντου αυτού δημόσιου εκτροφείου ως «ομάδος ανθρώπων ειδότων ν΄ αναγινώσκουσι και να ν΄ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν΄ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι». Και έτσι, όπως πάλι κατήγγειλε, «άπαν δε το χρήμα του λαού, αντί έργων χρησίμων, προς πόλεμον ή προς ειρήνην, εδαπάνησεν εις συντήρησιν κοπαδίου κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου».

Και η εύστοχη διαπίστωση του Κώστα Μητρόπουλου με το σκίτσο του πριν από περίπου … 33 χρόνια («Οικονομικός Ταχυδρόμος» 26 Ιανουαρίου 1989)

Εγκληματικές πράξεις, παραλείψεις και εχθρότητα κατά της πολυμελούς οικογένειας

Αλλά, το χειρότερο είναι ότι αυτές οι δυσμενείς  δημογραφικές εξελίξεις, οι οποίες, κατά την άποψη ειδικών επιστημόνων και της τελευταίας Έκθεσης της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής (2018), δεν αναστρέφονται πια, οφείλονται και σε πράξεις και παραλείψεις όλων σχεδόν των κυβερνήσεων κατά προκλητική παράβαση  της επιταγής του άρθρου 21 (παρ. 2) του Συντάγματος, το οποίο, σε άλλες περιπτώσεις (άρθρο 16, παράδειγμα, για τα κρατικά πανεπιστήμια) κατά κόρον επικαλούνται όλοι εκείνοι που  συνεχώς  δεν το εφαρμόζουν! «Η προστασία της πολύτεκνης οικογένειας συνιστά –κατά τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ.2 του Συντάγματος- υποχρέωση του κράτους», η οποία  κατοχυρώνει, αντιστοίχως, στην πολύτεκνη οικογένεια δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το κράτος στο πλαίσιο του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου».

Αλλά, πάλι δυστυχώς, γινόταν και γίνεται το αντίθετο. Σε όλη την κρίσιμη  περίοδο, όπως προκύπτει από  στοιχεία μελέτης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ),   οι οικογένειες με παιδιά στην Ελλάδα τιμωρούνται, αφού ένας γονιός με δύο παιδιά έχει τις υψηλότερες φορολογικές επιβαρύνσεις μεταξύ των 34 χωρών του Οργανισμού. Επίσης, σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου διεθνούς οργανισμού η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ, όπου η φορολογική επιβάρυνση μιας οικογένειας με παιδιά είναι υψηλότερη κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τα φορολογικά βάρη που επωμίζεται ένας άγαμος εργαζόμενος χωρίς παιδιά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κράτη του ΟΟΣΑ.

Πέρα από αυτά, τα τελευταία χρόνια  καταργήθηκαν πολλά ευνοϊκά μέτρα για την πολύτεκνη οικογένεια, ενώ ο βουλευτής Δράμας  του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης  το 2015  απάντησε στις 205.000 πολύτεκνες οικογένειες ως εξής: «Τους έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια, τους απεχθάνομαι, γνωρίζοντας το πολιτικό κόστος. Οι κύριοι αυτοί μετά από μια εβδομάδα μας καλούν να κάνουμε το ρουσφετάκι τους για το επίδομα γάμου». Επίσης, υπενθυμίζω και τις δηλώσεις της τότε αρμόδιας αναπληρώτριας αρμόδιας υπουργού Θεανώς Φωτίου (Ιανουάριος του 2018) με τις οποίες χαρακτήρισε  τους τρίτεκνους και πολύτεκνους ως «μικρότερη πληθυσμιακή ομάδα», ο εστί μεθερμηνεύομενον ότι δεν είναι  κομματικά… «ενδιαφέρουσα»!

Απίστευτες διαπιστώσεις για την οικονομία και την κοινωνία

Ανέφερα όλα αυτά προκαταβολικά για να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση όλων των ειδικών επιστημόνων που προανέφερα ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις του δημογραφικού είναι εφιαλτικές και στην ελληνική οικονομία και κοινωνία με το εγγύς μάλιστα  μέλλον της χώρας «ουκ έσσεται άμεινον»! Οι διαπιστώσεις  που προκύπτουν από την εξέταση των στοιχείων του παρατιθέμενου πίνακα (για να επικεντρώσω το σημείωμά αυτό στα οικονομικά αποτελέσματα των απογραφών και, συγκεκριμένα,  ιδιαίτερα στην απασχόληση) είναι  μελαγχολικές. Οι κυριότερες είναι οι εξής:

Πρώτον, παρά την αύξηση του ελληνικού  πληθυσμού κατά  2,1 περίπου εκατομμύρια άτομα μετά το 1961 ο ενεργός πληθυσμός  παρουσιάζει στην πραγματικότητα (με βάση τις δικές μου εκτιμήσεις στη δεύτερη στήλη για το 1961) σημαντική μείωση. Όπως σημειώνω,  στα στοιχεία της απογραφής του 1961, η οποία, όπως έχει επισημανθεί από ειδικούς επιστήμονες,  παρουσιάζει, όπως και όλες οι προηγούμενες και οι επόμενες έως  το 2011 (που είναι η πρώτη που έγινε από την ΕΛΣΤΑΤ) απογραφικά σφάλματα υποεκτίμησης,  έχω προσθέσει πληθυσμούς παιδιών και γυναικών που εμφανίζονται ως «άτομα ανίκανα προς εργασία». Αλλά, το 1961, για παράδειγμα, όπως προκύπτει από τα ποσοστά γυναικών στην παραγωγική ηλικία (15-64) και των γυναικών του αγροτικού τομέα, ένα μεγάλο μέρος των παιδιών σχολικής ηλικίας δεν φοιτούσε στο Δημοτικό Σχολείο (δεν ήταν υποχρεωτική η φοίτηση) και βοηθούσε τους γονείς του στα χωράφια και τα κοπάδια. Επίσης, την ίδια περίοδο το σύνολο σχεδόν  των γυναικών της παραγωγικής ηλικίας συμμετείχε στην οικονομική δραστηριότητα στον πρωτογενή τομέα. Έτσι, στον αναγραφόμενο από την απογραφή του 1961 ενεργό πληθυσμό (εργατικό δυναμικό) προσθέτω 1.100.000 (γυναίκες) και 700.000 παιδιά που εμφανίζονται ως «ανίκανα προς εργασία». Με τις προσθήκες αυτές ο πραγματικός ενεργός πληθυσμός το 1961 ανερχόταν, κατά τις δικές μου εκτιμήσεις, στα 5.463.000 άτομα, που είναι το υψηλότερο  έως την απογραφή του 2011 και των εκτιμήσεων της ΕΛΣΤΑΤ το 2021.

Δεύτερον, με βάση τις ίδιες εκτιμήσεις, και οι απασχολούμενοι βαίνουν συνεχώς μειούμενοι, με βάση τις δικές μου εκτιμήσεις, αλλά και με βάση τις επίσημες απογραφές παρουσιάζουν ελαφρά αύξηση, με τους ανέργους να αποτελούν την τραγική περίπτωση το 2011.

Τρίτον, Από  τα στοιχεία των απογραφών προκύπτει ότι το 1961 εργάζονταν 3,7 Έλληνες στους δέκα (ή 5,4 Έλληνες στους 10, σύμφωνα με τις δικές μου εκτιμήσεις), ενώ το 2011 εργάζονταν 3,6 Έλληνες στους 10 και  το 2021 (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ),  ακόμα λιγότεροι (3,5 Έλληνες στους 10!)

Τέταρτον, οι εξελίξεις αυτές στον συνολικό πληθυσμό (αύξηση) και στο εργατικό δυναμικό (μικρή αύξηση ή, μείωση, στην πραγματικότητα) έχουν επηρεάσει δυσμενώς και τον μη οικονομικώς  ενεργό πληθυσμό της χώρας, ο οποίος από 4.725.500 το 1961 (σύμφωνα με την απογραφή) ή 2.926.000 (σύμφωνα με τις δικές μου εκτιμήσεις)  αυξάνεται και πληθύνεται και φτάνει περίπου στα … 6.000.000 άτομα  το 2011 και ξεπερνά τα 6.500.000 άτομα το 2021 (σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ)! Αυτό σημαίνει ότι 6,3 Έλληνες στους 10 (σύμφωνα με τα στοιχεία απογραφής του 1961 ή  4,6 Έλληνες στους 10 (σύμφωνα με δικές μου εκτιμήσεις) … «κάααααθονταν», που ήταν και γνωστή ατάκα του αξέχαστου Μίμη Φωτόπουλου σε Επιθεώρηση και σε κινηματογραφικές του ταινίες!. Αν προσθέσουμε και τους 238.900 ανέργους (δεν φταίνε που κάθονται!), τότε  1961 (σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής), 5,6 Έλληνες στους 10 «κάθονταν»  ή μόνο 3,7 Έλληνες στους 10 (σύμφωνα με τις δικές μου εκτιμήσεις). Το 2011, οι μη οικονομικώς ενεργοί Έλληνες (για διαφόρους λόγους) είναι 5,5 στους 10 και με τους ανέργους είναι 6,4 στους 10 και το 2021 (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) είναι 6,2  στους 10 και 6,9 στους 10 αντίστοιχα!

Απογραφή 1981, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 4.4.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Η καταθλιπτική σύνθεση του μη οικονομικώς ενεργού πληθυσμού

Στη διαμόρφωση του μη οικονομικώς ενεργού πληθυσμού συμβάλλουν κυρίως μετά το 1991 οι συνταξιούχοι, οι μαθητές και οι φοιτητές και οι απασχολούμενοι στα οικιακά, που παραδόξως παραμένουν σταθεροί στα ίδια υψηλά επίπεδα! Οι μαθητές και οι φοιτητές από τους εμφανιζόμενους  725.100 στην απογραφή του 1961 ανέρχονται το  2021 (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ σε 1.829.000, από τους οποίους  (σύμφωνα με στοιχεία του σχολικού έτους 2018/2019) 165.000 περίπου είναι νήπια, 700.000 μαθητές του Δημοτικού,  320.000 περίπου του Γυμνασίου,  280.000 περίπου του Λυκείου και … 430.000 περίπου είναι φοιτητές. Υπενθυμίζω ότι  από τον αναγραφόμενο το 1961 ως μαθητικό και φοιτητικό πληθυσμό, οι φοιτητές ανέρχονταν τότε μόνο σε περίπου 30.000!!!

Από τον ίδιο πίνακα με τον μη οικονομικώς ενεργό πληθυσμό της χώρας προκύπτει ότι  και οι συνταξιούχοι αυξάνονται και πληθύνονται, αφού από  657.700 άτομα το 1961  έχουν φτάσει περίπου στα επίπεδα των 2.500.00 που σήμερα και ιδιαίτερα μετά την κρίση του 2008 και του 2009 και τα συνεχή Μνημόνια έχουν αποδειχθεί «ευλογία»  για την ελληνική οικογένεια και ιδιαίτερα για αυτούς που «κάθονται» και «κατάρα» για τα δημόσια οικονομικά. Σημειώνω ότι οι  συντάξεις  συμβάλλουν στη μείωση της  φτώχειας στην Ελλάδα κατά 20 περίπου ποσοστιαίες μονάδες (έναντι  11 ποσοστιαίων μονάδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ τα  προνοιακά και άλλα επιδόματα μόνο κατά  τρεις ποσοστιαίες μονάδες, έναντι 11  στην Ευρωπαϊκή  Ένωση, που σημαίνει ότι πολλά πηγαίνουν για τον «γάμο του Καραγκιόζη».

Οι λόγοι που κάνουν  6,4 Έλληνες στους 10 να «κάθονται»

Υπενθυμίζω ότι  οικονομικώς  μη ενεργοί είναι τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία. Επίσης, επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τον ορισμό για τον άνεργο και τον οικονομικώς  μη ενεργό πληθυσμό, εάν ένα άτομο που δεν εργάζεται, δεν αναζητά ενεργά εργασία και δεν είναι διαθέσιμο να αναλάβει άμεσα εργασία, δεν κατατάσσεται στους ανέργους αλλά στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό. Ακόμα, άτομα τα οποία πριν την πανδημία ταξινομούνταν στην ανεργία έπαψαν να αναζητούν εργασία καθότι τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και αναστολής λειτουργίας επιχειρήσεων δεν το καθιστούσαν εφικτό, ενώ λόγω των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων και της χειροτέρευσης των προσδοκιών που προκάλεσε η πανδημία, μακροχρόνια άνεργοι οδηγήθηκαν εκτός εργατικού δυναμικού (το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων στην Ελλάδα μειώθηκε στο 66,5% το 2020 από 70,3% το 2019).  Σημειώνεται, ακόμα, ότι βάσει της μεθοδολογίας της έρευνας εργατικού δυναμικού, οι απασχολούμενοι σε καθεστώς αναστολής σύμβασης εργασίας άνω των τριών  μηνών δεν ανήκουν στο σύνολο της απασχόλησης και, επιπρόσθετα, δεν μπορεί να ταξινομηθούν ως άνεργοι, διότι  δεν αναζητούν ενεργά εργασία. Συνεπώς, δεν ανήκουν στο εργατικό  δυναμικό, ενώ  και ένα μέρος των εποχικών εργαζομένων οδηγήθηκε εκτός εργατικού δυναμικού.

Από πρόσφατα επίσημα στοιχεία (2020) προκύπτει ότι οι  ειδικότεροι λόγοι  που κάνουν πολλούς να μην αναζητούν εργασία είναι οι ακόλουθοι: Δεν έχει εργασία, πέρασαν οκτώ χρόνια από την ημέρα που εργαζόταν, εργάστηκε μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια, απολύθηκε, περιορισμός διάρκειας εργασίας,  φροντίζει παιδιά και ηλικιωμένους, παραιτήθηκε, εκπαίδευση –επιμόρφωση παιδιών, ασθένεια, ανικανότητα προς εργασία, πρόωρη σύνταξη, συνταξιοδοτήθηκε και άλλοι λόγοι που δεν δηλώνονται.

Από ποιους  και από τι συντηρούνται όσοι «κάθονται»

Από  στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι διαχρονικά ο μη οικονομικώς ενεργός πληθυσμός της χώρας συντηρείται από τις ακόλουθες, κατά σειρά, κύριες πηγές εισοδήματος: από νοικοκυριά ή άλλα άτομα (61,6%!!!), συντάξεις  (35% περίπου),  περιουσιακά έσοδα (2,2%), ειδικά βοηθήματα (1,0%).