Ελληνική Πρεσβεία – Πώς «είδε» την επιλογή Λίντνερ στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας

Ο  πρόεδρος των Φιλελευθέρων (FDP) Κρίστιαν Λίντνερ και επόμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας απασχόλησε ακόμη και με τις δηλώσεις του αρκετά τις τελευταίες ημέρες και τον ελληνικό Τύπο.

Στις αρχές Δεκέμβρη πάντως η πρεσβεία της Ελλάδας στην Γερμανία αφού σκιαγράφησε με σημείωμά της την εξέλιξη αυτή, αποφάνθηκε μεταξύ άλλων πως σε κάθε περίπτωση, εξ ορισμού η συμμετοχή των Φιλελευθέρων σε ένα συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους εκ του αποτελέσματος σημαίνει ότι στη πράξη πιθανότατα να «βάλουν νερό στο κρασί τους», σε σχέση με τις αρχικές τους θέσεις. Το αποτέλεσμα βεβαίως θα φανεί, όπως πάντα, στη πράξη, ανέφερε.

Το σημείωμά της αναλυτικά  έχει ως εξής:

Tη θέση του Όλαφ Σόλτς ως Υπουργού Οικονομικών αναμένεται να αναλάβει στη νέα Γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ο αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων (FDP),Κρίστιαν Λίντνερ , ο οποίος θεωρείται φανατικός υπέρμαχος των δημοσιονομικών κανόνων και της συγκράτησης του δημοσίου χρέους της Γερμανίας, αλλά και των υπολοίπων Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης.

Επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά που τον ήθελαν ακλόνητο φαβορί για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών, ο  Κρίστιαν Λίντνερ,θα φανεί αν θα επιβεβαιώσει τη φήμη που τον ακολουθεί, ως θιασώτη του δόγματος Σόιμπλε. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου τ.έ., είχε δηλώσει ότι το Κόμμα των Φιλελευθέρων δεν θα συμμετείχε σε κάποιο κυβερνητικό συνασπισμό, που θα σχεδίαζε να αυξήσει τη φορολογία ή να αλλάξει το λεγόμενο «debt brake», δηλαδή το πλαφόν που τίθεται από το Γερμανικό Σύνταγμα στο νέο χρέος. Ο Lindner έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής για την οικονομικό-πολιτική του θεώρηση, που έχει επιρροές από το δόγμα Σόιμπλε, το οποίο κυριάρχησε στη Γερμανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη για μία τουλάχιστον δεκαετία. Ενδεχομένως να εμφανισθεί ως «βασιλικότερος του Βασιλέως» από τον διάσημο προκάτοχο του, τον οποίον δεν είχε διστάσει να χαρακτηρίσει ως «μαλθακό» απέναντι στον απείθαρχο Ευρωπαϊκό Νότο. Θεωρείται, πάντως, σχεδόν βέβαιο ότι ο Λίντνερ θα επιχειρήσει να επαναφέρει στο προσκήνιο τις νόρμες και το αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας, δημοσιονομικής πειθαρχίας, που επέβαλε η Γερμανία στα χρόνια του τέως Υπουργού Οικονομικών  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Τα τελευταία χρόνια και λόγω της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού που σάρωσε την Ευρώπη, η τέως Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε πάρει αποστάσεις και απομακρυνθεί από το περίφημο δόγμα Σόιμπλε, συναινώντας στη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής. Έκανε βήματα προς τον κοινό δανεισμό εντός της Ε.Ε. και κυρίως «επέτρεψε» τη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης και άλλων εργαλείων χρηματοδότησης, προς ενίσχυση των πληγεισών χωρών, όπως η Ελλάδα.

Όμως, ο νέος Υπουργός Οικονομικών, έχει τη βούληση να τα αλλάξει όλα. Θεωρείται βέβαιο ότι θα επαναφέρει το ζήτημα της μείωσης του χρέους της Ευρωζώνης και της εφαρμογής αυστηρών δημοσιονομικών και νομισματικών κανόνων. Κυρίως, όμως, απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη τις προτάσεις που έρχονται από τον Ευρωπαϊκό Νότο, για αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας, υποστηρίζοντας ότι η Ευρωζώνη πρέπει να επανέλθει άμεσα στον σκληρό και αυστηρό πυρήνα-πλαίσιο των λελογισμένων δημοσιονομικών, χωρίς να επιτρέπονται αποκλίσεις από τους ορισθέντες στόχους.

Η Ελλάδα, χάρις στη ρήτρα γενικής διαφυγής «general escape clause» που της προσφέρει δημοσιονομική ευελιξία και την απαλλάσσει από την επίτευξη μακροοικονομικών στόχων, οι οποίοι θα ήταν ανεδαφικοί υπό τις παρούσες συνθήκες και με βασικό άξονα στήριξης τα Κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης, βαδίζει στο μονοπάτι της ανάκαμψης. Η παρουσία του  στο Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών δημιουργεί ανησυχίες, για αλλαγή επί τα χείρω των δεδομένων και τον εκτροχιασμό του προγραμματισμού, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Η Ελλάδα καθώς και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου επιθυμούν συνέχιση της δημοσιονομικής ευελιξίας και την τροποποίηση του πλαισίου που διέπει τη λειτουργία της Ευρωζώνης, προκειμένου να καταστεί ευνοϊκότερη και αλληλέγγυα για τα ασθενέστερα οικονομικώς κράτη. Ο Κρίστιαν Λίντνερ, πάντως, έχει τελείως διαφορετική άποψη, την οποία δεν έκρυψε τα προηγούμενα χρόνια και έχει την ευκαιρία να την εφαρμόσει άμεσα.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του είχε αναφέρει χαρακτηριστικά «εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εγκλωβιστεί στην δημοσιονομική πολιτική των υπερχρεωμένων χωρών, θα έχει λίγα μέσα για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό», προσθέτοντας ότι η συγκράτηση της ανόδου του πληθωρισμού είναι κοινωνική ευθύνη και αν αφεθεί ο πληθωρισμός εκτός ελέγχου η Γερμανία θα οδηγηθεί στη φτώχεια, σχολιάζοντας μάλιστα ότι και οι παράγοντες χάραξης πολιτικής εντός Γερμανίας υποτιμούν επίσης τους κινδύνους από τον πληθωρισμό.

Στις αρχές Νοεμβρίου τ.έ. ο Λίντνερ είχε σχολιάσει ότι η κριτική που ασκεί κανείς φανερώνει τις απόψεις του, ρίχνοντας βολές κατά των διάσημων οικονομολόγων Τζόζεφ Στίγκλιτς και ‘Ανταμ Τουζ, οι οποίοι τον επέκριναν για τις θέσεις του επί της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρώπη. Τους απεκάλεσε μάλιστα «οικονομολόγους του χρέους», ενώ ο ίδιος επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του για σταθερότητα της δημοσιονομικής πολιτικής στη Γερμανία και στην Ευρώπη.

Σε κάθε περίπτωση, εξ ορισμού η συμμετοχή των Φιλελευθέρων σε ένα συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους εκ του αποτελέσματος σημαίνει ότι στη πράξη πιθανότατα να «βάλουν νερό στο κρασί τους», σε σχέση με τις αρχικές τους θέσεις. Το αποτέλεσμα βεβαίως θα φανεί, όπως πάντα, στη πράξη.