Οι ταινίες της εβδομάδας – Εξερευνώντας τον ψυχισμό του παιδιού

Bαθμολογία

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη

«Που κρύβεται η Αννα Φρανκ» («Where is Anna Frank», Βέλγιο/ Λουξεμβούργο/ Γαλλία/ Ισραήλ/ Ολλανδία)

Mε ένα εντελώς πρωτότυπο, δικό του στιλ, ο ισραηλινός σκηνοθέτης Αρι Φόλμαν έκανε για πρώτη φορά αίσθηση το 2008, όταν στην ταινία «Βαλς με τον Μπασίρ», κατάφερε με ευφυία να συνδυάσει τις προσωπικές του, δραματικές πολεμικές εμπειρίες, με τον κόσμο του κινούμενου σχεδίου. Βαθιά πολιτική ταινία, το «Βαλς με τον Μπασίρ» πέρασε από τις Κάννες και έφτασε ως τα Οσκαρ διεκδικώντας το βραβείο καλύτερης μη αγγλόφωνης, διεθνούς ταινίας αναδεικνύοντας μια νέα, φρέσκια ματιά στο «ώριμο» κινούμενο σχέδιο, απευθυνόμενο, κυρίως σε ενήλικες θεατές.

Η πολιτικοποιημένη σκέψη και διεισδυτική ματιά του Φόλμαν είναι και πάλι εμφανείς στο τελευταίο κινούμενο σχέδιό του που προβλήθηκε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών, προκαλώντας αίσθηση, κυρίως για την πρωτοτυπία της θεματολογίας του. Εχοντας ως πρωτογενή υλικό και οδηγό του το πιο διάσημο ημερολόγιο στην ιστορία της λογοτεχνίας και μάλιστα γραμμένο από παιδί, το «Ημερολόγιο της Αννα Φρανκ», ο Φόλμαν το αξιοποιεί μιλώντας ταυτοχρόνως τόσο για το φρικαλέο παρελθόν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όσο και για το δυσοίωνο παρόν του ξεριζωμού εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τις πατρίδες τους.

Όλα ξεκινούν όταν η Κίτι, η «φίλη» στην οποία η Ολλανδή Αννα Φρανκ (1929 – 1945) απηύθυνε με την φαντασία της την αφήγησή της στο ημερολόγιο, ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες αυτού του ημερολογίου, το οποίο φυλάσσεται πλέον στο Μουσείο της Αννα Φρανκ στο Αμστερνταμ. Γεμάτη απορία και φόβο, η Κίτι χωρίς να έχει καταλάβει τον χρόνο στον οποίο βρίσκεται (στο σήμερα), παίρνει το ημερολόγιο και φεύγει για να αναζητήσει την Αννα, την ώρα που η ίδια γίνεται καταδιώκεται από όλη την πόλη.

Η εξαντλητική μα την ίδια ώρα γεμάτη εκπλήξεις πορεία της Κίτι μέσα στο περιβάλλον της σύγχρονης κοινωνίας, δίνει το στίγμα της υπέροχης αυτής ταινίας. Ο Φόλμαν ανακατεύει το χιούμορ με την σοβαρότητα και με σημαιοφόρο το παιδικό βλέμμα σχολιάζει τα μεγάλα ζητήματα των καιρών μας. Στη σύγχρονη κοινωνία, η φρίκη του ναζιστικού παρελθόντος απουσιάζει, όμως κι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος εμπόδια, τα ίδια που ανέκαθεν ταλαιπωρούσαν τον πλανήτη: εκμετάλλευση, μισανθρωπία, ξενοφοβία, ρατσισμός, παντού έλεγχοι, η ελευθερία μοιάζει ανέφικτη.

Θαρραλέα και με στόχο μια πλήρη ματιά σεβασμού πάνω στο πρωτότυπο έργο, το ίδιο το ημερολόγιο, ο Φόλμαν δεν διστάζει να συμπεριλάβει στην ταινία του σκηνές από το Ολοκαύτωμα, την τερατώδη πλευρά του ανθρώπου που είδε με τα μάτια της η Αννα Φρανκ. Αυτή η προσέγγιση, δίνει στην ταινία την διάσταση της αληθινής τραγωδίας.

Βαθμολογία: 3 1/2

ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΔΑΝΑΟΣ – ΔΙΑΝΑ – ΜΙCROCOSMOS – 5. STUDIO NEW STAR ART CINEMA – ΕΛΙΖΕ – ΝΑΝΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

——————————————–

«Μικρή μαμά» («Petite Maman», Γαλλία, 2021)

Οι αδελφές Ζοζεφίν και Γκαμπριέλ Σανζ σε σκηνή της ταινίας «Μικρή μαμά»

O κόσμος του παιδιού είναι κυρίαρχος και στην τελευταία ταινία της Σελίν Σιαμά, γνωστής από την διεθνή επιτυχία της προηγούμενής της, «Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται» (2019). Φτιάχνοντας έναν παραμυθένιο κόσμο, η Γαλλίδα σκηνοθέτρια τοποθετεί τα πρόσωπα της ιστορίας σε ένα δάσος, εκεί όπου η μικρή Νελί (Ζοζεφίν Σανζ) αναζητεί τρόπους επικοινωνίας με τους γονείς της, κυρίως με την μητέρα της (Νινά Μορίς). Η Νελί έχει μόλις χάσει την γιαγιά της, την μητέρα της μητέρας της και νιώθει ότι η ίδια είναι η αιτία της μόνιμης μελαγχολίας της τελευταίας.

Οι σκηνές ανάμεσα στην μητέρα και την κόρη διακρίνονται από μια γνήσια τρυφερότητα και σε σκλαβώνουν με την ειλικρίνειά τους. Όμως ο ρεαλισμός και η φαντασία, το αληθινό και το μη παίζουν παράξενα (και ενίοτε ακαθόριστα) παιχνίδια στον θεατή και αυτό φαίνεται όταν κατά την διάρκεια των περιπάτων της στο δάσος, η μοναχική Νελί γνωρίζεται με ένα άλλο, εξίσου μοναχικό κορίτσι που της μοιάζει εκπληκτικά (την υποδύεται η δίδυμη αδελφή της Ζ. Σανζ, η Γκαμπριέλ Σανζ).

Από εκεί και πέρα, η ιστορία θα βρεθεί σε μια άλλη διάσταση, σχεδόν μεταφυσική, οπότε καθένας μπορεί να την «διαβάσει» όπως θέλει. Εκεί όμως βρίσκεται τελικά η δύναμη αυτής της ταινίας που συνδυάζει με έναν υπόγειο τρόπο μια ιστορία ενηλικίωσης την οποία πυροδοτεί η σχέση μάνας – κόρης, με το παραμύθι, τα φαντάσματα, την απώλεια και εν τέλει, κυρίως την αγάπη.

Βαθμολογία: 2 1/2

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΟΡ – ΑΝΔΟΡΑ