Μήπως βιάζεστε (;)

Οι ειδικοί και οι διάφοροι «γκουρού» των προβλέψεων μας λένε πως η κορύφωση του κύματος της Όμικρον αναμένεται μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο του μηνός, και μετά προβλέπεται να υπάρξει σταδιακή αποκλιμάκωση.

Το έχετε διαβάσει, το έχετε ακούσει στις ειδήσεις, αυτά είναι τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής. Επιπλέον, όλοι περιμένουμε (κοινή λογική) να υπάρξει εκτίναξη των κρουσμάτων στα σχολεία με την επιστροφή στις τάξεις των μαθητών και των μαθητριών. Και αυτό, το ξέρουμε…

Πριν προχωρήσουμε στην «κουβέντα μας», θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, πως ό,τι ακολουθεί ,είναι καθαρά προσωπικές μου απόψεις και ανησυχίες ως γονιού για το άνοιγμα των σχολείων. Και αυτές τις αγωνίες -που φαντάζομαι έχετε και πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο-, θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

Δεν τρέφω αυταπάτες. Ξέρω  πως  με την πανδημία έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Η ζωή ωστόσο συνεχίζεται και η οικονομία πρέπει να λειτουργήσει…  Ειδάλλως θα έχουμε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα…

Αναρωτιέμαι ωστόσο: αφού αναμένουμε το peak της Όμικρον –η οποία κατά τους ειδικούς είναι πολύ πιο μεταδοτική απ’ όλες τις άλλες  μεταλλάξεις- γιατί δεν περιμένουμε 1-2 εβδομάδες για να ανοίξουμε τα σχολεία;  Να περάσει το μεγάλο κύμα… Αυτό δεν λένε;

Σαφώς και δεν θα εξαλείψουμε τον κίνδυνο μετάδοσης – ούτε θα τελειώσουμε με την πανδημία- αλλά τουλάχιστον  μπορούμε να προσπαθήσουμε να τον περιορίσουμε αυτόν τον κίνδυνο. Υπάρχει αντίρρηση επ’ αυτού; Και το πάω ακόμη ένα βήμα παραπέρα. Οκ, το καταλαβαίνω πως τα μεγαλύτερα παιδιά, δεν μπορείς να τα περιορίσεις στο σπίτι. Οπότε,  κάνοντας τον  …« συνήγορο του διαβόλου», ας δεχτώ πως από το να … γεμίζουν τις καφετέριες καλύτερα να είναι στο σχολείο. Άλλωστε, θα μπορούσε κάποιος να πει, πως για τα παιδιά από 12 χρόνων και άνω, δόθηκε και ο απαραίτητος χώρος να εμβολιαστούν. Κι απ’ ό,τι μας λένε οι ειδικοί, ακόμη και η 1η δόση, χτίζει ένα κάποιο τοίχος ανοσίας.

Με τα παιδιά του Δημοτικού όμως δεν ισχύει το ίδιο. Γι΄αυτήν την κατηγορία μαθητών, δεν υπάρχουν επαρκή εμβόλια.  Και σας μιλάω εκ πείρας έχοντας ένα παιδί στο Γυμνάσιο ( το οποίο εμβολιάστηκε την περασμένη Τετάρτη) και ένα στο Δημοτικό ( για το οποίο μετά από πολλές προσπάθειες βρήκα ραντεβού για τις 23 Ιανουαρίου στο «Αγλαΐα Κυριακού»). Μακάρι να βγω λάθος, αλλά προσωπικά δεν πιστεύω πως μέχρι τις 23 Ιανουαρίου δεν θα μου έχει φέρει τον ιό στο σπίτι…

Φαντάζομαι πως αυτός είναι  ο λόγος που βγάζουν από την …ενεργό δράση (για ένα μήνα λένε, και εύχομαι να μην ισχύσει το « ουδέν μονιμότερο του προσωρινού») το νοσοκομείο «Παίδων Πεντέλης» – κλείνοντας την εφημερία -μετατρέποντάς το εξολοκλήρου σε εμβολιαστικό κέντρο για παιδιά.

Έχετε καταλάβει τι έγινε; Αν για παράδειγμα, «χτύπα ξύλο»,  χρειαστεί, τώρα που οι εισαγωγές των παιδιών έχουν αυξηθεί, να τρέξεις το παιδί σου στο νοσοκομείο,  και δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να απευθυνθείς στον ιδιωτικό τομέα (για να αποφύγεις όσο γίνεται περισσότερο τον συγχρωτισμό),  έχεις πλέον  δυο αντί για τρεις επιλογές ( το «Αγλαΐα Κυριακού» και το «Αγ. Σοφία») όπου οι  ώρες αναμονής θα εκτοξευτούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο να κολλήσεις ( κολλήσετε) κορωνοϊό.

Στο θέμα μας όμως που είναι το άνοιγμα των σχολείων. Μα, θα μου πείτε, τα σχολεία άνοιξαν και ανοίγουν  και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ναι, το διάβασα, αλλά δείτε λίγο τα …ψιλά γράμματα ( όπως στις πιστωτικές κάρτες). Ισχύει σε ΟΛΕΣ αυτές τις χώρες  ο κανόνας 50% +1 (που ισχύει στην Ελλάδα) για να ανασταλεί η λειτουργία σε ένα τμήμα;

Λένε πως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες… Και εμείς, δεν έχουμε όλες τις λεπτομέρειες και τα δεδομένα μπροστά μας. Τι βλέπω; Τι διαισθάνομαι; Μια υγειονομική παράδοση …Και έτσι μου έρχονται διάφορες σκέψεις…

Πάμε για ανοσία της αγέλης;  Ανοίγουμε τα σχολεία επειδή δεν υπάρχουν χρήματα για τις άδειες ειδικού σκοπού  επειδή πολλοί θα ήταν οι γονείς  που θα ζητούσαν τέτοιου τύπου άδεια, προκειμένου να μείνουν σπίτι για να προσέχουν τα παιδιά; Μήπως, λέω, μήπως,  δεν έχουν λυθεί όλα εκείνα τα προβλήματα (τεχνικά ή άλλου τύπου) που είχαν προκύψει από την τηλεκπαίδευση; Μήπως;
Αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις και ανησυχίες. Οι δικές σας;