
«Πάνω στο γραφείο που κάθομαι τώρα υπάρχουν δύο αντικείμενα με το ίδιο περίπου μέγεθος και σχήμα. Το ένα είναι ένα ασύρματο ποντίκι υπολογιστή, το άλλο ένας χειροπέλεκυς από τη Μέση Εποχή του Λίθου, ηλικίας μισού εκατομμυρίου ετών. Έχουν σχεδιαστεί και τα δύο έτσι ώστε να ταιριάζουν στην ανθρώπινη παλάμη, να ανταποκρίνονται στους περιορισμούς που θέτει η χρήση τους από ανθρώπινα όντα. Ανάμεσά τους όμως υπάρχουν και τεράστιες διαφορές. Το πρώτο αντικείμενο είναι μια σύνθετη κατασκευή από πολλά υλικά, έχει περίπλοκο εσωτερικό σχέδιο και συμπυκνώνει ποικίλους τομείς γνώσης. Το δεύτερο αποτελείται αποκλειστικά από ένα υλικό και αντιπροσωπεύει τη δεξιοτεχνία ενός και μόνο ατόμου. Οι διαφορές τους αποκαλύπτουν την τεράστια απόσταση που χωρίζει την εμπειρία του σύγχρονου ανθρώπου από την εμπειρία των ανθρώπων που ζούσαν πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια.»
Με αυτά τα λόγια ξεκινά το εντυπωσιακό βιβλίο του «Ορθολογική Αισιοδοξία» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας Ματ Ρίντλεϋ (Matt Riddley), στο οποίο με τρόπο αδρό και απόλυτα τεκμηριωμένο, εξηγεί πώς και γιατί οι άνθρωποι, σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα, μπορούν και αλλάζουν τη ζωή τους με θυελλώδη τρόπο. Αλλαγές όμως που γίνονται υπό συγκεκριμένες διανοητικές και ψυχολογικές συνθήκες.
Υπογραμμίζει δε, γιατί οι αλλαγές αυτές, με επιταχυνόμενο τρόπο, από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά εξασφάλισαν στον άνθρωπο ασύλληπτα επίπεδα ευημερίας, μακροβιότητας και συσσώρευσης πλούτου.
Στο πλαίσιο αυτό ο συγγραφέας, που για μια περίοδο υπήρξε και ο επιστημονικός αρθρογράφος του «Economist», σ’ ένα νέο βιβλίο του με τίτλο «How Innovation Works» υπογραμμίζει ότι ο ορθολογισμός επέτρεψε στον άνθρωπο να βρει βιώσιμες λύσεις και απαντήσεις σε θέματα της επιβίωσής του, παράλληλα δε, με τη συσσώρευση και κεφαλαιοποίηση γνώσεων να καταστήσει την καινοτομία κορυφαία πηγή ευημερίας.
Στον ενεργειακό τομέα για παράδειγμα, η ατμομηχανή, ο λαμπτήρας πυρακτώσεως και το τεχνητό φως, ο στρόβιλος, η πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου, η επανάσταση του σχιστόλιθου στην Αμερική, είναι καινοτομίες που απελευθέρωσαν τον άνθρωπο από αμέτρητες δουλείες δίνοντάς του την δυνατότητα να κάνει περισσότερα με λιγότερα. Ταυτοχρόνως όμως ανέτρεψαν και τρόπους κατανάλωσης, οργάνωσης και αντίληψης για τη ζωή και τη βελτίωσή της.
Κλασσική από την άποψη αυτή η περίπτωση των λαμπτήρων LED, οι οποίοι χρησιμοποιούν μόνο το 10% της ενέργειας για την ίδια ποσότητα φωτός με τους προηγούμενους λαμπτήρες. Η αποτελεσματική παροχή ενέργειας έτσι αυξάνεται αναλογικά, με την καινοτομία, να είναι η λύση στο πρόβλημα της «σπανιότητας».
Από οικονομικής επίσης πλευράς, η καινοτομία έχει απεριόριστες δυνατότητες παραγωγής αποδόσεων, προτιμά την δημοκρατική και κατακερματισμένη διακυβέρνηση, απελευθερώνει χρόνο, βοηθά την διάχυση και κυκλοφορία της γνώσης από τη βάση προς τα πάνω και μέσα από αλληλεξαρτήσεις που δημιουργεί, εμποδίζει τη διαιώνιση της ακινησίας σε μεγάλους οργανισμούς και γραφειοκρατικά συμπλέγματα. Ως εκ της φύσεως της η καινοτομία είναι προοδευτική, γεγονός που αποτυπώνεται στην επιμήκυνση της ζωής του ανθρώπου.
Αυτή η διάσταση των καινοτομιών είναι και ο βασικός λόγος που οι γραφειοκρατίες και οι μεγάλοι οργανισμοί τις απεχθάνονται , όταν ιδιαίτερα προωθούν ανακατανομή της εξουσίας, μακρυά από τον έλεγχο τους. Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντικές καινοτομίες στη ζωή του ανθρώπου έγιναν κοινωνικό αγαθό τόσο από μεγάλα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα ή κρατικές οντότητες, όσο και με τη βοήθεια ισχυρής κρατικής χρηματοδότησης. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι στις αναπτυγμένες φιλελεύθερες κοινωνίες η καινοτομία ναι μεν προϋποθέτει υψηλό δείκτη ελευθερίας, θεσμικής και πνευματικής, εξαρτάται όμως αρκετές φορές και από την κρατική οντότητα, ιδιαίτερα σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων.
Πολλές καινοτομίες έτσι μπήκαν στη ζωή των ανθρώπων μετά από πολέμους και με όρους που ευνοούν φαινόμενα συγκεντρωτισμού και κορπορατισμού. Το περίφημο «βιομηχανικό κατεστημένο» που ο Τζων Κέννεθ Γκαλμπραιίθ είχε περιγράψει για την Αμερική επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές, χωρίς να αναιρεί όμως και το γεγονός ότι η άλλη όψη του νομίσματος, είναι η άποψη Ρίντλεϊ: η καινοτομία είναι κόρη της ελευθερίας


Latest News

Το ψυχολογικό πρόβλημα
Γενικώς συμβαίνουν περίεργα πράγματα σε περιβάλλον αβεβαιότητας. Ολοι ζυγίζουν την κατάσταση και ψάχνουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους

Ριψοκίνδυνο χρέος
Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα

Adam Posen: Η Ρωσία είναι υποτελής στην Κίνα
Ο επικεφαλής του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία, αναλύει γιατί η Ρωσία του Πούτιν, παρά τις αμερικανικές προσπάθειες, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει την Κίνα για την Αμερική.

Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων

Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας

Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό

Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας

Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;

Οποιος εξέχει, την πληρώνει
Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και όποιος «εξέχει» θα την πληρώνει ακόμα και αν αισθάνεται ασφαλής