
Εβδομήντα επτά χρόνια μετά την ιστορική διάσκεψη της Γιάλτας (4-11Φεβρουαρίου 1945), όπου οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μοίρασαν τις ζώνες επιρροής στην Ευρώπη μεταξύ της τότε Σοβιετικής Ενωσης και των Δυτικών δυνάμεων, μια νέα «Γιάλτα» διαγράφεται στον ορίζοντα, καθώς ξεκινά ένας πολυεπίπεδος μαραθώνιος διπλωματικών διαβουλεύσεων με στόχο να καθοριστεί (30 χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης) το νέο επίπεδο των σχέσεων Ανατολής – Δύσης. Μόνο που τη φορά αυτή η Ενωμένη πλέον Ευρώπη θα είναι απούσα από τις διαβουλεύσεις, παρόλο που αυτές προέκυψαν από τη μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κρίση που εκδηλώθηκε τον 21ο αιώνα στον ευρωπαϊκό χώρο, με αφορμή τη συγκέντρωση χιλιάδων ρωσικών στρατευμάτων στα ουκρανικά σύνορα.
Ολα αυτά βέβαια θα είχαν πολύ πιθανώς αποφευχθεί αν, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης και την κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ΝΑΤΟ, αντί να επεκταθεί ανατολικά, είχε έλθει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση, για μια συνεννόηση με τους Ρώσους να εντάξουν τη νέα Ρωσία σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας. Ο Πούτιν μάλιστα διατείνεται ότι είχαν δοθεί τότε από τους Δυτικούς διαβεβαιώσεις πως δεν θα πραγματοποιηθεί η επέκταση αυτή. Το γεγονός είναι πάντως ότι επιτέλους τώρα έχει προγραμματιστεί για τις 12 Ιανουαρίου η συνεδρίαση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας, το οποίο είχε θεσπιστεί ήδη από το 2002 (!) και έκτοτε είχε αδρανοποιηθεί. Κάλλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν, καθώς μάλιστα την επομένη θα γίνουν ευρύτερες συνομιλίες με τη Ρωσία στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη στη Βιέννη. Κλείνοντας έτσι έναν διπλωματικό κύκλο επαφών που ξεκινά σήμερα στη Γενεύη μεταξύ αμερικανών και ρώσων αξιωματούχων.
Και το ερώτημα είναι τι θα αποδώσουν όλα αυτά, τη στιγμή που Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν χαράξει τις γνωστές κόκκινες γραμμές τους, που φυσικά δεν εφάπτονται. Γι’ αυτό άλλωστε και κρίθηκε ότι δεν ήταν η στιγμή να πραγματοποιηθεί μια νέα συνάντηση κορυφής Μπάιντεν – Πούτιν, όταν η προηγούμενη, τον περασμένο Ιούνιο και πάλι στη Γενεύη, είχε πολύ πενιχρά αποτελέσματα. Ο Πούτιν πάντως εμφανίζεται πλέον αποφασισμένος να επαναφέρει τη χώρα του σε ίση μοίρα με τις ΗΠΑ, σε μια επανάληψη της διπολικής εποχής του παρελθόντος. Γεγονός που σημαίνει ότι αγνοεί πλήρως την Ευρωπαϊκή Ενωση και συζητά μόνο με τους Αμερικανούς. Ενώ θεωρεί ότι υπάρχει μια «ιστορική ενότητα μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων από τότε που ο Λένιν ίδρυσε τη χώρα αυτή». Υποστηρίζει μάλιστα ότι «Είμαστε ο ίδιος λαός», για να τονίσει πως ουδέποτε θα επιτρέψει να βρεθεί η Ουκρανία υπό τη «δυτική ομπρέλα προστασίας».


Latest News

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.

Επενδυτική τοξικότητα
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους