Αυτές τις μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπλήρωσε έξι χρόνια στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (10/1/2016).
Εχει ξεπεράσει ήδη σε διάρκεια πολλούς προκατόχους του, όπως τον ιδρυτή Κ. Καραμανλή, τον Γ. Ράλλη, τον Ευ. Αβέρωφ, τον Μ. Εβερτ και τον Αντ. Σαμαρά.
Ουσιαστικά υπολείπεται μόνο του Κώστα Καραμανλή (1997-2009) και του πατρός Μητσοτάκη (1984-1993).
Η διάρκεια όμως δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό της αρχηγίας του. Παρέλαβε μια ηττημένη, αποκαρδιωμένη παράταξη και σύντομα την οδήγησε στην πολιτική κυριαρχία.
Η ΝΔ κλείνει έξι χρόνια (όσα και ο Μητσοτάκης…) ισχυρού και αδιαμφισβήτητου δημοσκοπικού προβαδίσματος ενώ έχει κερδίσει και όλες τις εκλογές που έχουν μεσολαβήσει.
Θεωρητικά βρίσκεται σε καλό δρόμο να κερδίσει και τις επόμενες.
Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης έχει να επιδείξει μια πορεία την οποία πριν από την εκλογή του δύσκολα θα προέβλεπε και ο φανατικότερος φίλος του.
Και η οποία φαίνεται να διαθέτει και διάρκεια και βάθος.
Προφανώς θα το οφείλει στις αρετές του. Αλλά η πολιτική δεν είναι αγώνας με αντίπαλο το χρονόμετρο.
Ο Μητσοτάκης δεν θα είχε οικοδομήσει τη σημερινή κυριαρχία και αποδοχή του αν δεν είχε την ακούσια συνδρομή των αντιπάλων του.
Πρώτα μέσα στη ΝΔ όπου ένα «καραμανλικό ρεύμα» προέκρινε «να τα βρούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ» στο όνομα κάποιας «εθνικής συνεννόησης». Ηττήθηκε κατά κράτος και τελικά εξέπνευσε όταν και ο Π. Παυλόπουλος απομακρύνθηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υστερα μέσα στην κοινωνία, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας απέτυχαν να μετατρέψουν τις ισχυρές μετοχές που είχαν το 2015 σε κυρίαρχο ή έστω σε πλειοψηφικό ρεύμα.
Με άλλα λόγια και χωρίς διάθεση να τον μειώσει κανείς, μέρος της επιτυχίας του Μητσοτάκη είναι η αποτυχία των αντιπάλων του.
Χρειάζεται ανεξάντλητη δόση πολιτικής κουταμάρας να διεκδικείς την ηγεσία μιας παράταξης νταραβεριζόμενος με τον αντίπαλο ή να κλείνεις παραμονές εκλογών τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα δώρα στον Μητσοτάκη, τα οποία ο Μητσοτάκης δεν είχε κανέναν λόγο να αρνηθεί. Αλλά τα οποία δεν είναι αρκετά για να ερμηνεύσουν την ουσία των πραγμάτων.
Χρειάζεται να μιλήσει και η κοινωνία.
Στη Γαλλία έχει ξεσπάσει μεγάλη συζήτηση εν όψει της προεδρικής εκλογής του Απριλίου για τη «δεξιοποίηση» της γαλλικής κοινωνίας (μεταξύ άλλων Thomas Piketty, «Droitisation, la faute a Macron», «Le Monde», 9-10/1).
Εύλογη απορία. Η Αριστερά καταποντίζεται κι όπως φαίνεται άλλη μια εκλογή θα κριθεί μεταξύ Κέντρου και Δεξιάς.
Το φαινόμενο είναι γενικότερο στην Ευρώπη, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας θα προτιμούσα τον όρο «κεντροποίηση». Δηλαδή την κλίση της Αριστεράς και της Δεξιάς προς το Κέντρο της πολιτικής.
Κλίση ατελής, δύσθυμη και ανολοκλήρωτη για την Αριστερά αλλά αποτελεσματική από την πλευρά της Δεξιάς. Αυτή την κίνηση έχει καταφέρει να προσωποποιήσει ο Μητσοτάκης, ακόμα κι ως χαρακτήρας ή προσωπικότητα.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για ένα «προοδευτικό μεταρρυθμιστικό Κέντρο» που λέει ο ίδιος (ANT1, 13/1), αλλά είναι μια ευρεία μετριοπαθής, πατριωτική και σύγχρονη συμπαράταξη την οποία ο Μητσοτάκης έχει κατορθώσει να μετασχηματίσει σε «σύστημα εξουσίας».
Νομίζω ότι αυτή είναι η βασική προσωπική συνεισφορά του.
Ετυχε ή πέτυχε; Θα το πούμε όταν μάθουμε και το τέλος της ιστορίας.
Latest News
Η οικονομική κατάθλιψη των Ελλήνων
Η Eurostat μέσα στις στατιστικές της έρευνες που κάνει δημοσιεύει και μία για την αυτοκατάταξη κάθε χώρας ως προς το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρεί τον εαυτό του φτωχό
Το νούφαρα του Μονέ, τα crypto και η μπανάνα…
Στο οίκο Sotheby's γράφτηκε ένα περίεργο κεφάλαιο στην ιστορία της τέχνης
Ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά αβεβαιότητας
Οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ αποκαλύπτουν τους λόγους της ανησυχίας για την κατάσταση των οικονομιών στις ευρωπαϊκές χώρες
Χωρίς τιμαριθμοποίηση
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον «αραμπά» του κοινωνικού αυτοματισμού
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Στις μέρες μας, το 2024 εδώ στην Ελλάδα, έχουν πάρει κεφάλι και πάλι οι απαισιόδοξοι και φοβούνται και τη σκιά τους
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Οι ίδιοι απαισιόδοξοι ανησυχούσαν πριν από τις εκλογές του 2019 για το δημόσιο χρέος και τις τράπεζες
Οι επιχειρήσεις στην εποχή των αναταράξεων
Οι περίοδοι της σταθερότητας και μιας υποτιθέμενης κανονικότητας θα γίνονται όλο και πιο σύντομες για τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες
Το ελαιόλαδο ρίχνει τον πληθωρισμό
Σε όλες τις απότομες αλλαγές σε μια αγορά, έτσι και στο ελαιόλαδο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι
Στην ασφάλεια των πλεονασμάτων
Το χθεσινό μήνυμα Χατζηδάκη αποτελεί μια ελάχιστη ανταπόδοση στους χτυπημένους από τη χρεοκοπία Έλληνες φορολογουμένους
Ευκαιρία εκσυγχρονισμού
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς, έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθούς