Η Ιταλία εκλέγει πρόεδρο, στον «αέρα» η κυβέρνηση Ντράγκι

Η διαδικασία για την εκλογή του νέου προέδρου της ιταλικής δημοκρατίας, που θα διαδεχθεί τον Σέρτζιο Ματαρέλα, έχει ξεκινήσει. Οι 1.008 εκλέκτορες (630 βουλευτές, 321 γερουσιαστές και 58 εκπρόσωποι των περιφερειών) συμμετέχουν στον πρώτο από τους τέσσερις γύρους που προβλέπει το σύνταγμα, τα αποτελέσματα του οποίου αναμένονται αργά το βράδυ, ώρα Ελλάδας

Σημειώνεται ότι για να εκλεγεί κάποιος υποψήφιος, απαιτείται να συγκεντρώσει πλειοψηφία των δύο τρίτων των εκλεκτόρων στους τρεις πρώτους. Εάν αυτό δεν καταστεί δυνατό, τότε αρκεί η απλή πλειοψηφία στον τέταρτο και τελευταίο γύρο.

Το σίγουρο είναι ότι αυτό που κυριαρχεί είναι το όνομα του Μάριο Ντράγκι. Από τη στιγμή που ο γηραιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι απέσυρε και επισήμως τη δική του υποψηφιότητα, το περασμένο Σάββατο, ο νυν πρωθυπουργός μοιάζει να είναι το απόλυτο φαβορί. Ο ίδιος, άλλωστε, έχει εκφράσει την επιθυμία του να αλλάξει πόστο, κάτι που σημαίνει ότι το μοναδικό εμπόδιο βρίσκεται αλλού.

Στον αέρα η κυβέρνηση;

Το πού δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Σε μια χώρα όπου ο μέσος όρος θητείας των κυβερνήσεων μεταπολεμικά φτάνει μόλις το ένα έτος, ο φόβος ότι η αποχώρηση Ντράγκι από τη θέση του επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας θα πυροδοτήσει νέο γύρο πολιτικής κρίσης μοιάζει να κυριαρχεί στις τάξεις των εταίρων. Ακόμη και εκείνων, μάλιστα, που θεωρητικά τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσουν.

«Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, θα ήταν επικίνδυνο να απομακρυνθεί ο Ντράγκι από τη θέση του πρωθυπουργού», δήλωσε χαρακτηριστικά ο ηγέτης της Λίγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, λίγο πριν την έναρξη της διαδικασίας. Ο ίδιος, μάλιστα, φαίνεται να έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να αναζητήσει εναλλακτικό υποψήφιο, όπως δείχνουν και οι συναντήσεις που είχε τόσο με τον γραμματέα των Δημοκρατικών, Ενρίκο Λέτα όσο και με τον πρώην πρωθυπουργό και σημερινό επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων, Τζουζέπε Κόντε.

Πλήγμα στη συναίνεση

Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που θεωρούν πως ανεξαρτήτως της κατάληξης και του προσώπου που θα εκλεγεί πρόεδρος, η μέχρι σήμερα διαδικασία έχει «πληγώσει» ήδη το κλίμα της πολιτικής συναίνεσης που κυριάρχησε κατά τη διάρκεια του 2021 (ο Ντράγκι ανέλαβε καθήκοντα τον Φεβρουάριο). Αυτός φαίνεται πως είναι και ο λόγος που κάνει τον Economist να διαπιστώνει ότι «σπανίως μια εκλογή Ιταλού προέδρου, η πλήρωση ενός κυρίως εθιμοτυπικού πόστου, έχει προκαλέσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον».

Το βρετανικό περιοδικό δεν διστάζει, μάλιστα, να χαρακτηρίσει εξαρχής «κακό» το σενάριο της ανάληψης της συγκεκριμένης θέσης από τον πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ, με το επιχείρημα ότι «θα διαταράξει τη λειτουργία μιας κυβέρνησης που αποδίδει καλά». Η αλήθεια δε είναι ότι η πλευρά αυτή αφορά άμεσα και τις Βρυξέλλες.

Η αιτία δεν είναι άλλη από τα 200 δισ. ευρώ περίπου τα οποία αναμένεται να λάβει η Ιταλία από το Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως το «καύσιμο» για τον ριζικό μετασχηματισμό της ιταλικής οικονομίας. Πρόκειται, εξάλλου, για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και της ευρωζώνης, από την πορεία της οποίας εξαρτώνται και οι πανευρωπαϊκοί δείκτες.