Με τις εκτενέστερες ημερήσιες απώλειες -1,58% από τα τέλη Νοεμβρίου έκλεισε την Παρασκευή ο Γενικός Δείκτης σε αρνητική εβδομάδα, μετά από 4 ανοδικές εβδομάδες και συνολικά 16 ανοδικές συνεδριάσεις στις τελευταίες 22.
Ρεκόρ σημειώθηκε και στη διάχυση των ρευστοποιήσεων, καθώς από όλο το ταμπλό, μόλις 20 διεσώθησαν έναντι 105 πτωτικών, ενώ καμία από τις μετοχές της μεγάλης κεφ/σης δεν τα κατάφερε.
Ο υψηλός τζίρος επίσης αποτυπώνει τις ανησυχίες των επενδυτών, συνολικά σήμερα στα 100 εκατ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, το ΧΑ παραμένει σε ανοδικό έδαφος μεσοπρόθεσμα, κάτι που επιβεβαιώνεται αφενός από την παραμονή (προς ώρας) πάνω από το πλέγμα στηρίξεων των 925-930 μονάδων, που οριοθετούσαν την επί 44 εβδομάδες παραμονή του Δείκτη σε στενό εύρος διακύμανσης˙
αφετέρου από την πολύ καλύτερη εικόνα που έδειξε σε σχέση με τους μεγάλους χρηματιστηριακούς δείκτες, καθώς επί παραδείγματι ο S&P 500 κατέγραψε εβδομαδιαίες ζημίες -5,68% και ο DAX40 -2,07%, ενώ εμείς κλείνουμε την πτωτική μας εβδομάδα με μόλις -0,86%.
Επίσης, παρά τις εκτενέστατες απώλειες και την ομοβροντία πωλήσεων, η εικόνα παραμένει αισιόδοξη, και κάθε τέτοια διόρθωση (διότι περί αυτού πρόκειται αυτήν τη στιγμή) είναι ευκταία για την αποσυμπίεση και την εμφάνιση νέων ενδιαφερομένων αγοραστών.
Στα διεθνή, είδαμε την αδυναμία του S&P 500 να κρατήσει, αρχικά, και να επανακατακτήσει, έπειτα, τις 4620 μονάδες, ένα επίπεδο που θα κρατήσουμε για καιρό σαν άξονα περιστροφής, καθώς υποβόσκει μια πτωτικότητα που μπορεί να φέρει περαιτέρω πιέσεις τόσο σε εκείνον, όσο και παγκοσμίως.
Διανύουμε μια περίοδο όπου η Fed παρεμβαίνει στην επιτοκιακή στόχευση, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, και παρόλο που εν μέρει αυτό έχει προεξοφληθεί, πάντα αφορά σε ένα κομβικό σημείο για τις αγορές.
Εξάλλου, το ακριβές χρονοδιάγραμμα και η ένταση θα κρίνουν και την κίνηση των χρηματιστηριακών δεικτών, με μοναδικά αγκάθια και μάλλον νέες μεταβλητές τις εξής δύο:
πρώτον την κρίση στις σχέσεις των χωρών της Μ. Ανατολής με πρωταγωνίστρια την Υεμένη, κάτι που έως τώρα οδήγησε σε περαιτέρω αύξηση της τιμής του πετρελαίου (σε νέα υψηλά επταετίας), που με τη σειρά του λειτουργεί επιβαρυντικά στο ύψος του πληθωρισμού, σε υψηλά 40ετίας στις ΗΠΑ (7%).
Δεύτερον, σε γεωστρατηγικό πλαίσιο, την ένταση στη ρωσο-ουκρανική επικράτεια, που παραδοσιακά αποσταθεροποιεί το επενδυτικό ρίσκο.