Όταν το έξυπνο κινητό μου θα με γνωρίζει καλυτέρα απ’ ό,τι εγώ…

-«Το ξέρεις πως ένα έξυπνο κινητό μπορεί να σε …διαβάσει;»

-Αναφέρεσαι φαντάζομαι στους αλγόριθμους των social media; Αυτό το ξέρω… Ξέρω πως οι αλγόριθμοι έχουν τη δυνατότητα να … προβλέπουν ( το λέω καλά;) τις επιλογές μας διαβάζοντας  αυτά που ψάχνουμε στις μηχανές αναζήτησης  ή παρακολουθώντας τη δραστηριότητά μας στο Facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

-«Δεν λέω μόνο αυτό. Είσαι σε μια παρέα και συζητάτε. Με τα κινητά σας τηλέφωνα κλειστά. Πρόσεξε, κλειστά . Το ξέρεις πως όλα καταγράφονται (;)»

Για να το λέει αυτό ο Μανώλης Σφακιανάκης κάτι θα ξέρει. Άλλωστε, είναι ο άνθρωπος που έστησε τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στην Ελλάδα , οπότε έχουν δει πολλά τα μάτια του, και σήμερα είναι πρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Κυβερνοασφάλεια.

-Και πώς συμβαίνει αυτό κύριε Σφακιανάκη;

-«Αυτό συμβαίνει διότι ακόμη και σήμερα, πολύ λίγοι είναι αυτοί, που χρησιμοποιούν με ασφάλεια το έξυπνο κινητό τους. Φαντάζομαι πως ούτε και εσύ έχεις «κόψει» τα μικρόφωνα στο κινητό σου…», μου λέει.

Άνθρωπος Θεός…

Δηλαδή το κινητό μου γνωρίζει τα πάντα για μένα;  Ξεφυλλίζοντας το τελευταίο βιβλίο του Yuval Noah Harari ( ομολογώ πως δεν έχω καταφέρει ακόμη να το διαβάσω όλο) «Ηomo Deus» (Άνθρωπος Θεός), εκδόσεις Αλεξάνδρεια,  έπεσα σε μια φράση που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: « Όταν το έξυπνο κινητό μου θα με γνωρίζει καλυτέρα απ’ ό,τι εγώ και ο Μεγάλος Αδερφός θα μπορεί να παίρνει καλύτερες αποφάσεις για λογαριασμό μου (…)».

Από τη φράση αυτή δανείστηκα τον τίτλο του σημερινού κομματιού. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μιλάμε για καλή ή κακή χρήση ενός κινητού. Εδώ, πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Μιλάμε για έναν σύγχρονο κόσμο καλωδίων που ξέρει τα πάντα για μας και, μπορεί ακόμη, και να σκεφθεί (;) για εμάς…

Με τον …κατάσκοπο στην παλάμη

Δεν μπορώ να πω πως νοιώθω άνετα με έναν …κατάσκοπο στην παλάμη μου, και αυτές τις σκέψεις/ανησυχίες μου θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

-«Αυτός είναι ο νέος τρόπος ζωής. Δεν το αντέχεις (;) Απομονώσου. Πήγαινε να ζήσεις στο βουνό ή πάρε μια συσκευή τηλεφώνου που κυκλοφορούσε πριν από 20 χρόνια, απλώς για να επικοινωνείς…», συμπληρώνει ο Μανώλης Σφακιανάκης.

-Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο αυτό που μού προτείνετε…

-«Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως πρέπει να μάθουμε να κινούμαστε με ασφάλεια στο νέο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί. Και αυτό, θα γίνει μόνο, αν έχουμε εκπαιδευτεί  σωστά, και δεν σταματάμε να ενημερωνόμαστε. Έτσι, έχουν πλέον τα πράγματα…», συνεχίζει ο Μανώλης Σφακιανάκης.

Τεχνητή νοημοσύνη…

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά μετά από τη συζήτηση με τον Μανώλη Σφακιανάκη, το μυαλό μου πάει στην τεχνητή νοημοσύνη. Φαντάζομαι κάτι θα έχετε ακούσει/ διαβάσει γι’ αυτήν,  την  «ανατέλλουσα εποχή κυριαρχίας της τεχνητής νοημοσύνης στις ζωές μας», όπως χαρακτηριστικά την περιγράφει σε άρθρο του στην Athens Voice, o καρδιολόγος Θανάσης Δρίτσας.

Είναι αλήθεια, πως πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν ως …αντίπαλο τη τεχνητή νοημοσύνη. Ανησυχούν πως μπορεί να χάσουν τις δουλειές τους. Και (;) Τι θα γίνει (;) Μπορούν τα κινητά και οι υπολογιστές να γίνουν τόσο έξυπνα ώστε να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο στις εργασίες του (;).

Όταν οι άνθρωποι έσπαγαν τις μηχανές…

Εύλογα τα ερωτήματα, αλλά δεν έχω καμία απάντηση. Φαντάζομαι πως κάπως έτσι, θα σκέφτονταν, τον προπερασμένο αιώνα, και οι Λουδίτες. Για όσους δεν έχουν ακούσει γι΄αυτούς, ήταν μια ομάδα εργαζομένων στην υφαντουργία, που το 1811 πραγματοποίησαν τις πρώτες επιθέσεις σε εργοστάσια και βιοτεχνίες στην Αγγλία ( Γιορκ, Μάντσεστερ , Νότιγχαμ).

Όπως διαβάζω ( στη Μηχανή του Χρόνου) οι εργάτες μουντζούρωναν τα πρόσωπά τους για να μην είναι αναγνωρίσιμοι και εισέβαλαν, κυρίως τις νύχτες, σε οποιαδήποτε παραγωγική μονάδα χρησιμοποιούσε μηχανές. Με τσεκούρια, σφυριά, βαριοπούλες και ο,τι  άλλο μέσο διέθεταν χτυπούσαν με μανία μηχανές για να τις καταστρέψουν εντελώς…

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…

Το 1817, μετά από διώξεις και εκτελέσεις, η δράση τους σταμάτησε. Και οι μηχανές συνέχισαν να δουλεύουν… Τι καταλαβαίνω απ’ όλα αυτά; Πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Πως όλα αλλάζουν, και πως εμείς πρέπει να μάθουμε να κινούμαστε με άνεση και ασφάλεια, όσο μπορούμε, σε αυτό το νέο τοπίο…

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το ζεις…

Ναι, ας μην κρυβόμαστε κάποια επαγγέλματα θα χαθούν, και κάποια άλλα θα αναδυθούν. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το ζεις… Όπως προανέφερα, τον τίτλο του σημερινού άρθρου τον δανείστηκα από μια φράση που  διάβασα στο βιβλίο «Ηοmo Deus». Αντιγράφω από τις σελίδες του βιβλίου: « (…)  Όσο αποκωδικοποιούμε τη δομή του εγκεφάλου και τον γενετικό μας κώδικα χάρη στη βιοτεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και την επεξεργασία Μεγάλων Δεδομένων, η αυθεντία θα περνάει σε εξωτερικούς αλγόριθμους και οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονται οικονομικά και πολιτικά ανίσχυροι (…)

Τι είπαμε; Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω… Αυτό όμως δεν μου στερεί  το δικαίωμα δυνατότητα να πω πως πολλά πράγματα που γίνονται ή που δρομολογούνται δεν μου αρέσουν καθόλου. Ενδεχομένως και να με φοβίζουν…