
Παρακινδυνευμένοι χειρισμοί στην Ουκρανία από όλους! Δίχως ούτε μία φορά να έχει κάνει δηλώσεις κάποιος ρώσος αξιωματούχος περί προθέσεων εισβολής στην Ουκρανία, σύσσωμη η Δύση δηλώνει έτοιμη να αντιμετωπίσει τη ρωσική επίθεση. Πολιτικοί ηγέτες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού ομιλούν για επικείμενη εισβολή καθώς και το υψηλό κόστος σε ανθρώπινες ζωές που κάτι τέτοιο θα κόστιζε. Μα η Ρωσία, ακόμη και τώρα, επιμένει πως δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση εισβολής.
Πώς δημιουργήθηκε αυτό το κλίμα; Αυτό που έχει απόλυτα ξεκαθαρίσει η Μόσχα είναι πως δεν πρόκειται να ανεχθεί την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Οπως είχε το ίδιο αποσαφηνίσει και παλαιότερα για τη Γεωργία. Και απέδειξε έμπρακτα τότε τη σοβαρότητα των ισχυρισμών της. Αν τώρα έχουν συγκεντρωθεί ρωσικά στρατεύματα έξω από την Ουκρανία και το Ντονμπάς, αυτό προκλήθηκε από τις κινήσεις του Κιέβου για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Και τώρα, η Δύση φωνάζει για ένα γεγονός που γνώριζε πως πιθανότατα θα συνέβαινε αν το Κρεμλίνο επροκαλείτο!
Το βασικό ερώτημα είναι τι επιχείρημα προβάλλει η Ρωσία για να προωθεί μια τέτοια απόλυτη συμπεριφορά; Η άποψή της πως το ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να φθάσει μέχρι τα εθνικά της σύνορα, θεμελιώνεται σε μια σειρά από τοποθετήσεις κορυφαίων δυτικών ηγετών στα χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Οπως λ.χ. εξαιρετικά περιγράφει τα γεγονότα ο Ντέιβιντ Οουεν στο «Γρίφος, μυστήριο, αίνιγμα» (Καστανιώτης, 2021), επανειλημμένα αμερικανοί πρόεδροι, γερμανοί καγκελάριοι, βρετανοί πρωθυπουργοί κ.α., διαβεβαίωναν τη ρωσική ηγεσία πως σε καμία περίπτωση η δυτική συμμαχία δεν θα ακουμπούσε στα σύνορά της (ιδίως σελ. 329-333). Δεσμεύσεις που άμεσα καταπατήθηκαν στην περίπτωση των βαλτικών χωρών αλλά και αργότερα της ΛΔ της Γερμανίας.
Η ρωσική ανασφάλεια λοιπόν πηγάζει από χειροπιαστά γεγονότα κι όχι από φοβίες ή χίμαιρες. Κάποιες μάλιστα αντιφατικές δηλώσεις του προέδρου Μπάιντεν, για τις προθέσεις των δυτικών πρωτευουσών και τις προϋποθέσεις εμπλοκής της Δύσης, έχει επιτείνει τη σύγχυση αλλά και την αμφιβολία της Μόσχας για την ειλικρίνεια των προθέσεων των συνομιλητών της. Κάτι τέτοιο μπορεί να διευκολύνει το λάθος. Και να οδηγήσει σε ανάφλεξη…
Είναι απαραίτητες αμοιβαίες κινήσεις συμβιβασμού. Ωστε να υποχωρήσουν όλοι με αξιοπρέπεια. Η Δύση να βάλει στο ντουλάπι κάθε ιδέα για ένταξη τώρα του Κιέβου στο ΝΑΤΟ. Και η Μόσχα να αναγνωρίσει πως η Ουκρανία είναι ανεξάρτητη χώρα με δική της βούληση και επιλογές.


Latest News

Πρώτα παράγουμε, μετά ξοδεύουμε
Στη δημόσια συζήτηση, αντί να ασχολούμαστε πώς θα συνεχίσουμε να παράγουμε, πώς θα δημιουργήσουμε μεγαλύτερη αξία, εμείς σχεδόν μονοθεματικά, ασχολούμαστε με το πώς και πόσο θα αυξήσουμε τις κρατικές δαπάνες

Παροχές σε λάθος χρόνο
Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να κάνουμε και πάλι τη λάθος συζήτηση

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια