Διπλωματική «αντεπίθεση» της Ευρώπης για την κρίση στην Ουκρανία

Στη Γαλλία και τον Εμανουέλ Μακρόν περνά σήμερα η σκυτάλη της διπλωματίας για την κρίση στην Ουκρανία. Στην τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο πρόεδρος της Γαλλίας θα διερευνήσει τη δυνατότητα μιας πολιτικής λύσης, χωρίς να ηχήσουν τα όπλα. Κάτι ανάλογο θα κάνει και στην επικοινωνία που αναμένεται να έχει με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τις επόμενες ημέρες.

Ταυτόχρονα, βεβαίως, με την ιδιότητα και του προεδρεύοντος της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο, ο Μακρόν θα επιχειρήσει κάτι ακόμη: Να βάλει ξανά την Ευρώπη στο παιχνίδι, καθώς τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον μοιάζουν να την έχουν καταδικάσει σε ρόλο… κομπάρσου, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη φάση. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη θα πληρώσει το μεγαλύτερο κόστος σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.

Σε κοινή γραμμή Παρίσι-Βερολίνο

Κάτι ανάλογο θα προσπαθήσει να κάνει και ο Όλαφ Σολτς, σε δέκα ημέρες από σήμερα, «στοχεύοντας» προς την άλλη πλευρά. Όπως έγινε γνωστό, ο καγκελάριος της Γερμανίας θα επισκεφθεί στις 7 Φεβρουαρίου τον Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, επιδιώκοντας να διαπιστώσει από πρώτο χέρι τις προθέσεις της αμερικανικής πλευράς, καθώς και να μεταφέρει τις θέσεις και τις αγωνίες του Βερολίνου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν – όπως και οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι, στην μεγάλη τους πλειοψηφία – επιμένει από την πρώτη στιγμή ότι λύση μπορεί να δοθεί μόνο μέσω του διαλόγου, ενώ ζητά να μείνουν πάση θυσία ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με το Κρεμλίνο. Παράλληλα, υποστηρίζει με θέρμη την διαμόρφωση μιας κοινής θέσης των Ευρωπαίων, για το Ουκρανικό και τις σχέσεις με της Ρωσία.

Ο ίδιος δεν κρύβει, μάλιστα, ότι η θέση αυτή δεν είναι υποχρεωτικό να ταυτίζεται με την αντίστοιχη των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αντίθετο. Στο πλαίσιο της πάγιας επιδίωξής του η Ευρώπη να αποκτήσει «στρατηγική αυτονομία» και να προωθεί πρωτίστως τα δικά της συμφέροντα, ο πρόεδρος της Γαλλίας πιέζει και τους εταίρους του, πρωτίστως δε τους Γερμανούς, να στρατευτούν ενεργά σε αυτόν τον στόχο.

Στον δρόμο του ντε Γκολ

«Η στάση του αντικατοπτρίζει την παράδοση που έχει χτίσει η Γαλλία μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, επιδιώκοντας να χαράζει τον δικό της γεωπολιτικό δρόμο, αρνούμενη να ευθυγραμμιστεί τυφλά πίσω από τις ΗΠΑ. Αποτελεί, επίσης, τμήμα της πολιτικής στρατηγικής του Μακρόν στο εσωτερικό, εν μέσω της εκστρατείας του για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου, όπου οι εθνικιστές είναι αυτοί που καθορίζουν την ατζέντα και ένας πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να αποτελέσει μια δυσάρεστη εξέλιξη», σημειώνει το πρακτορείο Associated Press, σε ανάλυσή του για την πολιτική της Γαλλίας και του προέδρου της.

Το ΑΡ υπενθυμίζει, επίσης, ότι ο Μακρόν προσπάθησε να οικοδομήσει καλές σχέσεις με τον Πούτιν μετά την εκλογή του στην προεδρία, το 2017. Λίγο αργότερα, για του λόγου το αληθές, τον προσκάλεσε να τον επισκεφθείς τις Βερσαλλίες, όπου ο πρόεδρος της Ρωσίας δήλωσε «πολύ εντυπωσιασμένος από το μεγαλείο της Γαλλίας». Και το καλοκαίρι του 2019, ο Πούτιν βρέθηκε στο θέρετρο του Μακρόν στον Πύργο του Μπρεγκανσόν, στη γαλλική Ριβιέρα, όπου βασικό «πιάτο» στο μενού ήταν η Ουκρανία.

«Μάχη» στην ΕΕ

Είναι γνωστό, επίσης, ότι τα προηγούμενα χρόνια, από κοινού με την Άνγκελα Μέρκελ (την πολιτική της οποίας απέναντι στη Ρωσία δείχνει να υιοθετεί, σε γενικές γραμμές, ο Σολτς), επιχείρησαν να κρατήσουν ζωντανό τον διάλογο με τη Μόσχα. Μάλιστα, πέρυσι τον Ιούνιο, επεδίωξαν – ανεπιτυχώς, τελικά – να πραγματοποιηθεί μια σύνοδος κορυφής ΕΕ-Ρωσίας.

Το σίγουρο είναι ότι ο Μακρόν θα επιμείνει μέχρι τέλους, ώστε η ΕΕ να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο. «Τίποτα από όσα αφορούν την ευρωπαϊκή ασφάλεια δεν μπορεί να συζητηθεί χωρίς την πλήρη εμπλοκή των Ευρωπαίων. Είμαστε στο τραπέζι, όχι απλώς στο μενού», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Ζαν-Ιβ λε Ντριάν.

Για τον διάλογο, όμως, χρειάζεται να συμφωνούν και οι απέναντι…