Μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα ήταν ένα σημαδιακό γεγονός που θα επιταχύνει τη νέα παγκόσμια αναταραχή. Τα σημάδια συσσωρεύονται εδώ και χρόνια, αλλά η Αμερική και οι σύμμαχοί της είναι απροετοίμαστοι, όπως είναι συνήθως οι δημοκρατίες, για το επερχόμενο πρόβλημα που έρχεται. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έχει ιδιαίτερη υποχρέωση να εξηγήσει τα διακυβεύματα και να ενώσει τη χώρα όπως έκαναν άλλοι Πρόεδροι για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν έδωσε μια αξιοπρεπή μάχη οπισθοφυλακής κινητοποιώντας την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ σε αντίθεση με τα σχέδια της Ρωσίας για την Ουκρανία—παρά την γκάφα του με την κατάργηση των κυρώσεων του Nord Stream 2. Οι σύμμαχοι συμμορφώνονται κυρίως με την υπόσχεση των ΗΠΑ για «τεράστιες συνέπειες» εάν η Ρωσία εισβάλει, αν και αναρωτιόμαστε πόσο καιρό η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θα παραμείνουν σε αυτό το κλίμα. Οι αδύναμες κυρώσεις της Δύσης μετά την εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία το 2008 και στην Κριμαία το 2014, ενθάρρυναν τον Βλαντιμίρ Πούτιν να πιστέψει ότι η Ευρώπη δεν έχει τη βούληση να αντισταθεί χρησιμοποιώντας σοβαρά μέσα.

***

Αυτό που δεν έχει κάνει ο κ. Μπάιντεν είναι να εξηγήσει στους Αμερικανούς τους νέους παγκόσμιους κινδύνους και τι πρέπει να γίνει για την προστασία των συμφερόντων των ΗΠΑ. Το πρόβλημα ξεπερνά πολύ την Ουκρανία. Η Κίνα θέλει να καταλάβει την Ταϊβάν και να κυριαρχήσει στον Δυτικό Ειρηνικό. Η νέα συγκυριαρχία Ρωσίας-Κίνας σημαίνει ότι θα συνεργαστούν ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Το Ιράν είναι κοντά στο να αποκτήσει πυρηνικό όπλο και οι τζιχαντιστές δεν έχουν νικηθεί.

Η πρόοδος της τεχνολογίας και ο πολλαπλασιασμός της θέτουν επίσης σε κίνδυνο τους Αμερικανούς – στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η κυβερνοεπίθεση στον αγωγό Colonial πέρυσι ήταν μια μέτρια επίδειξη της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει ένας ξένος παίκτη στην επικράτεια των ΗΠΑ. Τα υπερ-υπερηχητικά όπλα και τα όπλα κατά δορυφόρων θα μπορούσαν να εξαλείψουν τις αμυντικές δομές των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα λεπτά και με ελάχιστη ή καθόλου προειδοποίηση. Φανταστείτε ένα Περλ Χάρμπορ υψηλής τεχνολογίας.

Τίποτα από αυτά δεν είναι κινδυνολογικό ή τραβηγμένο για κάποιον που δίνει την δέουσα προσοχή. Ωστόσο, οι περισσότεροι Αμερικανοί φαίνονται αδιάφοροι ή εφησυχασμένοι για τους κινδύνους. Εν μέρει αυτό είναι το αποτέλεσμα της κούρασης από τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Οι τρεις τελευταίοι Πρόεδροι έχουν επίσης τροφοδοτήσει την επιθυμία, αριστερά και δεξιά, η Αμερική να επιστρέψει στο σπίτι της.

Ο Μπαράκ Ομπάμα απάντησε υποτονικά στην προέλαση προόδους του κ. Πούτιν και στις εξάπλωση του Πεκίνου στη Νότια Σινική Θάλασσα. Ο Ντόναλντ Τραμπ επέδειξε μια σθεναρότερη στάση και αύξησε τις αμυντικές δαπάνες, αλλά τροφοδότησε επίσης την ψευδαίσθηση ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποσυρθούν από τον κόσμο και να παραμείνουν ασφαλείς. Ο κ. Μπάιντεν αγνόησε ως επί το πλείστο το εξωτερικό στην εκστρατεία του 2020 και η κακήν-κακώς αποχώρησή του από το Αφγανιστάν έπεισε τους αντιπάλους, ακόμη και πολλούς συμμάχους, ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε υποχώρηση.

Αλλά η πραγματικότητα τελικά «τσούζει», και τώρα το κάνει κατά την θητεία του κ. Μπάιντεν. Οι Πρόεδροι πρέπει να αντιμετωπίσουν τον πλανήτη όπως είναι, όχι όπως παρουσίαζαν οι προεκλογικές τους υποσχέσεις. Το ερώτημα είναι αν θα σταθεί στο ύψος του όπως έκαναν οι προκάτοχοί του ή θα αφήσει τη αναταραχή να εξαπλωθεί.

Η πρώτη του υποχρέωση είναι να εξηγήσει τους κινδύνους, τον λόγο που αυτοί απειλούν τις ΗΠΑ και τι πρέπει να γίνει ως απάντηση. Αυτό δεν αφορά μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία—Τα βασικά θέματα που προτάσσει κ. Μπάιντεν.

Η εξάπλωση της επιθετικότητας και της αταξίας απειλούν την αμερικανική ελευθερία και ευημερία. Κανείς δεν πρόκειται να εισβάλει στην πατρίδα, αλλά οι κυβερνοεπιθέσεις θα μπορούσαν να ακρωτηριάσουν κομμάτια της οικονομίας. Οι σύμμαχοι που ήταν εδώ και καιρό στο πλευρό μας θα μπορούσαν να απομακρυνθούν και να κατευνάσουν τους νέους ταραξίες. Τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ θα τεθούν σε κίνδυνο.

Ο κ. Μπάιντεν θα πρέπει επίσης να μετατοπίσει το επίκεντρο της Προεδρίας του μακριά από την επέκταση του εγχώριου κράτους πρόνοιας στη βελτίωση της εθνικής ασφάλειας. Τα αιτήματά του στον αμυντικό προϋπολογισμό θα πρέπει να αυξηθούν σημαντικά. Η επίθεσή του στην παραγωγή ενέργειας των ΗΠΑ – μια πράξη στρατηγικού και οικονομικού μαζοχισμού – θα πρέπει να τελειώσει.

Θα πρέπει επίσης να κάνει πολύ περισσότερα για να ενώσει τη χώρα. Αυτό σημαίνει να εγκαταλείψει την κομματική προσέγγισή του στη διακυβέρνηση και τους πολωτικούς διαχωρισμούς της πολιτικής ταυτότητας. Κέρδισε την Προεδρία με θέμα την εθνική ενότητα και δεν έχει καμία ελπίδα να το κάνει εάν η κυβέρνησή του διαιρεί τη χώρα κατά φυλή, φύλο και τάξη.

***

Πάνω απ’ όλα, ο κ. Μπάιντεν θα χρειαστεί να οικοδομήσει δικομματικές συμμαχίες για την εθνική ασφάλεια, όπως έκαναν ο Φράνκλιν Ρούζβελτ και ο Χάρι Τρούμαν σε άλλα κομβικά σημεία της ιστορίας. Οι δυνάμεις του απομονωτισμού εμφανίζονται πάντα όταν ο κόσμος γίνεται πιο επικίνδυνος, με την ελπίδα ότι οι ΗΠΑ μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα «Φρούριο Αμερική». Ο κ. Μπάιντεν θα χρειαστεί να βρει συμμάχους και στα δύο κόμματα για να νικήσει αυτό το «τραγούδι των σειρήνων».

Το 1940 ο Ρούσβελτ διόρισε τους Ρεπουμπλικάνους Χένρι Στίμσον Υπουργό Πολέμου και τον Φρανκ Νοξ Υπουργό Ναυτικού. Άρχισαν να ξαναχτίζουν την άμυνα των ΗΠΑ θεωρώντας ότι η χώρα θα μπορούσε να εμπλακεί στις συγκρούσεις που μαίνονταν τότε στην Ευρώπη και την Ασία. Ο Τρούμαν συνεργάστηκε με τον Άρθουρ Βάντενμπεργκ, τον άλλοτε απομονωτιστή Γερουσιαστή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, για την οικοδόμηση του ΝΑΤΟ και διεξαγωγή του Ψυχρού Πολέμου κατά του κομμουνισμού. Ο κ. Μπάιντεν θα πρέπει να φέρει γεράκια του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στα ανώτερα πόστα της κυβέρνησής του για να παίρνει καλύτερες συμβουλές και να δώσει έμφαση στους επερχόμενους κινδύνους.

Τίποτα από αυτά δεν θα είναι εύκολο στη διχασμένη πολιτική σκηνή μας [σ.σ. των ΗΠΑ], και υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι ο κ. Μπάιντεν είναι πολύ αδύναμος και καταπονημένος για να το κάνει. Αλλά η χώρα αντιμετωπίζει την αναταραχή και αποτρέπει τον πόλεμο, με τον Πρόεδρο που έχει. Στον κ. Μπάιντεν απομένουν τρία χρόνια θητείας και οι παγκόσμιοι ταραξίες δεν θα περιμένουν μέχρι το 2024 για να συνέλθουν οι ΗΠΑ.

Μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο