Κρίση στην Ουκρανία: «Γρίφος» παραμένει ο Πούτιν για Μπάιντεν και CIA

Το «ραντεβού στα τυφλά» που είχε δοθεί για τις 3 ξημερώματα της Τετάρτης (ώρα Αθήνας και Κιέβου) – σύμφωνα με διάφορα δυτικά ΜΜΕ, όπως οι βρετανικές Sun και Mirror, τα οποία επικαλούνταν «ασφαλείς πληροφορίες» των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ – δεν τηρήθηκε. Η Ρωσία δεν εξαπέλυσε την αστραπιαία επίθεσή της κατά της Ουκρανίας, ούτε όμως και η Ουκρανία επιχείρησε να εισβάλει στις αυτόνομες περιοχές της επαρχίας του Ντονμπάς.

Οι «προφήτες» έπεσαν για μια ακόμη φορά έξω. Όμως, οι προφητείες συνεχίζονται και όλα τα σενάρια παραμένουν ορθάνοιχτα, αναγκάζοντας ολόκληρους λαούς να ζουν με τον τρόμο για το τι θα τους ξημερώσει – πόλεμο ή ειρήνη. Σε αυτό συμβάλουν δε, με τον τρόπο τους, τόσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και ο Τζο Μπάιντεν.

Ειδικά ο πρόεδρος της Ρωσίας, ως έμπειρος «παίκτης» στη γεωπολιτική σκακιέρα, έχει καταφέρει να κρύβει τις προθέσεις του και να αφήνουν τους άλλους να αναρωτιούνται για το επόμενο βήμα του. Με τον τρόπο δε αυτό, διατηρεί ανά πάσα στιγμή το πολύτιμο πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού – είτε επιλέξει να επιτεθεί είτε να αποσύρει τα στρατεύματά του.

Δοκιμασία για την Ουάσιγκτον

«Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια κρίσιμη δοκιμασία, στην προσπάθειά τους να αποκρυπτογραφήσουν τα κίνητρα του Πούτιν», σημειώνει χαρακτηριστικά ανάλυση στους New York Times. Και συνεχίζει: «Το να γνωρίζουν τις προθέσεις οποιουδήποτε αυταρχικού ηγέτη είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολο. Όμως, ο πρόεδρος της Ρωσίας, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως πράκτορας της KGB, αντιπροσωπεύει μια ιδιαίτερη πρόκληση».

Η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, καθώς η CIA έχει χάσει ένα πολύτιμο πράκτορα που διέθετε στο Κρεμλίνο, καθώς αποκαλύφθηκε και απελάθηκε το 2017. Όπως σημειώνει, ήταν «το μυστικό όπλο, με κάποιες προσβάσεις στον εσωτερικό κύκλο του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, που ήταν σε θέση να πληροφορεί την Ουάσιγκτον πώς ο δάσκαλος της τακτικής σχεδίαζε την επόμενη κίνησή του» όσον αφορά στις προεδρικές εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, από την άλλη, είναι επίσης εξαιρετικά έμπειρος στην εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, έχει συνηθίσει να λειτουργεί σε ένα κόσμο στον οποίο οι ΗΠΑ θεωρούνταν περίπου παντοδύναμες και ήταν σε θέση να επιβάλλουν τη βούλησή τους και να υπερασπίσουν τα συμφέροντα και τους συμμάχους τους χωρίς πρακτικά να έχουν αντίπαλο.

Έμπειρος μεν, αλλά…

Αυτή η περίοδος, όμως, μοιάζει να έχει τελειώσει οριστικά. Ο Μπάιντεν έχει ξεκαθαρίσει, άλλωστε, πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να στείλει στρατό για να πολεμήσει τους Ρώσους σε περίπτωση που αυτοί εισβάλλουν στην Ουκρανία, περιοριζόμενος να δηλώσει ότι «θα υπερασπιστεί κάθε πιθαμή από το ιερό έδαφος των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ».

Αντικειμενικά και σε αντίθεση με τον Πούτιν, λοιπόν, αυτό είναι κάτι που περιορίζει τις επιλογές του και δεν του επιτρέπει να «μπλοφάρει» και να αιφνιδιάσει – τουλάχιστον όχι στον βαθμό που θα επιθυμούσε. Όπως δε όπως φάνηκε και στο χθεσινοβραδινό διάγγελμά του, είναι επίσης αναγκασμένος να αναρωτιέται για τις κινήσεις του μεγάλου αντιπάλου του και να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα.

Έτσι, όπως σημειώνει η βρετανική The Guardian, παρά τους όρκους του στη διπλωματία και την επίθεση φιλίας στον ρωσικό λαό (μαζί πολεμήσαμε στον πόλεμο πριν 77 χρόνια), «το είδος της ομιλίας που έκανε παραπέμπει κανονικά στην παραμονή μιας σημαντικής εξέλιξης, συνήθως της ανάληψης στρατιωτικής δράσης, έχοντας στόχο να προετοιμάσει τον πληθυσμό».

Τι σημαίνει αυτό, με άλλα λόγια; Ότι, πολύ απλά, ο Μπάιντεν και οι υπηρεσίες του είχαν πιστέψει, ως ένα βαθμό, τα σενάρια περί ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία τα ξημερώματα και θέλησαν να δείξουν ότι είναι έτοιμοι. Κάτι λογικό και αναμενόμενο, υπό μία έννοια, καθώς είναι όντως οι ΗΠΑ αυτές που, μαζί με τη Βρετανία, είχαν σπεύσει να προσδιορίσουν αυτή την εβδομάδα και συγκεκριμένα την 15^η και 16^η Φεβρουαρίου ως το πιο επικίνδυνο διάστημα.

«Καίγονται» τα σχέδια Πούτιν;

Σύμφωνα με μία θεωρία, βεβαίως, το έκαναν βάσει συγκεκριμένου σχεδίου: Έχοντας πληροφορίες για τις προθέσεις και τις κινήσεις του Πούτιν, φρόντιζαν να τις αποκαλύψουν εγκαίρως, με σκοπό να τις «κάψουν» και να αποτραπεί ο πόλεμος.

Αυτό, βεβαίως, έρχεται σε αντίθεση με την προαναφερθείσα ανάλυση των New York Times. Παρ’ όλα αυτά, ουδείς είναι σε θέση στη συγκεκριμένη φάση να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στα κεφάλια του Πούτιν και του Μπάιντεν, όπως και στον «πυρήνα» των μυστικών υπηρεσιών Ρωσίας και Αμερικής.

Σίγουρα δε όχι η Ευρώπη, η οποία προσπαθεί εναγωνίως να αποτρέψει το χειρότερο σενάριο μιας και, όπως λένε πολλοί (κυρίως στο Βερολίνο), εάν ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη, είναι κάτι που δεν θα αγγίξει καν τις ΗΠΑ. Εμανουέλ Μακρόν και Όλαφ Σολτς έχουν καταλάβει, ασφαλώς, ότι Ουάσιγκτον και Μόσχα τους έχουν εξαρχής παραμερίσει σε αυτή την παρτίδα και τους χρησιμοποιούν ως πιόνια.