Η Moy σε μια ανάρτηση της στο Linkedin μας καλωσορίζει στο σύμπαν του Metaverse με την παρουσία της JPMorgan στο καινούργιο Decentraland.

Η ίδια συνυπογράφει ΕΔΩ το κείμενο.

Επενδυτές στην Αθηναϊκή Ριβιέρα

Μία επισήμανση που διάβασα σε ένα ενημερωτικό σημείωμα με προέλευση την Lamda Development έχει μια ιδιαίτερα ξεχωριστή αξία. Διαβάζω: «Με το έργο στο Ελληνικό η Lamda Development επεκτείνει τη διεθνή παρουσία της ελληνικής αγοράς real estate καθώς:

• Κατά την πλήρη λειτουργία του το Ελληνικό, θα προσελκύσει επενδυτές και αγοραστές ακινήτων από όλο τον κόσμο

• Θα αυξήσει τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (FDI) στην ελληνική αγορά ακινήτων

• Θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη παρόμοιων έργων από επενδυτές κατά μήκος της Αθηναϊκής Ριβιέρας».

Με λίγα λόγια, το Ελληνικό θα λειτουργήσει ως πυροδότης επενδυτικών και επιχειρηματικών εξελίξεων στην Περιφέρεια της Αττικής και ιδιαίτερα, στο θαλάσσιο μέτωπο της Αθηναϊκής Ριβιέρας.

Η ελληνική παραγωγική παρουσία στις φάρμες του ανέμου

Όταν μιλάμε για υπεράκτια αιολικά πάρκα ας έχουμε σταθερά στη μνήμη μας την ελληνική παραγωγική παρουσία. Μια πολύ πρόσφατη εξέλιξη το επιβεβαιώνει. Η Cenergy Holdings μέσω της Hellenic Cables, που αποτελεί τον κλάδο καλωδίων της, ανέλαβε από τη Van Oord Offshore Wind UK Ltd σύμβαση προμήθειας περίπου 360 χλμ. inter-array καλωδίων 66 kV και των συναφών εξαρτημάτων για το θαλάσσιο αιολικό πάρκο Sofia Offshore Wind Farm στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένα από τα μεγαλύτερα υπεράκτια αιολικά πάρκα στον κόσμο.

Σε σχετική ανακοίνωση διαβάζω ορισμένα στοιχεία που έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και για τα ελληνικά πράγματα.

– Το θαλάσσιο αιολικό πάρκο Sofia Offshore Wind Farm της RWE (με επίσημη πλέον παρουσία στην ελληνική επιχείρηση), βρίσκεται στο Dogger Bank στη Βόρεια Θάλασσα, 195 χλμ. από το πλησιέστερο σημείο της βορειοανατολικής ακτής και καταλαμβάνει μια περιοχή περίπου 593 τ.χλμ. – έκταση αντίστοιχη περίπου του μεγέθους της Κέρκυρας.

– Το θαλάσσιο βάθος στην τοποθεσία του αιολικού πάρκου κυμαίνεται μεταξύ 20μ και 35μ και η συνολική ποσότητα ενέργειας που εκτιμάται ότι θα παράγει το πάρκο θα είναι επαρκής για τις ετήσιες ανάγκες σχεδόν 1,2 εκατ. νοικοκυριών, κατά μέσο όρο, στο Ηνωμένο Βασίλειο.

– Μόλις το έργο τεθεί σε λειτουργία, η ενέργεια που θα παράγεται από τις ανεμογεννήτριες του Sofia αναμένεται να εξοικονομήσει περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια τόνους εκπομπών άνθρακα ετησίως, σε σύγκριση με τις εκπομπές που εκλύονται από τη χρήση ορυκτών καυσίμων στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ιστορίες με αδιύλιστο νερό

Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι σεβαστές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν και να κριθούν για το περιεχόμενο τους. Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), για τη σχέση Κράτους – Υπερταμείου και του τελευταίου με τις 2 μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της χώρας που είναι και εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Οι δικαστές του ΣτΕ αποφάσισαν πως αν και μοναδικός μέτοχος του Υπερταμείου είναι το ελληνικό Δημόσιο, το γεγονός ότι αυτό δεν διατηρεί άμεσα τον ιδιοκτησιακό έλεγχο και τη δυνατότητα εκλογής της πλειοψηφίας των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των δύο εταιρειών ύδρευσης ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ κρίνεται αντισυνταγματικό.

Το τι θα κάνει το Υπερταμείο και κατ΄επέκταση τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι εκπρόσωποι των Θεσμών είναι κάτι που θα φανεί το επόμενο διάστημα. Προφανώς θα υπάρξουν πρωτοβουλίες που θα αποσαφηνίσουν την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Σε καμία περίπτωση, παρά τις όποιες δικαστικές αποφάσεις (ΣτΕ) δεν μπορεί να παραγνωριστεί και η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική αγορά ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90… Πιθανότατα ορισμένοι απουσίαζαν από τη χώρα και δεν είχαν τη δυνατότητα να ενημερώνονται για τις εξελίξεις …

Ας πάμε, λοιπόν, ένα ταξίδι στο χρόνο. Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Μια μικρή ιστορική αναδρομή είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμη: «Η ΕΥΔΑΠ ιδρύθηκε το 1980 μετά από τη συγχώνευση της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Υδάτων των Πόλεων Αθηνών – Πειραιώς (Ε.Ε.Υ.) και περιχώρων και του Οργανισμού Αποχετεύσεως Πρωτευούσης (Ο.Α.Π.). Στη σημερινή νομική της μορφή περιήλθε το 1999, όταν τα κυριότερα πάγια της Εταιρείας, δηλαδή τα φράγματα, οι ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια απορροφήθηκαν από την Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ ΝΠΔΔ, παραμένοντας στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Τον Ιανουάριο του 2000, η ΕΥΔΑΠ εισήχθη στην κύρια αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Οι σκοποί της λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ είναι οι εξής:

– Παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης.
– Μελέτη, κατασκευή, εγκατάσταση, λειτουργία, εκμετάλλευση, διαχείριση, συντήρηση, επέκταση και ανανέωση συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης.
– Άντληση, αφαλάτωση, επεξεργασία, αποθήκευση, μεταφορά και διανομή πάσης φύσεως υδάτων με στόχο την υλοποίηση των προαναφερομένων σκοπών της ΕΥΔΑΠ.
– Έργα και διαδικασίες συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας, καθώς και διαχείριση και διάθεση των προϊόντων της επεξεργασίας των λυμάτων».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την ιστοσελίδα της ΕΥΔΑΠ και σε αυτό το απόσπασμα «κρύβεται» μια αλήθεια που πολιτικοί αλλά και δικαστικοί παράγοντες θέλουν να αγνοούν. Το νερό – το φυσικό αγαθό που υπερασπίζεται και σωστά το Σύνταγμα- δεν ανήκει στην ΕΥΔΑΠ αλλά στην 100% κρατική ΕΥΔΑΠ Παγίων. Μάλιστα, τόσο το 1999 όσο και στη νέα σύμβαση παραχώρησης του δικαιώματος το 2021 η ΕΥΔΑΠ πληρώνει το αδιύλιστο νερό.

Σε μια παλαιότερη εταιρική ανακοίνωση διαβάζω μεταξύ άλλων τα εξής: «Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, στη συνεδρίαση της Τετάρτης 1ης Δεκεμβρίου (σ.σ 2021), αποφάσισε τη σύγκληση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης Μετόχων για την υπογραφή της σύμβασης με το Ελληνικό Δημόσιο στην οποία καθορίζονται οι όροι ανανέωσης του αποκλειστικού δικαιώματος παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που χορηγήθηκε στην Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. έως τις 31.12.2040 και για την υπογραφή της σύμβασης υπηρεσιών λειτουργίας και συντήρησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) για τρία (3) έτη.

Με την επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ ΕΥΔΑΠ και Ελληνικού Δημοσίου, η οποία ακολουθεί την πρόσφατη έκδοση του σχετικού νόμου 4812/2021, καθορίζεται το εύλογο τίμημα συναλλαγής σε σχέση με το αδιύλιστο νερό που προμήθευσε η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ την ΕΥΔΑΠ κατά το χρονικό διάστημα 12/10/2013-31/12/2020 καθώς και η τιμή πώλησης του αδιύλιστου νερού από το Ελληνικό Δημόσιο προς την ΕΥΔΑΠ για τα επόμενα 20 έτη – χαμηλότερη κατά 40% σε σύγκριση με την τιμή που πλήρωνε η ΕΥΔΑΠ από το 2004 έως το 2013. Ο καθορισμός του τιμήματος του αδιύλιστου νερού και για τα επόμενα 20 έτη, παρέχει πλέον ένα σταθερό περιβάλλον τιμολόγησης για τους καταναλωτές της, αλλά και μία ξεκάθαρη εικόνα για τους επενδυτές που θέλουν να στηρίξουν την εταιρεία στο απαιτητικό επενδυτικό της πλάνο και τον μετασχηματισμό της».

Με δύο λόγια, το αδιύλιστο νερό ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και φθάνει στην ΕΥΔΑΠ μέσω της 100 % ελεγχόμενης από το Ελληνικό Δημόσιο ΕΥΔΑΠ Παγίων και όχι μόνο αυτό. Το αδιύλιστο νερό έχει τίμημα και το τίμημα αυτό καθορίζεται αποκλειστικά από τους εκπροσώπους τους Ελληνικού Δημοσίου. Άρα, το φυσικό αγαθό νερό -στη περίπτωση μας το αδιύλιστο νερό- ελέγχεται πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο.

Και το Ελληνικό Δημόσιο παραχωρεί μέσω συμβάσεων το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης. Και η παραχώρηση έχει τίμημα!

Όλη αυτή η διαδικασία αναδεικνύει το ποιος είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης του φυσικού αγαθού που λέγεται νερό σε αυτή τη χώρα. Αλλά, το αποκλειστικό αυτό δικαίωμα και με τους όρους που παραχωρείται αφορά μόνον τις περιοχές ευθύνης της ΕΥΔΑΠ. Και το ερώτημα που αποφεύγουν πολιτικοί και δικαστικοί παράγοντες να απαντούν είναι το τι γίνεται σε άλλες περιοχές της χώρας όπου την ύδρευση έχουν αναλάβει δημοτικές επιχειρήσεις τοπικού χαρακτήρα που την διοίκηση τους έχουν οι Δήμοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις τι γίνεται; Το ΣτΕ έκρινε “συνταγματικώς επιβεβλημένο” τον έλεγχος των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από το ελληνικό Δημόσιο, “όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτών, αλλά και δια του μετοχικού τους κεφαλαίου” αλλά στις δημοτικές επιχειρήσεις που σήμερα είναι πάνω από 120 σε όλη τη χώρα.

Υπάρχουν, όμως, και δύο άλλα στοιχεία που μπορούν να είναι χρήσιμα σε έναν ουσιαστικό διάλογο για το νερό σε αυτή τη χώρα. Το ένα είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά μιας Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων με πολύ διευρυμένο περιεχόμενο. Το δεύτερο είναι ότι η παγίωση μιας πραγματικότητας από το 1999 και μετέπειτα έχει αλλάξει τις ισορροπίες και εντός των εταιρειών ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Οι τελευταίες βρίσκονται στο Χρηματιστήριο και έχουν δεχθεί πέραν όλων των άλλων στη σύνθεση τους και διεθνείς επενδυτές. Με λίγα λόγια, η χώρα πρέπει να έχει και συνέχεια και συνέπεια σε λόγους και έργα. Ή αν προτιμάτε, ότι αφήνεται στη τύχη του και δεν αντιμετωπίζεται έγκυρα και έγκαιρα καταλήγει σε αποφάσεις Στε κατόπιν εορτής!