Οι ταινίες της εβδομάδας: Επιστροφή στο αμερικανικό όνειρο

«Η μέθοδος των Γουίλιαμς» («King Richard», ΗΠΑ, 2021)

Στην ουσία, η ταινία που οδήγησε τον Γουίλ Σμιθ για τρίτη φορά στις υποψηφιότητες του Οσκαρ Α ανδρικού ρόλου (θεωρητικά το φαβορί), είναι κάτι σαν παραλλαγή ή μια νέα εκδοχή αυτού που παλαιότερα λέγαμε «κατάκτηση του αμερικανικού ονείρου», όρος ο οποίος με την πάροδο του χρόνου ξεπεράστηκε, αν όχι εκφυλίστηκε.

Ενας ύμνος στο πείσμα και την αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου (αμερικανού φυσικά και μάλιστα μαύρου) που χωρίς να διαθέτει κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, νιώθει ότι μπορεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αυτός είναι ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς (Σμιθ), πατέρας των μετέπειτα διάσημων αντισφαιριστών Σερενα και Βένους Γουίλιαμς.

Ενας άνθρωπος που είχε βάλει στόχο την μετατροπή τους σε παγκόσμια σύμβολα του τένις, πριν καν γεννηθουν. Αλλά επειδή πίστευε ότι μόνο με το δικό του σύστημα θα μπορούσε να τα καταφέρει, το μόνο που ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει ήταν να ακολουθήσει κατά γράμμα το πλάνο του. Καμία παρέκκλιση, κανένας συμβιβασμός.

Πάνω σε αυτό το οργανόγραμμα του Γουίλιαμς είναι στημένη όλη η ταινία του Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν. Στο πως ο Γουίλιαμς, καταπιεστικά πολλές φορές, προπονούσε από μόνος τις κόρες του, στο πως κατάφερε να τις προωθήσει χωρίς κανένα εφόδιο πέραν της πίστης του σε αυτές, στο πως έπεισε τον διάσημο προπονητή Ρικ Μάσι (Τζον Μπερτνάλ) να τις αναλάβει, στο πως επέβαλε στον τελευταίο το δικό του σχεδιάγραμμα, στο πως μπορούσε να σνομπάρει χρυσές οικονομικές ευκαιρίες αν δεν ταίριαζαν στο πλάνο του αλλά και στο πως προσπαθούσε να διατηρήσει την πολυμελή οικογένειά του ενωμένη για την επίτευξη του στόχου τους: η σκηνή όπου όλοι μαζί οι Γουίλιαμς παρακολουθούν την «Σταχτοπούτα» είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά highlight της ταινίας.

Το ενδιαφέρον δε είναι ότι ο Ρ. Γουίλιαμς δεν ήταν το καλύτερο παιδί του κόσμου. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά καλός σε καμία δουλειά και αν δεν υπήρχε η σύζυγός του Ορασίν (Ονζόν Ελις) το φαγητό δύσκολα θα ερχόταν στο τραπέζι. Το δε παρελθόν του έκρυβε πολύ μυστήριο και σκοτάδι. Το μόνο στο οποίο ήταν «άπιαστος», ήταν στο ταλέντο της «καπατσοσύνης», ή αλλιώς στον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να παρασύρει τους γύρω του να τον ακολουθήσουν. Ο Γουίλ Σμιθ που εδώ είναι και παραγωγός (η ταινία έχει υποψηφιότητα και για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας) φαίνεται να έχει δουλέψει βαθιά τον ήρωά του: την ώρα που ο Γουίλιαμς σου δίνει την εντύπωση χαμένου – ακόμα και στην εμφάνιση με τα παραπάνω κιλά, το αξύριστο πρόσωπο και τα πάρα πολύ κοντά σορτς με τα οποία ο Γουίλιαμς συνήθως κυκλοφορούσε- σε κερδίζει με την θετικιστική τρέλα του, την αγρύπνια στα μάτια αλλά και το γεγονός ότι μπορούσε να δείχνει πάντα συγκροτημένος.

Βαθμολογια: 3

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE PARK – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ODEON ESCAPE ΙΛΙΟΝ – ODEON ΟΠΕΡΑ – WEST CITY – IDEAL – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ : VILLAGE COSMOS – ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΦΑΡΓΚΑΝΗ κ.α.

—————————————

«Φύλακας αδελφός» («Okul Tirasi», Τoυρκία/ Ρουμανία, 2021)

H κωμικοτραγικοτητα της ταινίας Φερίτ Καραχάν είναι τόσο έντονη, που ενώ το δράμα που περιγράφει σε οδηγεί στην απόγνωση, οι στάλες χιούμορ με τις οποίες το ποτίζει, λειτουργούν σχεδόν λυτρωτικά – σαν φάρμακο. Το φιλμ περιγράφει μια χειμωνιάτικη ημέρα από την ζωή σε ένα οικοτροφείο για παιδιά Κούρδων «θαμμένο» κάπου στα βάθη της χιονισμένης Ανατολίας. Ένα παιδί είναι άρρωστο αλλά κανείς υπεύθυνος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για να το βοηθήσει. Γιατί κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται – ακουμπώντας το μέτωπό του όλοι καταλήγουν στο ότι «δεν έχει πυρετό»…

Ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά προσπαθεί να κάνει κάτι για το παιδί είναι ο συνομήλικος φίλος του (Σαμέτ Γιλντίζ). Πέρα από το ότι είναι ο μόνος που νιώθει ότι κάτι σοβαρό τρέχει με το παιδί, παλεύει με νύχια και με δόντια να πείσει τους δασκάλους για το επείγον της κατάστασης την ώρα που όλοι υποψιάζονται ότι θέλει να κάνει κοπάνα. Μέσα σε αυτό το σχεδόν «καφκικό» αλλά δυστυχώς και τόσο αληθινό πλαίσιο, ο σκηνοθέτης ρίχνει τα βόλια του και βρίσκει τον στόχο του με αξέχαστες σκηνές: ένα σύγχρονο, μοντέρνο σχολείο μέσα στον μεσαιωνικό σκοταδισμό, όπου ο διευθυντής κουρεύει με την ψιλή γουλί ένα παιδί για δημόσιο παραδειγματισμό. Το Κουρδικό κράτος φυσικά «δεν υπάρχει» (το ακούμε σε μάθημα), όπως δεν υπάρχει γιατρός στο σχολείο που θαρρείς ότι είναι ένα μεγάλο κελί απομόνωσης σε φυλακή.

Ένα σχολείο όπου για να βρει κανείς σήμα στο κινητό θα πρέπει να σκαρφαλώσει στο ταβάνι μιας αίθουσας και να βρει ένα συγκεκριμένο (το μόνο) σημείο… Καψόνια με παγωμένο νερό σε θερμοκρασία υπό του μηδενός, χαστούκια, βέργες, απειλές. Σήμερα! Κι ύστερα από την μια ο τουρκικός εθνικισμός («Ζήτω η Πατρίς, το Εθνος» την ώρα του φαγητού) και από την άλλη οι οικονομικές «λαμογιές» από τους εξουσιαστές δασκάλους. Χωρίς ίχνος καταγγελίας και με άψογο χειρισμό της οικονομίας στον χρόνο, ο Καραχάν σκηνοθέτησε μια άκρως επίκαιρη, πολιτική ταινία προασπίζοντας την έννοια της ανθρωπιάς ,φορέας της οποίας εδώ είναι ένα μικρό παιδί που βάζει τα γυαλιά στους ενήλικες.

Βαθμολογια: 3 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΑΝΔΟΡΑ – ΑΣΤΟΡ – ΔΙΑΝΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ ΘΕΣ/ΚΗ: ΤΖΟΝ ΚΑΣΑΒΕΤΗΣ (ΛΙΜΑΝΙ)

—————————————

«Ενας οργισμένος άνθρωπος εκδικείται» («Wrath of man», ΗΠΑ, 2021)

Το ατού αυτής της σκληρής γκανγκστερικής περιπέτειας είναι το ότι ο Τζέισον Στέιθαμ επιστρέφει στο πλευρό του Γκάι Ρίτσι με τον οποίο έχει γυρίσει δύο από τις καλύτερες ταινίες του, τις «Δυο καπνισμένες κάννες» και την «Αρπαχτή». Το κρίμα βέβαια είναι ότι εδώ, ο Στέιθαμ δεν κάνει τελικά κάτι διαφορετικό από αυτά που συνηθίζει να κάνει στις περισσότερες άλλες πανομοιότυπες ταινίες του, κάτι που σημαίνει «ο σώζων εαυτόν σωθείτο» για όσους βρεθούν στο διάβα του με δόλιους σκοπούς.

Παίζοντας έναν security τεράστιων χρηματικών μεταφορών, ο Στέιθαμ είναι αμίλητος και εύκολος στο τράβηγμα της σκανδάλης περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά γιατί εδώ ο στόχος του είναι από την αρχή ξεκάθαρος και εντελώς αδιαπραγμάτευτος.

Από την πλευρά του ο Γκάι Ρίτσι γυρίζοντας αυτό το ριμέικ της γαλλικής περιπέτειας «Η χρηματαποστολή» (Le Convoyeur, 2004) δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το ν’ αναμοχλεύσει το χιλιοειπωμένο θέμα της εκδίκησης σε μια καλογυρισμένη πλην κοινότοπη περιπέτεια, από την οποία λείπει εκείνο το «πικάντικο άγγιγμά» του, το οποίο μια φορά κι έναν καιρό τον είχε βάλει στη λίστα των πιο ιδιαίτερων δημιουργών ταινιών δράσης της Αγγλίας. Και με την εξαίρεση του θηριώδους Χολτ Μακ Αλανι λείπουν επίσης οι «ζουμεροί» β’ ρόλοι, στοιχείο που επίσης διακρίναμε πάντα στις ταινίες του Ρίτσι.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ODEON ΟΠΕΡΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΝΔΟΡΑ – ΑΕΛΛΩ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ –

ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – VILLAGE MALL – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – ΝΑΝΑ κ.α.ΘΕΣ/ΚΗ:

ΒΑΚΟΥΡΑ – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – CINEΜΑ ΟΝΕ κ.α.

—————————————

«Uncharted» (ΗΠΑ, 2022)

Κάτι σαν παραλλαγή των περιπετειών «Στα ίχνη του χαμένου θησαυρού» με τον Νίκολας Κέιτζ, που όμως βασίζεται σε δημοφιλή σειρά video game, το «Uncharted» του Ρούμπεν Φλάισερ θέλει τον τελευταίο Spider – Man Τομ Χόλαντ, με μέντορά του έναν απατεώνα που ταιριάζει πολύ στο «ε και τι έγινε;» υφάκι του Μαρκ Γουόλμπεργκ που τον υποδύεται, να λαμβάνουν μέρος σε ένα απίστευτο κυνηγητό για την απόκτηση του θησαυρού των πλοίων του Μαγγελάνου.

Σαν «κακός» σε ταινία Τζέιμς Μποντ με τον Ρότζερ Μουρ, ο Αντόνιο Μπαντέρας βρίσκεται στο αντίπαλο στρατόπεδο παίζοντας τον σχηματικά μοχθηρό, πάμπλουτο Ισπανό επιχειρηματία που αναζητεί τον ίδιο θησαυρό. Αυτό θα σημάνει ένα ταξίδι χολιγουντιανής πολυτελείας σε διάφορα σημεία του πλανήτη, από το οποίο δεν λείπει το χιούμορ, καθώς πέρα από τον Χόλαντ που έχει μέσα του κάποια ζητήματα να λύσει σχετικά με τον αδελφό του, κανείς από τους υπόλοιπους ήρωες δεν μπορεί να συμπεριφερθεί έστω και στοιχειωδώς τίμια.

Χορταστική μέχρι σε σκηνές δράσεις εκεί που δεν παίρνει άλλο (η αποκορύφωση έρχεται όταν ελικόπτερα που μεταφέρουν …πλοία μάχονται στον αέρα), η ταινία προσφέρεται για ένα χαλαρωτικό δίωρο κατά την διάρκεια του οποίου το κεφάλι σου μόνο αδειάζει.

Βαθμολογία: 2

Προβάλλεται σε περισσότερες από 80 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα

—————————————

«Τα μυστικά της αδελφής μου» («Souad», Αίγυπτος, 2021)

Η «ταύτιση» της πραγματικής ζωής με την εικονική, εκείνη του διαδικτύου, βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της θεματικά ενδιαφέρουσας ταινίας που σκηνοθέτησε η Αϊτέν Αμίν, σε σενάριο που έγραψε η ίδια μαζί με τον social media influencer, ποιητή και συγγραφέα διηγημάτων Μαχμούντ Εζάτ.

Ο «ιός» του διαδικτύου επηρεάζει καταλυτικά τις ζωές ακόμα και εκείνων των κοριτσιών που εξακολουθούν να ζουν υπό συνθήκες πίεσης, που αναγκάζονται να επιδεικνύουν μια συγκεκριμένη προσωπικότητα · ακόμα και αν μέσα τους δεν την πιστεύουν.

Ο στόχος της ταινίας είναι μέσω της σχέσης δύο αδελφών (Μπασάντ Αχμέντ, Μπασμαλά Ελγαές) να δείξει ότι η προσφυγή προς την ελευθερία του διαδικτύου είναι μια μεγάλη απάτη, ο κυβερνοχώρος είναι η αρένα των απραγματοποίητων ονείρων και πως το σάρκινο και απτό είναι αναντικατάστατο. Ενάρετες οι προθέσεις, καλές οι ερμηνείες, αυθορμητισμός στην αφήγηση αλλά ως σύνολο μια ταινία που δυσκολεύεται να ξεπεράσει το μεγαλύτερο εμπόδιο: την μονοτονία.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΔΙΑΝΑ – ΣΤΟΥΝΤΙΟ κ.α.