Τι λέει ο αντίπαλος του Ερντογάν για S-400, λίρα, Συρία και πρόσφυγες

Ο Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου ηγείται από το 2010 του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), του μεγαλύτερου της τουρκικής αντιπολίτευσης. Στα 12 αυτά χρόνια δε, έχει υποστεί ουκ ολίγες πολιτικές ήττες και ταπεινώσεις από τον Ταγίπ Ερντογάν και το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Έμοιαζε δε να υπομένει στωικά τις αλλεπάλληλες και ενίοτε προσβλητικές επιθέσεις που δεχόταν – σε βαθμό που ορισμένοι να του έχουν δώσει το προσωνύμιο «Κεμάλ Γκάντι».

Μήπως, όμως, έχει έρθει η ώρα ο Κιλιντσντάρογλου να πάρει τη μεγάλη ρεβάνς και το «αίμα» του πίσω; Αυτό αναρωτιούνται ολοένα περισσότεροι, παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην Τουρκία, καθώς και τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις τόσο στον νυν πρόεδρο όσο και στο AKP. Και εάν αυτό συμβεί, τι θα σημάνει για την πολιτική της Άγκυρας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στα μεγάλα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής;

Δική μου η δόξα!

Ορισμένες πρώτες απαντήσεις επιχειρεί να δώσει ο ίδιος, μέσω της συνέντευξης την οποία παραχώρησε στο Reuters. Εκεί όπου, καταρχήν, ο 73χρονος πρώην οικονομολόγος και δημόσιος υπάλληλος, ισχυρίζεται ότι το όνειρό του είναι «πολύ καθαρό», ενώ παράλληλα αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν άλλο να πάρει τη θέση που διεκδικεί εδώ και χρόνια. Ούτε, βεβαίως, να του στερήσει τη δόξα να είναι αυτός ο οποίος θα «γκρεμίσει» τον Ερντογάν από τη εξουσία.

«Αναμφίβολα, το να με επιλέξουν οι ηγέτες πέντε κομμάτων ως τον υποψήφιό τους θα είναι μία τιμή. Ταυτόχρονα, να σημαίνει ότι μου έχουν εμπιστοσύνη», είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στην πρόσφατη συνάντησή του με τους επικεφαλής άλλων πέντε κομμάτων (αν και όχι του κουρδικού HDP), με στόχο μια ενιαία παρουσία της αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές, είτε αυτές διεξαχθούν κανονικά το 2023 είτε πρόωρα, κάποια στιγμή φέτος.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι για την ώρα, ο Κιλιντσντάρογλου είναι ο μοναδικός από όσους έχουν εμφανιστεί ως πιθανοί υποψήφιοι της αντιπολίτευσης ο οποίος φέρεται να ηττάται από τον Ερντογάν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Όλοι οι άλλοι – από τους δημάρχους Άγκυρας και Κωνσταντινούπολης, Μανσούρ Γιαβάς και Εκρέμ Ιμάμογλου μέχρι την επικεφαλής του Καλού Κόμματος, Μεράλ Ακσενέρ και τον πρώην υπουργό Οικονομικών, Αλί Μπαμπατσάν – δείχνουν ικανοί να επικρατήσουν, είτε άνετα είτε πιο δύσκολα.

Αυτό, όμως, δεν δείχνει να πτοεί τον πιστό κεμαλιστή πολιτικό, παρά και το γεγονός ότι η σταθεροποίηση της λίρας δείχνει να ενισχύει τα ποσοστά του Ερντογάν και να προμηνύει μια ακόμη πιο δύσκολη και αμφίρροπη αναμέτρηση. «Αυτές οι δημοσκοπήσεις ουδεμία σημασία έχουν σήμερα», δηλώνει και επιμένει να επικεντρώνει στις θέσεις του.

Επιστροφή στην οικονομική «ορθοδοξία»…

Η αλήθεια είναι ότι αυτές παρουσιάζουν ενδιαφέρον, σε μια σειρά επίπεδα. Εντός συνόρων, για παράδειγμα, έχει ουσιαστικά προαναγγείλει την επιστροφή στην «ορθόδοξη» οικονομική και νομισματική πολιτική, όπως και τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας, προκειμένου να ενισχυθεί η λίρα και να τιθασευτεί ο πληθωρισμός, που «τρέχει» με ρυθμό κοντά στο 50%.

Πρόσφατα, μάλιστα, θέλοντας να δείξει ότι συμπάσχει με τα εκατομμύρια των συμπολιτών του που στενάζουν από την ακρίβεια και τους «φορτωμένους» λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου, ανακοίνωσε την προσχώρησή του στο… κίνημα «Δεν Πληρώνω» που αναπτύσσεται στην Τουρκία.

… και την «αγκαλιά» των ΗΠΑ

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θέσεις του στην εξωτερική πολιτική. Ούτε λίγο ούτε πολύ, λοιπόν, ο Κιλιντσντάρογλου προαναγγέλλει την επιστροφή της Τουρκίας στην «αγκαλιά» των ΗΠΑ, με αντίτιμο την ακύρωση ή το πάγωμα της συμφωνίας για την προμήθεια του ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400. «Ποιος και για ποιο σκοπό θα χρησιμοποιήσει τους S-400; Έχουμε δαπανήσει ένα μεγάλο ποσό και παραμένουν αποθηκευμένοι», όπως λέει.

Επίσης, τάσσεται υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων με το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία – τον οποίο Ερντογάν και ΑΚΡ θεωρούν τρομοκράτη και δολοφόνο – με στόχο, εκτός των άλλων, τον επαναπατρισμό στη γειτονική χώρα των εκατομμυρίων προσφύγων που βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας.

«Εάν χρειαστεί, τότε πρέπει να εμπλακούν τα Ηνωμένα Έθνη, ώστε να υπάρξει μια εγγύηση 100% από τον Άσαντ. Αυτή η εγγύηση πρέπει να είναι εξαρτημένη από το διεθνές δίκαιο, έτσι ώστε να μην τους επιτεθεί και να προασπίσει τη ζωή και την ασφάλειά τους», σημειώνει χαρακτηριστικά – ποντάροντας, ανάμεσα στα άλλα, στο ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που, λόγω και της οικονομικής κρίσης, εναντιώνεται στην παρουσία προσφύγων στη χώρα.