Η απάντηση του Σολτς στην κρίση της Ουκρανίας αναδιαμορφώνει το εταιρικό τοπίο της Γερμανίας

Ο Armin Papperger δεν είχε συνηθίσει να έχει ζήτηση. Ο επικεφαλής της Rheinmetall, της μεγαλύτερης εισηγμένης εταιρείας αμυντικού εξοπλισμού της Γερμανίας, είδε τον κλάδο του να παραγκωνίζεται σε τέτοιο βαθμό που μόλις τον περασμένο μήνα εταιρείες δεν μπορούσαν να πείσουν τις εγχώριες τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους.

Ωστόσο, η απόφαση του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς για ένεση ρευστότητας με 100 δισεκατομμύρια ευρώ στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και να ενισχύσει τις αμυντικές δαπάνες ως απάντηση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχει καταστήσει τον Papperger ανάμεσα στα πιο περιζήτητα στελέχη του κόσμου.

«Πριν από μερικούς μήνες ορισμένοι ήθελαν να μας επιβάλουν απαγόρευση, να πουν ότι αυτός ο κλάδος είναι ένας πολύ κακός κλάδος, ένας επιβλαβής κλάδος», είπε ο Papperger στους Financial Times. «Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος τώρα».

Η αμυντική δέσμευση του Βερολίνου, μαζί με την αναστολή λειτουργίας του αγωγού Nord Stream 2 την περασμένη εβδομάδα, καθώς η χώρα προσπαθεί να απογαλακτιστεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, έχει ανατρέψει τις πολιτικές άμυνας, ενέργειας και χρηματοδότησης ολόκληρων δεκαετιών, αυξάνοντας την προοπτική ενός δραματικά αναδιαμορφωμένου γερμανικού εταιρικού τοπίου.

Καθώς τα διευθυντικά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του Papperger, συζητούσαν τη Δευτέρα με το γερμανικό υπουργείο Άμυνας για το πώς θα έπρεπε να δαπανηθούν τα νέα κεφάλαια και ποια όπλα ήταν διαθέσιμα για άμεση βοήθεια στην Ουκρανία, οι μετοχές του κλάδου εκτινάσσονταν στα ύψη.

Μαζί με τη Rheinmetall, οι επενδυτές αγόρασαν αμυντικές βιομηχανίες όπως η εταιρεία ειδική στους αισθητήρες Hensoldt, η κατασκευάστρια υποβρυχίων Thyssenkrupp καθώς και μικρότερες εταιρείες όπως η Jenoptik, η οποία κατασκευάζει σκοπευτικά τουφέκια.

«Όλοι αιφνιδιάστηκαν» από την απόφαση του Scholz, δήλωσε πρόσωπο που πρόσκειται στη διοίκηση της Hensoldt, αλλά ο καγκελάριος «επανέλαβε κατά κάποιο τρόπο αυτό που λέμε εδώ και πολύ καιρό, ότι οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις πρέπει να εξοπλιστούν κατάλληλα».

Με νέα βάση (Ιαν. 2022 = 100)

Τρία σενάρια συζητήθηκαν στο τηλεφώνημα της Δευτέρας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και των αμυντικών εταιρειών, σύμφωνα με εμπλεκόμενους.

Το πρώτο ήταν η ανάπτυξη εξοπλισμού στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών και σκηνών, χρησιμοποιώντας υπάρχοντα αποθέματα. Το δεύτερο ήταν να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, ειδικά οι γερμανικές, μέσα σε λίγες εβδομάδες παρέχοντας πυρομαχικά και επισκευάζοντας παραμελημένο εξοπλισμό. Και τρίτον, οι εταιρείες ρωτήθηκαν σχετικά με τους χρόνους παράδοσης για νέα πυροβολικά και οχήματα.

Η Rheinmetall είπε ότι είχε ορισμένα οχήματα και πυρομαχικά σε απόθεμα, τα οποία τώρα θα μπορούσαν να παραδοθούν.

Μερικά από τα προϊόντα που μπορεί να παρέχει η Hensoldt με σύντομους χρόνους παράδοσης περιλαμβάνουν αισθητήρες ραντάρ, κάμερες παρακολούθησης μεγάλης εμβέλειας και συστήματα αυτοπροστασίας για αεροσκάφη και ελικόπτερα, τα οποία μπορούν να θέσουν πυραύλους εδάφους-αέρος εκτός πορείας ανιχνεύοντας καυσαέρια από εκτοξευτές και εξαπολύοντας φωτοβολίδες για να μπερδέψουν τα βλήματα που αναζητούν το στόχο με βάση τη θερμότητα.

Μεσοπρόθεσμα, οι εταιρείες επιταχύνουν τα προγραμματισμένα έργα, με τη Rheinmetall να εξετάζει το ενδεχόμενο γρήγορης ανάπτυξης πρωτότυπου τανκ με πυροβόλο όπλο 130 χιλιοστών και πλήρως ψηφιακό πυργίσκο, όπως είναι εγκατεστημένο στο British Challenger, το οποίο θα μπορούσε να κατασκευαστεί εντός δύο ετών για να αναπληρώσει το γερμανικό οπλοστάσιο.

Ένα τανκ επόμενης γενιάς είναι πιθανό να βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων προτεραιοτήτων της γερμανικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τον Christian Cohrs, αναλυτή της Warburg Research.

«Ο καγκελάριος ανέφερε ρητά τα κοινά αναπτυξιακά έργα με τη Γαλλία», είπε ο Cohrs. «Ένα από αυτά είναι το Main Ground Combat System [ένα αναβαθμισμένο άρμα μάχης], στο οποίο η Rheinmetall παίζει ζωτικό ρόλο».

Άλλοι κατασκευαστές δήλωσαν ότι ανέμεναν αύξηση έως και 50 τοις εκατό στις παραγγελίες για προϊόντα με ήδη υπάρχουσα πιστοποίηση. Το γερμανικό υπουργείο Άμυνας αρνήθηκε να σχολιάσει.

Ενώ η Γερμανία φαίνεται να έχει πλέον μια σαφή προσέγγιση για τον χειρισμό των νέων αμυντικών της στόχων, το όραμά της για έναν ενεργειακό μετασχηματισμό φαίνεται πιο θολό.

Τα αφεντικά των πολύ κατηγορημένων παραγωγών πυρηνικής ενέργειας της Γερμανίας – των Eon, RWE και EnBW – έχουν μείνει να αναρωτιούνται για το μέλλον των τριών τελευταίων αντιδραστήρων της χώρας αφού ο υπουργός Οικονομίας των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ δήλωσε την Κυριακή ότι εξετάζεται η παράταση της διάρκειας ζωής τους.

Τη Δευτέρα, ο Χάμπεκ φάνηκε να υποβαθμίζει τα σχόλια ότι δεν θα «αντιταχθεί ιδεολογικά» σε μια επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια, η οποία είχε καταργηθεί σταδιακά από την Άνγκελα Μέρκελ, αυξάνοντας την εξάρτηση της χώρας από τα εισαγόμενα καύσιμα μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση ζήτησε από την εταιρεία παραγωγής ενέργειας από άνθρακα Uniper να εξετάσει το ενδεχόμενο κατασκευής τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου για να βοηθήσει στη μείωση της γερμανικής εξάρτησης από τα ρωσικά καύσιμα.

«Δεν είναι μόνο θέμα προστασίας του κλίματος τώρα», είπε ο Χάμπεκ τη Δευτέρα. «Είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας».

Αλλά το πώς η χώρα θα επιτύχει την ενεργειακή ανεξαρτησία παραμένει ασαφές – τόσο για τους πολιτικούς όσο και για τις εταιρείες που χρειάζονται για να πραγματοποιηθεί η αλλαγή.

Αξιωματούχοι της Uniper επιβεβαίωσαν ότι προετοιμάζονται για συνομιλίες με την κυβέρνηση. Η εταιρεία πέρυσι εγκατέλειψε ένα σχέδιο για τη δημιουργία ενός τερματικού σταθμού LNG στο Wilhelmshaven, αφού διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε αρκετό ενδιαφέρον για να δικαιολογηθεί η συνέχιση του έργου και αντ’ αυτού στράφηκε σε ένα πράσινο τερματικό σταθμό υδρογόνου και αμμωνίας χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

«Ψάχνουμε να συνεχίσουμε αυτά τα σχέδια [LNG]», είπε ένας αξιωματούχος στους FT. «Κάναμε ήδη την προκαταρκτική έρευνα, ώστε να μην ξεκινήσουμε από το μηδέν. …αλλά δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για λεπτομέρειες με την κυβέρνηση και ακόμα δεν μας είναι ξεκάθαρο πόσο έχει αλλάξει πραγματικά το ενδιαφέρον για ένα τέτοιο έργο με την κατάσταση».

Είπε επίσης ότι θα ήταν «πολύ φιλόδοξο» να υποθέσουμε ότι ένας τέτοιος τερματικός σταθμός θα μπορούσε να είναι έτοιμος εγκαίρως για να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει τη Γερμανία μέσω μιας πιθανής ενεργειακής κρίσης που προκαλείται από την τρέχουσα σύγκρουση με τη Ρωσία.

Η Claudia Kemfert, εμπειρογνώμονας στον τομέα της ενέργειας στο Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, στηλίτευε το γεγονός ότι τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν για την άμυνα δεν συνδυάζονται με παρόμοια δέσμευση για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ένα τέτοιο ποσό «θα ήταν το είδος της χρηματοδότησης του έργου «Άνθρωπος στο Φεγγάρι» που χρειαζόμασταν πραγματικά ώστε να είμαστε ανεξάρτητοι από τον [Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ] Πούτιν για την ενέργειά μας μέχρι το 2030», είπε.

Αλλά μια δέσμευση του Χάμπεκ να μειώσει τη γραφειοκρατία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ιδιαίτερα για την αιολική ενέργεια, θα μπορούσε να έχει μεγάλο αντίκτυπο, πρόσθεσε η Κέμφερτ.

«Αυτή τη στιγμή χρειάζονται περίπου έξι έως επτά χρόνια για να ληφθούν όλες τις εγκρίσεις που χρειάζεται για να χτιστεί μια ανεμογεννήτρια, αλλά χρειάζονται μόνο έξι έως επτά μήνες για να κατασκευαστεί μια ανεμογεννήτρια», εξήγησε, αν και οι νέες διαδικασίες ενδέχεται να χρειαστούν λίγο χρόνο για να τεθούν σε ισχύ.

Η αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας είχε προετοιμαστεί για τους κανόνες της ΕΕ που θα μπορούσαν να έχουν χαρακτηρίσει τους κατασκευαστές όπλων μη βιώσιμους, περιορίζοντας την πρόσβασή τους σε κεφάλαια.

Ωστόσο, αυτοί οι φόβοι έχουν αμβλυνθεί αφού ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ αναφέρθηκε σε τέτοιες προτάσεις με περιφρόνηση την Κυριακή και είπε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ξύπνησε τη Γερμανία από ένα όνειρο.

«Οι πρόσφατες εξελίξεις θα πρέπει να οδηγήσουν στο να κατανοήσουν και οι τράπεζες τη σημασία των εταιρειών της αμυντικής βιομηχανίας για την ασφάλεια της χώρας», δήλωσε στους FT παράγοντας μεγάλης μη εισηγμένης (αμυντικής) βιομηχανίας. «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δείχνει ότι ήταν λάθος να χαρακτηριστεί η αμυντική βιομηχανία ως κοινωνικά επιβλαβής».

Στέλεχος μιας άλλης αμυντικής εταιρείας προέβλεψε ότι ο κλάδος – συχνά στόχος ακτιβιστών που επισημαίνουν το ναζιστικό παρελθόν ορισμένων γερμανικών κατασκευαστών όπλων – θα προσέλκυε τώρα ταλέντα καθώς και επενδύσεις.

«Είναι πολύ λυπηρό που χρειάστηκαν τόσο τραγικά και βάναυσα γεγονότα για να φτάσουμε σε αυτό», πρόσθεσε.