
Η συνάντηση (και γεύμα) του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη και το σχετικά καλό, χαλαρό κλίμα που επικράτησε (και οι συγκλίσεις που καταγράφτηκαν) πιστοποιούν ότι Ελλάδα και Τουρκία συνειδητοποιούν ότι η τραγωδία στην Ουκρανία δημιουργεί ένα νέο γεωπολιτικό περιβάλλον με νέες απαιτήσεις – δεν σηκώνει άλλες συγκρούσεις – και ίσως ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις δύο χώρες. Παράθυρο για ειρηνική επίλυση των διαφορών καθώς ο πόλεμος δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή. Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο επιβάλλει τη σταθερότητα. Αναδύεται έτσι μια «δυναμική συμφιλίωσης» ιδιαίτερα καθώς η Ευρώπη/Δύση λέγει εμφατικά «όχι στο δίκαιο του ισχυρού» και στους αναθεωρητισμούς, ενώ επαναβεβαιώνει τη σημασία του διεθνούς δικαίου, τον σεβασμό συνόρων και κυριαρχίας (κάτι που ο πρόεδρος Ερντογάν μάλλον δεν μπορεί εύκολα να αγνοήσει). Οι ειδικότεροι λόγοι που διαμορφώνουν τη δυναμική συμφιλίωσης μπορούν να συνοψισθούν:
Πρώτον, με την πολεμική περιπέτεια στην Ουκρανία η Τουρκία με ενισχυμένη στρατηγική θέση (έλεγχος Στενών κ.λπ.) εμφανίζεται να προσεγγίζει στενότερα τη Δύση. Αλλά και να αναλαμβάνει διπλωματικές πρωτοβουλίες μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας λειτουργώντας (και) ως περιφερειακή δύναμη με περιθώρια αυτόνομης συμπεριφοράς. Η νέα αυτή πραγματικότητα διευκολύνει/επιβάλλει την επίλυση των προβλημάτων και την αποφυγή των συγκρούσεων στην περιοχή.
Δεύτερον, ως συνέπεια του πολέμου επήλθε η πλήρης απονομιμοποίηση της Ρωσίας ως περιφερειακού και διεθνούς παίκτη. Η απονομιμοποίηση (που εκφράστηκε συντριπτικά στην έκτακτη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ) καθιστά δύσκολο για την Ελλάδα να συνεχίσει να πιστεύει (όπως το έκανε) ότι η Ρωσία θα έλθει αξιόπιστα στο πλευρό της σε κρίσιμα ζητήματα (όπως, λ.χ., επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.). Αλλωστε οι ελληνορωσικές σχέσεις κατέρρευσαν πλήρως. Η κατά κάποιο τρόπο «απώλεια» της Ρωσίας ως αξιόπιστου συνομιλητή – εταίρου δημιουργεί οπωσδήποτε μια νέα κατάσταση περιφερειακής ισορροπίας. Η ορθολογική ανάγνωση της κατάστασης αυτής επιτάσσει στο μέγιστο δυνατόν επίσης την ομαλοποίηση του περιφερειακού περιβάλλοντος με την επίλυση των προβλημάτων (με οδηγό το διεθνές δίκαιο) και τη συνεργασία.
Τρίτον, η επανάκαμψη της Δύσης ως ενότητας και η αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με τις χώρες της περιοχής ακυρώνουν de facto και τη σημασία των λεγόμενων «τριμερών συμπράξεων» στην Αν. Μεσόγειο που μεταξύ άλλων (ερμηνεύτηκαν ότι) απέβλεπαν στον αποκλεισμό της Τουρκίας από τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη περιοχή. Πολύ περισσότερο τις στρατηγικές συμμαχίες με χώρες του Κόλπου, ιδιαίτερα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) – χώρα που απείχε από το να καταδικάσει τη Ρωσία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Τέταρτον, η νέα κατάσταση θέτει την Ελλάδα και την Τουρκία μπροστά σε κοινά προβλήματα, απειλές, προκλήσεις, κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού. Πέραν όλων των άλλων, οι δύο χώρες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν οικονομικά και ενεργειακά προβλήματα που χρειάζονται κοινή αντιμετώπιση και συνεργασία.
Πέμπτον, μετά τον πόλεμο, η Ευρωπαϊκή Ενωση επανέρχεται στον αρχικό της ρόλο – αποστολή ως η κατεξοχήν ειρηνοποιός, σταθεροποιητική δύναμη της Ευρώπης. Και γι’ αυτό η μία μετά την άλλη χώρα (Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία) σπεύδει να υποβάλει αιτήσεις ένταξης. Στη λογική αυτή θα (πρέπει να) ενισχυθούν και οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας. Προκειμένου η Ενωση να λειτουργήσει εδώ από την ανάποδη: να συγκρατήσει την Τουρκία από αναθεωρητισμούς/επεκτατισμούς και να βοηθήσει στη συμφιλίωση (προηγούμενο Γερμανίας).
Εκτον, το δράμα της Ουκρανίας (θα πρέπει να) διδάσκει στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, τη σημασία της έγκαιρης, ειρηνικής επίλυσης των προβλημάτων πριν καταλήξουν σε ανάφλεξη. Και στην Τουρκία ότι μια χώρα που πέφτει θύμα επιθετικότητας για την κατάλυση της κυριαρχίας της θα κάνει το πατριωτικό της καθήκον έστω και με μεγάλο κόστος.
Τέλος, υπό το φως της τραγικής εμπειρίας της Ουκρανίας, η κοινή γνώμη (μπορεί να) έχει γίνει περισσότερο δεκτική για λύσεις σε εκκρεμή προβλήματα. Ο πόλεμος είναι πόλεμος, ανείπωτη τραγωδία.
Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Tελευταίο του βιβλίο: «Επιτεύγματα και Στρατηγικά Λάθη της Εξωτερικής Πολιτικής της Μεταπολίτευσης» (Θεμέλιο)


Latest News

Σε μια κανονική χώρα η δικαιοσύνη θα έψαχνε την Αλήθεια για το πολιτικό χρήμα, και η αντιπολίτευση θα πρωτοστατούσε σε αυτό το αίτημα
Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει θεσμική αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα είναι εξόχως κρίσιμο ζήτημα.

Η ελευθερία στην περιέργεια – Μια τεράστια μεταρρύθμιση
Σε εποχές μετασχηματισμού η ανάπτυξη δεν είναι, όπως κάποιοι νομίζουν, μία απλή τεχνική διαδικασία - Απαιτεί όραμα, τόλμη και ελεύθερο χώρο στην περιέργεια

Τα «μαύρα» ενοίκια
Αν κάτι ξένισε είναι η σπουδή για μια ακόμα φορά με την παρούσα κυβέρνηση να δώσει πρώτα νέα επιδόματα, αντί να προηγηθούν φοροελαφρύνσεις

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα

Ανάσταση! Δηλαδή, ζωή, ανάσα και ελπίδα
Ανάσταση σημαίνει τερματισμός κάθε λογής θανάτου, νίκη απέναντι σε ό,τι σκοτώνει τη ζωή. Να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε, να ανασαίνουμε και να ελπίζουμε