Το άλλοθι του «αλλά»

Σε έξι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης πραγματοποιήθηκαν ισάριθμες έρευνες με κοινές ερωτήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ετσι αποτυπώθηκε μια συγκριτική καταγραφή της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης (Politico.eu, 16/3).

Θα κρατήσω δύο συμπεράσματα.

Πρώτον, η ευρεία πλειοψηφία χαρακτηρίζει «απαράδεκτη» τη ρωσική εισβολή.

Είναι το 88% στην Ολλανδία, το 86% στην Ισπανία, το 82% στην Γερμανία, το 78% στη Γαλλία και το 71% στην Ιταλία.

Από κοντά και το 60% στην Ελλάδα. Μεγάλη πλειοψηφία μεν αλλά λιγότερο συντριπτική σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους.

Δεύτερον, μια μειοψηφία χαρακτηρίζει τη ρωσική εισβολή «απαράδεκτη αλλά κατανοητή».

Είναι το 9% στην Ολλανδία, το 10% στην Ισπανία, το 11% στη Γερμανία, το 13% στη Γαλλία και το 19% στην Ιταλία.

Το χρυσό μετάλλιο όμως των «ναιμεναλλάδων» πηγαίνει καθαρά στην Ελλάδα με… 34%!

Πράγμα που σημαίνει ότι το 34% των συμπολιτών μας πιστεύει ότι ναι μεν η εισβολή είναι απαράδεκτη, αλλά ο Πούτιν έχει και τα δίκια του. Σαν να λένε, «εντάξει, δεν έπρεπε να τη σκοτώσει αλλά κι αυτή δεν του μιλούσε καλά».

Ερώτηση κρίσεως. Πώς μπορεί το «απαράδεκτο» να γίνει «κατανοητό»;

Προφανώς δεν μπορεί, εκτός ίσως σε κάποια αρρωστημένα μυαλά.

Που θα θεωρούσαν ενδεχομένως «απαράδεκτη» αλλά «κατανοητή» την εξόντωση των Εβραίων από τον Χίτλερ αφού «οι Εβραίοι είχαν μεγάλη οικονομική δύναμη».

Ή «απαράδεκτη» αλλά «κατανοητή» μια εισβολή της Τουρκίας στα ελληνικά νησιά αφού «βρίσκονται τόσο κοντά στα τουρκικά παράλια».

Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα λειτουργήσει κάθε ταραγμένο μυαλό και τι συμψηφισμούς ή ελαφρυντικά θα βρει για να δικαιολογήσει το «αλλά» του.

Διότι εδώ η έμφαση δεν είναι στο «ναι». Είναι στο «αλλά». Είναι στο πρόσχημα που ακυρώνει το καθαρό «ναι».

Εχω διαβάσει ή ακούσει τον τελευταίο καιρό ατελείωτες αρλουμπολογίες για τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ, τη Δύση, την Ευρώπη ή τον πόλεμο. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση κάθε μεγαλόσχημη ανάλυση είναι εξ ορισμού εκτός θέματος.

Διότι το ερώτημα είναι εξαιρετικά απλό και χωρίς περικοκλάδες. Δικαιούται ή δικαιολογείται μια χώρα να εισβάλει στη διπλανή της ανεξάρτητη χώρα για όποιο πρόσχημα και με όποια δικαιολογία;

Η απάντηση είναι απλή και κατηγορηματική: όχι.

Δεν δικαιούται και δεν δικαιολογείται. Ούτε σήμερα ούτε όταν ο Σαντάμ κατέλαβε το Κουβέιτ (1990) ούτε όταν οι Σοβιετικοί και αργότερα οι Αμερικανοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν.

Στην Ευρώπη, οι τελευταίοι εισβολείς ήταν ο Χίτλερ στη Σοβιετική Ενωση (1941) και η Σοβιετική Ενωση στην Ουγγαρία (1956) και την Τσεχοσλοβακία (1968).

Η σημερινή Ρωσία το έκανε έως τώρα δύο φορές: το 2008 στην Οσετία και το 2014 στην Κριμαία. Τώρα είναι η τρίτη.

Μόνο ο γερουσιαστής Μπένι Σάντερς θα είχε επικαλεστεί την ανοησία «και τι θα έκανε η Αμερική με το Μεξικό;». Αν δεν κάνω λάθος, η τελευταία εισβολή των ΗΠΑ στο Μεξικό ήταν το 1846 και έληξε το 1848.

Διότι πίσω από την ανοησία κάθε Σάντερς και κάθε «αλλά» κρύβεται η εκχώρηση του δικαιώματος σε κάθε ισχυρό γείτονα να επικυριαρχεί του διπλανού του.

Αυτό διεκδικεί η Ρωσία. Αυτό φοβούνται οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Κι αυτό θα κατακτήσει ο κάθε Ερντογάν ή ο κάθε επίδοξος Πούτιν αν τους αναγνωριστεί το άλλοθι του «αλλά».

Απρέπειες

Ο Μητσοτάκης νοσούσε στο σπίτι του με κορωνοϊό. Αλλά έπρεπε να κάνει μια σειρά εξαγγελίες κυβερνητικής πολιτικής για την ακρίβεια.

Βγήκε λοιπόν ο άνθρωπος εμφανώς καταβεβλημένος στην τηλεόραση, αξύριστος και ντυμένος με φούτερ ή κάτι τέτοιο.

Η αντιπολίτευση και διάφοροι ανόητοι χαρακτήρισαν την τηλεοπτική εμφάνισή του περίπου απρεπή – και μιλάμε για μια αντιπολίτευση που δεν διακρίνεται ιδιαίτερα για τις ενδυματολογικές συμβάσεις της…

Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς τους ενόχλησε και τι τους παραξένεψε.

Δηλαδή πώς νομίζουν ότι νοσούν οι άνθρωποι στα σπίτια τους; Με σμόκιν ή με στολή νοσοκόμας;

Ενας πόλεμος χωρίς πόλεμο

Σε τηλεφωνική συνομιλία τους ο Κουτσούμπας παραπονέθηκε στον Μητσοτάκη ότι η ΝΔ παραποιεί τις θέσεις του ΚΚΕ για τον πόλεμο και τους παρουσιάζει περίπου σαν προδότες.

Προφανώς αν ισχύει κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο και ορθώς ενοχλήθηκε ο Γραμματέας του ΚΚΕ.

Πάμε να δούμε όμως τις θέσεις του ΚΚΕ που παραποιούνται.

Την Τρίτη 22 Μαρτίου το ΚΚΕ οργανώνει συλλαλητήριο στο Σύνταγμα με ομιλητή τον ίδιο τον Κουτσούμπα.

Ποιο είναι το αντικείμενο του συλλαλητηρίου;

«Συναγερμός! Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας! Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου!» (ανακοίνωση 17/3)

Ποιος είναι ο πόλεμος; Ποιοι τον κάνουν; Πού τον κάνουν; Ποιος εισέβαλε κάπου; Ποιος υπερασπίζεται την πατρίδα του; Τι εμπλοκή έχει η Ελλάδα; Τι βάσεις είναι αυτές; Ποιους έχουν θανατώσει οι βάσεις; Αγνωστο.

Ισως ο Γραμματέας του ΚΚΕ να τα εξηγήσει προφορικά. Ισως να είναι κι αυτός της άποψης Μποφίλιου ότι βασικά είμαστε «με τον άνθρωπο».

Παρεμπιπτόντως, αυτές τις μέρες το ΚΚΕ οργανώνει αντιπολεμικές εκδηλώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Χανιά, Λάρισα, Τρίκαλα, Δράμα, Τύρναβο, Καρδίτσα, Ρόδο…

Μπράβο του. Ολες όμως έχουν ένα κοινό.

Οτι πουθενά δεν κατονομάζεται ποιος είναι ο πόλεμος. Ποιος δηλαδή είναι ο επιτιθέμενος και ποιος ο αμυνόμενος, ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα – η λέξη Ρωσία δεν υπάρχει…

Οτι χαρακτηρίζουν τον πόλεμο «ιμπεριαλιστικό» αλλά δεν λένε ποιος είναι ο ιμπεριαλιστής – πλην του ΝΑΤΟ, φυσικά…

Και ότι ζητούν να φύγουν από την Ελλάδα οι βάσεις – παρ’ όλο που καμία βάση στην Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καταστροφή του Κιέβου ή του Χαρκόβου από τον ρωσικό στρατό.

Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ μάλλον οργανώνει το πρώτο παγκοσμίως αντιπολεμικό κίνημα χωρίς πόλεμο.

Αυτό φυσικά δεν το λες προδοσία, έχει δίκιο ο Κουτσούμπας. Περισσότερο για κουτοπονηριά δείχνει.