Με σφιχτή ζώνη και τιράντες

Αυτό που αναπόφευκτα έφεραν οι απανωτές κρίσεις και οι επιπτώσεις τους στις επιχειρήσεις είναι να μην εφησυχάζει κανείς. Βρίσκονται ξαφνικά όλοι αντιμέτωποι με δύσκολες ερωτήσεις και πρέπει να έχουν διαθέσιμες απαντήσεις για κάθε περίπτωση. Τελευταία προέκυψε για παράδειγμα το ερώτημα, ποια είναι η σωστή επιχειρηματική απόφαση εάν η τιμή του πετρελαίου παραμείνει πολύ πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι; Αν το ρεύμα και γενικά το ενεργειακό κόστος συνεχίζει να ανεβαίνει; Αν μια εχθρική δύναμη αρπάξει έναν από τους υπαλλήλους τους (οι Ρώσοι απείλησαν πρόσφατα ότι θα συλλάβουν υπαλλήλους πολυεθνικών εταιρειών εάν επέκριναν την εισβολή στην Ουκρανία); Αν το ΝΑΤΟ συρθεί σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία; Ή αν η Κίνα γίνει εχθρική δύναμη;

Τα θεωρείτε όλα αυτά απίθανα; Γιατί ήταν πιθανή σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των εταιρειών και των χωρών η πανδημία; Η συσσώρευση εμπορευμάτων στα λιμάνια, τα οποία αδυνατούν να τα διεκπεραιώσουν με τους παλιούς χρόνους; Ηταν πιθανός ένας πόλεμος στην Ευρώπη και το κλείσιμο των ροών της ενέργειας προς την Δύση; Το μόνο πράγμα για το οποίο θα πρέπει να είναι βέβαιοι οι επιχειρηματίες, είναι ότι ο παλιός τρόπος να κάνουν πράγματα θα πρέπει να επανεξεταστεί. Αυτός ο νέος κόσμος «με σφιχτή ζώνη και τιράντες», όπως έγραφε ένα άρθρο στον διεθνή Τύπο, έρχεται εδώ και αρκετό καιρό. Το πώς θα μοιάζει αυτός ο νέος κόσμος της a la carte διαχείρισης είναι άγνωστο για την ώρα να προβλεφθεί.

Σίγουρα θα είναι ένας κόσμος με πολύ «λίπος». Με πλεονάσματα αποθεμάτων σε κάθε μορφή παραγωγής. Αυτά με τη σειρά τους θα αυξήσουν τις πιέσεις στις τιμές καθώς οι εταιρείες θα δεσμεύουν κεφάλαια σε αποθέματα ή θα ξοδεύουν χρήματα για να συνάψουν ασφάλιση με τη μορφή εφεδρικών προμηθευτών.

Ο ρόλος του κράτους θα αυξηθεί ως εγγυητή της ασφάλειας. Και όπου μπλέκει το κράτος αυξάνουν οι στρεβλώσεις, αλλά και τα κόστη, καθώς υποχωρεί ο ανταγωνισμός. Ηδη ο γάλλος πρόεδρος Μακρόν είπε ότι «το κράτος θα πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο πολλών πτυχών του ενεργειακού τομέα». Η Ουγγαρία απαγορεύει τις εξαγωγές σιτηρών και η Αργεντινή και η Τουρκία αυξάνουν τον έλεγχό τους στις τοπικές προμήθειες τροφίμων. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση υπόσχονται να συγκεντρώσουν συνολικά 100 εκατομμύρια δολάρια για να επιδοτήσουν την εγχώρια παραγωγή μικροτσίπ και να καλύψουν τη διαφορά μεταξύ του κόστους παραγωγής μικροτσίπ στην Ασία και του κόστους παραγωγής στην πατρίδα τους.

Ο προστατευτισμός και οι επιδοτήσεις έρχονται να επιβεβαιώσουν το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης που την είχαμε δει και στο παρελθόν και είχε χαρακτηρισθεί από ακρίβεια και εθνικιστικές εξάρσεις.

Οι παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές ένωναν τον κόσμο και καταλάγιαζαν τα εθνικά πάθη. Η οικονομία μας έφερνε πιο κοντά. Εφερναν κοντά επιχειρήσεις από διαφορετικές χώρες με διαφορετικές κουλτούρες. Συνέβαλαν στην απεξάρτηση από τους τοπικούς ολιγοπωλιακούς προμηθευτές. Πλέον όλα αυτά είτε χάνονται είτε τίθενται υπό αμφισβήτηση. Και σε αυτό το νέο περιβάλλον χρειάζεται από όλους επανατοποθέτηση. Για κάποιους, όχι καλά τοποθετημένους στην προηγούμενη κατάσταση, θα είναι μια νέα ευκαιρία να ανακάμψουν. Για κάποιους άλλους θα έχει πολύ προσπάθεια και αβέβαιο μέλλον. Για όλους εμάς τους πολίτες απαιτούνται καλά αντανακλαστικά και γρήγορη προσαρμογή στις νέες συνθήκες…