Ο Μπάιντεν, οι τρεις σύνοδοι κορυφής και η μεγάλη απόφαση της Ευρώπης

Τρεις σύνοδοι κορυφής που διεξάγονται μέσα σε μία ημέρα στη ίδια πόλη, με τη συμμετοχή του προέδρου της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη, δεν μπορεί ασφαλώς να θεωρηθεί ως κάτι ασήμαντο, το οποίο οποιοσδήποτε μπορεί να προσπεράσει στα «ψιλά». Αναδεικνύει δε την κρισιμότητα της περιόδου, η οποία καθορίζεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία και θα σφραγίσει για τα πολλά επόμενα χρόνια τον κόσμο μας.

«Τώρα είναι μια στιγμή που τα πράγματα μετακινούνται. Θα υπάρξει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων εκεί έξω και πρέπει να είμαστε οι ηγέτες της. Και είμαστε αναγκασμένοι να ενώσουμε τον υπόλοιπο ελεύθερο κόσμο σε αυτό», είπε ο Τζο Μπάιντεν, μιλώντας στα ηγετικά στελέχη κορυφαίων αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων, λίγο προτού το Air Force One ξεκινήσει την πτήση του προς τις Βρυξέλλες. Εκεί όπου σήμερα, ένα μήνα μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, συνέρχονται οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, της G7 και της ΕΕ.

Ο νέος κόσμος που ανατέλλει

Τα λόγια του Μπάιντεν αποτυπώνουν, σύμφωνα με τους Financial Times, το βασικό μήνυμα που προτίθεται να μεταφέρει στους εταίρους του. Είναι δε ξεκάθαρα και δεν επιδέχονται πολλών διαφορετικών ερμηνειών. Ο κόσμος αλλάζει, οι νέες διαχωριστικές γραμμές χαράσσονται και ο ρόλος που θα παίξει η κάθε χώρα, μαζί φυσικά και οι Ηνωμένες Πολιτείες, κρίνεται σήμερα. Στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία και στον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο ο οποίος έχει ήδη κηρυχθεί.

Όπως σημειώνει, ωστόσο, ο Economist σε ένα από τα κεντρικά του άρθρα, «παρά την επιτυχία της Αμερικής όσον αφορά στη βοήθεια που έχει προσφέρει στην Ουκρανία, οι δύσκολες ημέρες έρχονται (…) Ο Τζο Μπάιντεν είναι υποχρεωμένος να κρατήσει ενωμένη μια κατακερματισμένη συμμαχία».

«Η Αμερική έχει προκαλέσει σύγχυση στον κ. Πούτιν όντας ευρηματική, ευέλικτη και αποφασιστική. Το ερώτημα είναι κατά πόσο η επιτυχία αυτή μπορεί να επιβιώσει από τις δοκιμασίες που έχει μπροστά της. Στο εσωτερικό (των ΗΠΑ) ο καταστροφικός πολιτικός κομματισμός σηκώνει πάλι κεφάλι. Στην Ευρώπη, η συμμαχία την οποία η Αμερική τόσο προσεκτικά συγκρότησε έχει αρχίσει να ξεφτίζει», εκτιμά το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο.

Η «σφήνα» του Ζελένσκι

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο πρόεδρος της Ουκρανίας ο οποίος έχει απευθυνθεί σε όλα σχεδόν τα κοινοβούλια του «ελεύθερου κόσμου» και έχει μετατραπεί σε σύμβολο της αντίστασης απέναντι στον Πούτιν και όσους απειλούν την δημοκρατία, επιχείρησε να θέσει τα δικά του διλήμματα ενόψει των τριών συνόδων. Σε αυτές, όπως είπε, «θα διαπιστώσουμε ποιος είναι φίλος και εταίρος μας και ποιος μας πούλησε και μας πρόδωσε».

Ο ίδιος επανέλαβε τα τρία βασικά του αιτήματα: Επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Ουκρανία, προμήθεια περισσότερων, πιο σύγχρονων και επιθετικών όπλων στη χώρα του και πλήρη οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας, με την επιβολή ολοκληρωτικών κυρώσεων, χωρίς εξαιρέσεις, σε οποιονδήποτε τομέα – ούτε καν την ενέργεια.

Για μια ακόμη φορά, το «καμπανάκι» χτυπά για τους Ευρωπαίους και κυρίως για ορισμένους από αυτούς. Όπως για παράδειγμα τη Γερμανία, ο καγκελάριος της οποίας έχει ταχθεί κατηγορηματικά εναντίον του ενεργειακού εμπάργκο σε βάρος της Ρωσίας, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο θα επέφερε καίριο πλήγμα στην οικονομία της χώρας του και τους πολίτες της. Ή ακόμη και τον πρόεδρο της Γαλλίας, για τον οποίο το Κίεβο εκτιμά πως δεν έχει πιέσει επαρκώς τις επιχειρήσεις της χώρας του ώστε να διακόψουν κάθε δραστηριότητα στη ρωσική αγορά.

Έτσι θα αποφασίσει η Ευρώπη

Είναι προφανές, βεβαίως, ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα λάβουν τις αποφάσεις τους με βασικό κριτήριο μήπως ο Ζελένσκι τους κόψει την… καλημέρα. Αυτό που πρωτίστως θα μετρήσουν είναι τα συμφέροντά τους και η θέση που θα έχουν την επόμενη ημέρα στον «κόσμο που αλλάζει», όπως είπε ο Μπάιντεν.

Εάν εκτιμήσουν πως η πλήρης ρήξη με τη Ρωσία είναι αυτό που θέλουν και τους εξυπηρετεί, τότε θα προχωρήσουν – γνωρίζοντας ότι το επόμενο βήμα είναι να τα σπάσουν και με την Κίνα, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και των βασικών τους συμμάχων, του Ηνωμένου Βασιλείου. Εάν όχι, τότε θα φροντίσουν, με νύχια και με δόντια, να κρατήσουν ανοιχτούς τόσο τους διαύλους επικοινωνίας με το Κρεμλίνο όσο και τις γέφυρες από τις οποίες θα μπορέσουν να «υποχωρήσουν».

Είναι η ώρα των μεγάλων, κρίσιμων και πολύ δύσκολων αποφάσεων. Αυτές που θα κρίνουν την πορεία της Ευρώπης – και των ηγετών της