
Μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να αναβίωσε τη λειτουργία της διατλαντικής συνεργασίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (που είχε πληγεί από τη γνωστή πολιτική Τραμπ και του «Αmerica First») με αποτέλεσμα να υπάρξει όχι μόνο μια ξεκάθαρη καταδίκη των πολεμικών προκλήσεων του Πούτιν, αλλά και κοινός σχεδιασμός στρατιωτικών ενεργειών, αλλά η εξαιρετικά σημαντική αυτή εξέλιξη δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τη συνέχιση των σοβαρών εσωτερικών κρίσεων, που αντιμετωπίζουν τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ενωμένη Ευρώπη. Κρίσεις που προϋπήρχαν μεν, αλλά που οι πολεμικές εξελίξεις ήλθαν να υπογραμμίσουν το πόσο επηρεάζουν τελικά και τις αποφάσεις που αφορούν κρίσιμα ζητήματα των εξωτερικών σχέσεων, σε μια στιγμή που δεν υπάρχουν περιθώρια για διαφωνίες, δισταγμούς ή ημίμετρα.
Χαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου εκδηλώθηκαν ανοιχτά οι διαφωνίες σε βασικά ζητήματα της ενεργειακής πολιτικής, που αποτελεί τώρα το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα για την Ευρώπη. Οι κρίσιμες τελικές αποφάσεις μεταφέρθηκαν για τα τέλη Μαΐου(!), δηλαδή στην επόμενη συνάντηση των ευρωπαίων ηγετών. Γεγονός που αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, τις δυσχέρειες που υπάρχουν στο εσωτερικό της ΕΕ για τη λήψη άμεσων κοινών αποφάσεων, σε περιόδους εντόνων κρίσεων, που πλήττουν ευθέως τους ευρωπαίους πολίτες. Δικαιώνονται έτσι και πάλι όσοι είχαν διαφωνήσει με τη μεγάλη ευρωπαϊκή διεύρυνση, πριν επιτευχθεί η εμβάθυνση των ευρωπαϊκών θεσμών, σε μια ομοσπονδιακή κατεύθυνση. Ετσι σήμερα είναι απολύτως αδύνατο να υιοθετηθούν κοινές αποφάσεις από 27 ανεξάρτητες χώρες, με συγκρουόμενα συμφέροντα. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο σε στιγμές όπως η τωρινή.
Οπως είναι ανησυχητικές και οι εσωτερικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, καθώς θα έπρεπε η κοινή γνώμη και τα δύο κόμματα να συμπλέουν, στο μέτρο του δυνατού, με τον πρόεδρό τους. Αλλά είναι τόσο βαριά η κληρονομιά της διχαστικής εσωτερικής πολιτικής του Τραμπ, που δεν επιτρέπει πλέον τις συγκλίσεις, που τόσο συχνά είχαν εκδηλωθεί στο παρελθόν. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις επτά στους δέκα Αμερικανούς δηλώνουν ότι έχουν πολλή ή λίγη εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Μπάιντεν σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ η συνολική αποδοχή του υποχώρησε στο 40%, το χαμηλότερο ποσοστό της προεδρίας του. Και ο ίδιος όμως με τις γνωστές λεκτικές «αβλεψίες» του (τις οποίες σπεύδουν αμέσως μετά να «διορθώσουν» οι συνεργάτες του) διατηρεί ένα κλίμα αμφισβήτησης του προσώπου του. Το αποτέλεσμα είναι ότι όλες οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι θα χάσει τον ερχόμενο Νοέμβριο, στις ενδιάμεσες εκλογές, την πλειοψηφία στη Βουλή και στη Γερουσία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να κυβερνήσει. Και δεν θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει αυτό τη σημερινή περίοδο. Να λοιπόν πώς αρνητικές εσωτερικές εξελίξεις μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά και τα κορυφαία ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.


Latest News

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα

Ανάσταση! Δηλαδή, ζωή, ανάσα και ελπίδα
Ανάσταση σημαίνει τερματισμός κάθε λογής θανάτου, νίκη απέναντι σε ό,τι σκοτώνει τη ζωή. Να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε, να ανασαίνουμε και να ελπίζουμε

Ο μεγάλος αστερίσκος
Το θέμα του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων, η κυβέρνηση το άφησε στα χέρια των επιχειρήσεων

Όταν η Blue Skies αποδεικνύεται ότι ήταν ένα κομματικό «μαύρο ταμείο» της Νέας Δημοκρατίας
Το γεγονός ότι τόσα στελέχη της ΝΔ μισθοδοτούνταν από την Blue Skies των Θωμά Βαρβιτσιώτη και Γιάννη Ολύμπιου, χωρίς να το λένε δημοσίως, εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα ηθικής τάξης, ανεξαρτήτως τυπικής νομιμότητας

Το μίσος για τα Πανεπιστήμια
Γιατί η ακροδεξιά – σε όλες τις παραλλαγές της… – μισεί τα πανεπιστήμια όταν κάνουν τη δουλειά τους