Η απέλαση των 12 διπλωματών της Ρωσικής Ομοσπονδίας από την Ελλάδα είναι το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της ραγδαίας επιδείνωσης των ελληνορωσικών σχέσεων από το 2018 και μετά, όταν είχε συμβεί μια άλλη απέλαση – τότε με αφορμή ύποπτες δραστηριότητες στελεχών της ρωσικής πρεσβείας με αφορμή το Μακεδονικό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδίωξε να κατευνάσει από το 2019 το «δηλητηριασμένο» κλίμα, αλλά παρά τις προσπάθειες που έγιναν ο πυρήνας των προβλημάτων έμεινε αναλλοίωτος. Και υπάρχουν λόγοι για αυτό.
Οπως και το 2018, έτσι και σήμερα οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών διαθέτουν σοβαρά στοιχεία περί των ύποπτων δραστηριοτήτων προς προώθηση των ρωσικών συμφερόντων – και όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα, όπως πολλοί ίσως πιστεύουν. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η τρέχουσα κατάσταση πρόσφερε την κατάλληλη αφορμή για να προχωρήσουν οι απελάσεις, σε μια στιγμή μάλιστα που δύσκολα μπορούσε να αγνοηθεί το γεγονός ότι όλες οι μεγάλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης προχώρησαν σε μαζικές απελάσεις ρώσων διπλωματών παρά την προηγούμενη αμφιθυμία τους. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Μια χώρα δεν απελαύνει εύκολα το νούμερο 2 και το νούμερο 3 ή τον γενικό πρόξενο μιας μεγάλης χώρας, εκτός κι αν τα στοιχεία είναι, όντως, σοβαρά και αδιάσειστα.
Το περιστατικό αυτό δείχνει ότι, με την κρίση στην Ουκρανία να λαμβάνει τη μορφή μιας παρατεταμένης σύγκρουσης, θα είναι πολύ δύσκολο για μια χώρα όπως η Ελλάδα να ξεφύγει από τη «λογική των στρατοπέδων». Μια παρατεταμένη σύγκρουση, η οποία ενδύεται σταδιακά έναν ιδεολογικό μανδύα – αυτόν της αντιπαράθεσης μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού – δεν αφήνει περιθώρια ευρείας διαφοροποίησης από την κεντρική γραμμή που διαμορφώνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ηγούνται του δυτικού δημοκρατικού συνασπισμού. Και δεν αποκλείεται αυτή η αναπόφευκτη συμπόρευση να συνοδευτεί με έτερες κινήσεις και αιτήματα, σε μέτωπα όπως π.χ. στα ελληνοτουρκικά, καθώς η συμμαχική συνοχή προηγείται άλλων προτεραιοτήτων.
Αυτό που πρέπει πάντως να σημειωθεί είναι ότι στην παρούσα φάση δοκιμάζεται η διπλωματική ευρηματικότητα κάθε χώρας – πόσω μάλλον μιας μικρής χώρας όπως η Ελλάδα που βρίσκεται σε μια τόσο ευαίσθητη, γεωπολιτικά, περιοχή. Είναι σαφές ότι η Αθήνα δεν είχε, πέραν της ορθότατης αντίθεσής της σε κάθε αναθεωρητισμό, συμφέρον να μην έχει διαμορφώσει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ της ανεξάρτητης Ουκρανίας. Η Μόσχα, παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις περί των ιστορικών σχέσεων των δύο λαών, δεν είχε δείξει ότι λαμβάνει υπ’ όψιν της τις ελληνικές ευαισθησίες – ιδιαίτερα σε σχέση με την Τουρκία. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που εκφεύγει της αντίληψης πολλών ανθρώπων στην Ελλάδα.
Latest News
Ρευστό τοπίο
Ποιο παράγοντες κάνουν ρευστό το πολιτικό τοπίο;
Η Αμερική αντιμέτωπη με την επιστροφή του Τραμπ
Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο
Ακριβά σπίτια, δύσκολες δανειοδοτήσεις
Το σκηνικό αυτό, των ακριβών σπιτιών και των δύσκολων δανειοδοτήσεων, που διαμορφώνεται δεν αφορά τίποτα αμέριμνους επενδυτές, αλλά ανθρώπους που ψάχνουν σπίτι για να στεγάσουν την οικογένειά τους
Ο πόλεμος των φιλελεύθερων
Σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαστάσεις προσλαμβάνει πλέον η αντιπαράθεση μεταξύ φιλελευθέρων σοσιαλιστών και ελευθεριαζόντων ακτιβιστών, που σήμερα παίζουν το παιχνίδι Πούτιν και λοιπών αυταρχικών ηγετών.
Το σασπένς των επιδοτήσεων
Στην ελληνική περιφέρεια αυτές τις μέρες κυριαρχεί ένα θέμα στις συζητήσεις, ο χρόνος καταβολής των αγροτικών επιδοτήσεων
Αυξήσεις αυτοί, μειώσεις εμείς…
Γάλλοι, Ιταλοί, ακόμα και οι Γερμανοί και σχεδόν όλη η Βόρεια Ευρώπη ετοιμάζονται να ανακοινώσουν αυξήσεις φόρων για να μειώσουν τα ελλείμματά τους
Μισθωτοί... επιχειρηματίες
Χιλιάδες υψηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι μέσω εταιρειών τους, κάθε μορφής, «προμηθευτές» των εταιρειών όπου εργάζονται
Πλούτος, φτώχεια και επιχειρηματικό πνεύμα
Στη Δύση έχουμε αλλαγή οικονομικού παραδείγματος και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε
Ουραγοί στις κατασκευές (;)
Υπάρχουν κίνδυνοι να μην τρέξουν πιο γρήγορα οι κατασκευές;
Μειώστε τον φόρο
Ολο το φορολογικό βάρος των μισθωτών που ίσχυε το 2019 συνεχίζει να αυξάνεται μαζί με την αύξηση των εισοδημάτων τους, καθώς η κλίμακα φορολόγησής τους παρέμεινε στα επίπεδα των χειρότερων στιγμών των Μνημονίων