
Το φετινό Πάσχα είναι κάπως παράξενο.
Από τη μια καταλαβαίνω ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη να ζήσουμε ένα Πάσχα όπως παλιά, να μπορέσουμε να κινηθούμε ελεύθερα, τώρα που η πανδημία δείχνει να είναι σε καθοδική πορεία, να πάμε στη φύση, να χαρούμε την επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους.
Από την άλλη, ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί ο φόβος και η αγωνία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έβαλε τέλος στην ψευδαίσθηση ότι είχαμε ξεπεράσει την εποχή του κινδύνου παγκόσμιας ανάφλεξης. Η ακρίβεια και η επιστροφή του πληθωρισμού απειλεί να γκρεμίσει την ελπίδα ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης.
Η κλιματική αλλαγή υπενθυμίζει πόσο επείγον είναι να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο.
Μέσα σε όλα αισθανόμαστε χωρίς προσανατολισμό και αναζητούμε να βρούμε σημεία αναφοράς και εργαλεία για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τη συγκυρία στην οποία ζούμε.
Και πολλές φορές την αίσθηση έλλειψης σημείων αναφοράς και προσανατολισμού επιτείνει και το γεγονός ότι η δημόσια συζήτηση δεν στέκεται στο ύψος των προκλήσεων.
Ώρες-ώρες είναι σαν να επιδιώκουμε να ασχολούμαστε με το δευτερεύον για να μη χρειαστεί να αναμετρηθούμε με τα πραγματικά προβλήματα.
Παρότι, όλα αυτά δεν μειώνουν τελικά ούτε την αγωνία, ούτε το φόβο.
Και ξέρουμε καλά ότι ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Αυτός που οδηγεί στις χειρότερες επιλογές. Αυτός που ενισχύει τους πολιτικούς και τις ιδεολογίες που επενδύουν στον φόβο.
Όμως, πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε τη δύναμη και αντί να προσπερνάμε τον φόβο, να τον κοιτάξουμε κατάματα και να τον νικήσουμε.
Για να το κάνουμε αυτό χρειάζεται να θυμηθούμε τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία δυνατή.
Αυτό δεν είναι η επίφαση ευμάρειας. Δεν είναι απλώς η καταναλωτική δύναμη. Δεν είναι κάποια ευφάνταστα συνθήματα, ή οι υποσχέσεις των πολιτικών.
Η δύναμη μιας κοινωνίας είναι η ενότητά της. Είναι η αλληλεγγύη της. Είναι η κοινή απόφαση για κοινή προσπάθεια.
Είναι η σκέψη και η γνώση όταν γίνονται πράξη.
Είναι ο διάλογος ως προσπάθεια για συναίνεση.
Είναι τελικά ο αγώνας που δίνουμε μαζί, γιατί μαζί ζούμε και μόνο μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Για να μην αφήσουμε τον φόβο να πάρει το πάνω χέρι και για να νικήσουμε το σκοτάδι.


Latest News

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα

Ανάσταση! Δηλαδή, ζωή, ανάσα και ελπίδα
Ανάσταση σημαίνει τερματισμός κάθε λογής θανάτου, νίκη απέναντι σε ό,τι σκοτώνει τη ζωή. Να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε, να ανασαίνουμε και να ελπίζουμε

Ο μεγάλος αστερίσκος
Το θέμα του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων, η κυβέρνηση το άφησε στα χέρια των επιχειρήσεων

Όταν η Blue Skies αποδεικνύεται ότι ήταν ένα κομματικό «μαύρο ταμείο» της Νέας Δημοκρατίας
Το γεγονός ότι τόσα στελέχη της ΝΔ μισθοδοτούνταν από την Blue Skies των Θωμά Βαρβιτσιώτη και Γιάννη Ολύμπιου, χωρίς να το λένε δημοσίως, εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα ηθικής τάξης, ανεξαρτήτως τυπικής νομιμότητας

Το μίσος για τα Πανεπιστήμια
Γιατί η ακροδεξιά – σε όλες τις παραλλαγές της… – μισεί τα πανεπιστήμια όταν κάνουν τη δουλειά τους

Αναζητείται θετική έκπληξη
Ένα υπερατλαντικό ταξίδι για διακοπές στην Ελλάδα ενός Αμερικανού, που έκλεισε το πακέτο των διακοπών του τον χειμώνα, έχει ακριβύνει κατά 10% μόνο από την ισοτιμία

Εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα: τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Τραμπ
Ο διαφαινόμενος εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα είναι κάτι πέρα από την «τέχνη της συμφωνίας» (art of the deal) του Τραμπ