Γαλλία: 10 λόγοι για τους οποίους πρέπει να επανεκλεγεί ο Μακρόν

Θα μπορούσαν να μην είναι 10, αλλά 50, και 100 ακόμα: λίγο να συγκρίνει κανείς, με ανοιχτό μυαλό, τα προγράμματα, τις απόψεις, τα ιδεολογικά πρόσημα των δύο υποψηφίων, μπορεί να βρει δεκάδες λόγους για τους οποίους πρέπει, είναι επιτακτική ανάγκη, να επανεκλεγεί σήμερα, Κυριακή πρόεδρος της Γαλλίας ο Εμανουέλ Μακρόν.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως πολλοί από αυτούς έχουν να κάνουν με τον τρόμο που εμπνέει η αντίπαλός του, και όχι με την ελπίδα που εμπνέει ο ίδιος: στο χέρι του είναι να το διορθώσει αυτό, την ερχόμενη πενταετία.

Σε κάθε περίπτωση, ο δεύτερος προεδρικός γύρος είναι πράγματι, όπως επεσήμανε και στο τέλος του προχθεσινού ντιμπέιτ ο Μακρόν, «ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της Ευρώπης, υπέρ ή κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας, υπέρ ή κατά της οικολογίας».

Και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν επιβάλλεται να ηττηθεί:

1. Για να μην κινδυνεύσει το ευρωπαϊκό σχέδιο, και να πάει η ΕΕ μπροστά

Η Μαρίν Λεπέν δεν προτείνει πλέον ευθέως Frexit, επιμένει πως θέλει απλώς να «μεταρρυθμίσει» την ΕΕ «εκ των έσω» – όπως σημείωνε όμως τις προάλλες ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα στο περιοδικό L’Obs, «υπάρχουν τόσο πολλά θέματα στα οποία θα μπορούσε να ασκήσει βέτο αν εφάρμοζε το πρόγραμμά της, που η Ευρώπη απλώς θα σταματούσε». Τα ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια του Εμανουέλ Μακρόν, από την άλλη πλευρά, δεν χρειάζονται διαφήμιση, είναι γνωστό το όραμά του για μία Ευρώπη ισχυρή και «στρατηγικά αυτόνομη».

2. Για να μην πάρουν θάρρος οι απανταχού Λεπενίσκοι

Οπως ακριβώς η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, έτσι και μία εκλογή της Λεπέν θα έδινε νέα πνοή στους ευρωπαίους λαϊκιστές – ιδιαίτερα στην Ιταλία έναν χρόνο πριν από τις εκλογές. Η ακροδεξιά υποψήφια έχει καλλιεργήσει ήδη στενές σχέσεις με τις «ανελεύθερες δημοκρατίες» της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Και μπορεί η Βαρσοβία να την κοιτάζει τελευταία λίγο με μισό μάτι λόγω της φιλοπουτινικής της στάσης, ο Βίκτορ Ορμπαν, ωστόσο, αδημονεί να τη δει πρόεδρο της Γαλλίας.

3. Για να μην κινδυνεύσει η δυτική ενότητα έναντι της Μόσχας

Ο πόλεμος στην Ουκρανία την ανάγκασε να πάρει αποστάσεις από τον κατά τον Μακρόν «τραπεζίτη» της, τον Βλαντίμιρ Πούτιν, η Λεπέν τάσσεται ωστόσο εναντίον κάθε κύρωσης που θα μπορούσε να πλήξει την αγοραστική δύναμη των Γάλλων και εναντίον της παροχής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Ας μην αυταπατόμαστε: με αυτήν στο Ελιζέ, ο Πούτιν θα έχει πια στο χέρι την Ευρώπη. Ο Εμανουέλ Μακρόν, απεναντίας, παραμένει υπέρ του διαλόγου με τη Μόσχα, αλλά παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιβολή κυρώσεων και στέλνει στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο.

4. Γιατί απέναντι στον φασισμό, μια ατελής δημοκρατία είναι πάντα προτιμητέα

Δεν το λέμε (μόνο) εμείς, το λέει η διάσημη γαλλίδα σκηνοθέτρια Αριάν Μνουσκίν: «Δεν δοκιμάζουμε τη Μαρίν Λεπέν! Δεν δοκιμάζουμε τον φασισμό, όσο μεταμφιεσμένος, όσο κρυμμένος και αν είναι». Το λένε και οι 100 διευθυντές θεάτρων και άλλων φορέων πολιτισμού που συνυπέγραψαν κοινό άρθρο στη Libé: Η επιλογή είναι ανάμεσα «στη μία πλευρά, έναν κόσμο ζωντανό, ατελή, ανοιχτό, που ενέχει τη διαφορετικότητα ως δραστική ουσία και έναν κόσμο κλειστό, θανατηφόρο, σαγηνευμένο από την ταυτοτική φαντασίωση».

5. Γιατί δεν νοείται κατοχύρωση της «εθνικής προτεραιότητας» στη χώρα που γέννησε τα ανθρώπινα δικαιώματα

Ενα «συνταγματικό πραξικόπημα»: αυτό προετοιμάζει, σύμφωνα με πολλούς νομικούς, η Λεπέν. Θέλει να τροποποιήσει με δημοψήφισμα το Σύνταγμα, κάτι που δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα, προκειμένου να εγγράψει σε αυτό την «εθνική προτεραιότητα»: μία διάκριση εις βάρος των ξένων όσον αφορά την πρόσβαση στην απασχόληση, τις δημόσιες υπηρεσίες, την κοινωνική στέγη, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή τα κοινωνικά δικαιώματα, την οποία δεν επιτρέπει φυσικά ούτε το Σύνταγμα ούτε η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789).

6. Γιατί δεν νοείται επαναφορά της θανατικής ποινής στην καρδιά της ΕΕ

Η Μαρίν Λεπέν ήταν ανέκαθεν υπέρ της θανατικής ποινής. «Ενα ποινικό σύστημα δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τη θανατική ποινή» διαβεβαίωνε για παράδειγμα το 2015, μιλώντας «προσωπικά, ως δικηγόρος». Στο πλαίσιο της «αποδαιμονοποίησης», βέβαια, αφαίρεσε το 2017 από το κομματικό πρόγραμμα την επαναφορά της θανατικής ποινής. Μόλις την περασμένη Πέμπτη, ωστόσο, διαβεβαίωσε πως ναι, μπορεί να διοργανωθεί δημοψήφισμα με πρωτοβουλία πολιτών για αυτό το θέμα. «Οχι δεν μπορεί, είναι αντισυνταγματικό» δήλωσε την επομένη. Αυτό που λέμε, εμπνέει εμπιστοσύνη.

7. Γιατί στην εποχή της κλιματικής κρίσης δεν μπορεί να μιλάμε για μορατόριουμ στην αιολική και την ηλιακή ενέργεια

Εντούτοις, αυτό ακριβώς σκοπεύει να επιβάλει η Μαρίν Λεπέν εφόσον εκλεγεί. Ο Εμανουέλ Μακρόν, αντιθέτως, πραγματοποίησε μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, προκειμένου να δελεάσει τους ψηφοφόρους της Αριστεράς, μία μεγάλη οικολογική στροφή. Υπόσχεται να προχωρήσει εφεξής «δύο φορές πιο γρήγορα» στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, να διορίσει έναν πρωθυπουργό «απευθείας επιφορτισμένο με τον οικολογικό σχεδιασμό» και να κάνει τη Γαλλία «την πρώτη χώρα που θα εγκαταλείψει το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και τον γαιάνθρακα».

8. Για να μη γίνει η Γαλλία η πρώτη χώρα παγκοσμίως που απαγορεύει την ισλαμική μαντίλα στον δημόσιο χώρο

Η Μαρίν Λεπέν θεωρεί το χιτζάμπ μία «ισλαμιστική στολή». Συνεργάτες της απαντούν καταφατικά όταν ερωτώνται αν θεωρούν όλες τις γυναίκες που το φορούν «ισλαμίστριες». Οχι, «πολλές είναι θύματα», αντιτείνει η ίδια. Το πρόστιμο, πάντως, θα επιβάλλεται σε όλες αν εκλεγεί. «Θα πυροδοτούσε εμφύλιο πόλεμο», την προειδοποίησε ο Μακρόν στη διαρκεια του ντιμπέιτ. Πώς θα απαγορεύσει «σε όλους τους δημόσιους χώρους» τη μαντίλα (και μόνο, όχι τον σταυρό, ούτε το κιπά) χωρίς να παραβιάσει τις συνταγματικά κατοχυρωμένες θρησκευτικές ελευθερίες; «Περίπλοκο πρόβλημα», παραπέμφθηκε τελικά σε μία «συζήτηση» στο Κοινοβούλιο.

9. Για να έχει την ευκαιρία ο Εμανουέλ Μακρον να αποδείξει ότι πήρε πράγματι το μάθημα του πρώτου προεδρικού γύρου

Σύμφωνοι, στη διάρκεια της πρώτης του θητείας φάνηκε συχνά αλαζονικός, χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς επαφή με τα καθημερινά προβλήματα του μέσου Γάλλου – και εφάρμοσε μια δεξιά, ουσιαστικά, πολιτική, αποξενώνοντας τον κόσμο της Αριστεράς. Στο μεσοδιάστημα πρώτου και δεύτερου γύρου, ωστόσο, όργωσε τη Γαλλία, πηγαίνοντας συχνά σε προπύργια της Μαρίν Λεπέν ή του Ζαν-Λικ Μελανσόν, άκουσε τον κόσμο, έβαλε νερό στο κρασί του όσον αφορά τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, έβαλε την οικολογία στην κορυφή της ατζέντας του, υποσχέθηκε μια «ολική ανανέωση» της πολιτικής του.

10. Γιατί όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία – αρκεί να σέβονται τη δημοκρατία, τις αρχές και τους κανόνες της

Και η Μαρίν Λεπέν απλά δεν τις σέβεται. Ειδάλλως δεν θα σχεδίαζε να αποκαταστήσει την προτεραιότητα του γαλλικού επί του ευρωπαϊκού δικαίου, ούτε να κυβερνάει μέσω λαϊκών δημοψηφισμάτων παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο και το Συνταγματικό Συμβούλιο, ούτε να καταργήσει ένα δικαίωμα κατοχυρωμένο στη Γαλλία από το 1889: το δικαίωμα του εδάφους για τα παιδιά που γεννιούνται στη χώρα από γονείς γεννημένους και τους ίδιους εκεί. Μπορεί η ίδια να επιμένει πως έχει «χίλιες διαφορές» από τον πατέρα της, ίδια είναι όμως ουσιαστικά, απλά πιο μειλίχια.