Λάθη στον πόλεμο κατά της ακρίβειας

 Η ακρίβεια είναι εδώ λοιπόν. Κι όταν η ακρίβεια είναι εδώ, το τελευταίο που μπορεί να περιμένει μια κυβέρνηση είναι ότι δεν θα τη χρεωθεί. Γιατί όπως έχουμε επισημάνει και σε άλλη φάση, ο καταναλωτής και εν δυνάμει ψηφοφόρος κάθε φορά που πλησιάζει στο ράφι ενός σουπερμάρκετ, δεν βλέπει ούτε τον πληθωρισμό που εκτοξεύθηκε παγκοσμίως ούτε τους κακούς κερδοσκόπους ούτε καν τους αρμόδιους υπουργούς: τον Κυριάκο Μητσοτάκη βλέπει απέναντί του και κανέναν άλλο. Και με αυτόν ανοίγει «διάλογο». Μονοθεματικό και μονομερή. Ρωτάει, αλλά ο ερωτώμενος δεν απαντάει. Και το χειρότερο, εκείνοι που είναι εντεταλμένοι να απαντούν «αντ’ αυτού» – οι αρμόδιοι υπουργοί, υφυπουργοί κ.λπ. – στο γιατί συμβαίνει όλο αυτό, συνήθως περιπλέκουν δραματικά την κατάσταση, προκαλούν εκνευρισμό, θυμό, απογοήτευση, ίσως και οργή.

Το κυνήγι της κερδοσκοπίας κατάντησε ανέκδοτο στην κατηγορία «το πιο σύντομο». ‘Οταν (όταν!) γίνονται έλεγχοι, επιβάλλονται, ανακοινώνεται από τα αρμόδια υπουργεία, κάποια πρόστιμα, αλλά ουδείς γνωρίζει αν τα πρόστιμα είναι αντίστοιχα της λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος που επιχειρήθηκε. Το χειρότερο δε, στο όνομα ποιων δικαιωμάτων άραγε δεν ανακοινώνεται ποιοι είναι οι κερδοσκόποι; Λίγο πριν το Πάσχα, το αρμόδιο υπουργείο ανακοίνωσε περήφανα την επιβολή προστίμου μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε δύο αλυσίδες σουπερμάρκετ, αλλά απέφυγε συστηματικά να ανακοινώσει το όνομά τους. Λάθος τραγικό, και ενδεχομένως και ύποπτο. Ο φόβος της δημοσιοποίησης είναι που θα συγκρατήσει την κερδοσκοπία. ‘Οχι τα πρόστιμα μερικών χιλιάδων ευρώ. Θα το καταλάβει αυτό η κυβέρνηση ή δεν της το επιτρέπουν οι εξαρτήσεις;