Είναι ελάχιστοι σήμερα οι πολιτικοί στην Ευρώπη οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν την ηρεμία, τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που δείχνει στις δημόσιες παρεμβάσεις του ο Μάριο Ντράγκι. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο άνθρωπος που «έσωσε το ευρώ», διαθέτει μία μοναδική ικανότητα να συνδυάζει την τεχνοκρατική επάρκεια με τον πολιτικό μανδύα. Αυτό είχε φανεί ήδη από τη θητεία του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) σε μία εποχή που τα θεμέλια της ευρωζώνης κλονίστηκαν συθέμελα – αλλά ευτυχώς δεν γκρεμίστηκαν. Και για να αποτραπεί κάτι τέτοιο, έπρεπε να υιοθετηθεί το δόγμα «whatever it takes». Λιτό, αλλά αποφασιστικής σημασίας. Ο κ. Ντράγκι, χαρακτήρας μάλλον εσωστρεφής και λιγομίλητος (εξ ου και το προσωνύμιο «Η Σφίγγα», που πολλοί του αποδίδουν), ανέβηκε την περασμένη Τρίτη στο βήμα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Η ομιλία του υπήρξε, για όσους την παρακολούθησαν, στιβαρή και κατασταλαγμένη. Δύο λέξεις συμπυκνώνουν το «δόγμα Ντράγκι» για την επόμενη ημέρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) υπό τη βαριά σκιά του πολέμου στην Ουκρανία: «ρεαλιστικός φεντεραλισμός», αγγλιστί «pragmatic federalism».
«Οι θεσμοί που οικοδομήθηκαν από τους προκατόχους μας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες υπηρέτησαν καλά τους ευρωπαίους πολίτες, αλλά είναι ανεπαρκείς για την πραγματικότητα με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι σήμερα» τόνισε ο Ντράγκι. Πλέον, τουλάχιστον σε δύο τομείς, στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική/άμυνα, η ΕΕ πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματική. Αν αυτές οι αλλαγές απαιτούν αλλαγή των κοινοτικών Συνθηκών, ένα ζήτημα-ταμπού για αρκετά κράτη-μέλη, τότε η Ενωση δεν θα πρέπει να αποφύγει να πορευθεί στον δρόμο αυτόν «με θάρρος και αυτοπεποίθηση», πρόσθεσε. Εθεσε δε «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» μιλώντας για την ανάγκη κατάργησης του κανόνα της ομοφωνίας ώστε να παύσει η κυριαρχία της διακυβερνητικής προσέγγισης που ενθαρρύνει τα διάφορα εθνικά βέτο.
Δεν πρέπει να τρέφει κανείς αυταπάτες για το κατά πόσον ακόμη και μία ρεαλιστική μετατόπιση της ΕΕ σε πιο ομοσπονδιακές λύσεις θα είναι εύκολη. Γιατί ένα μικρό κράτος-μέλος να εγκαταλείψει το βέτο του αν δεν λάβει επαρκείς διασφαλίσεις ότι η άποψή του δεν θα συνθλιβεί από τα συμφέροντα των μεγαλυτέρων; Δεν είναι επίσης σαφές αν οι ευρωπαίοι πολίτες ενδιαφέρονται για τη μεθοδολογία της λήψης αποφάσεων σε κοινοτικό επίπεδο – και η ακολουθητέα πολιτική της λήψης αποφάσεων πίσω από κλειστές πόρτες δεν βοηθάει.
Υπάρχει όμως μία «αόρατη κλωστή» που συνδέει πράγματα που εκ πρώτης όψεως μπορεί να μοιάζουν ασύνδετα. Οι ευρωπαίοι πολίτες, όσο κι αν διαμαρτύρονται, ζητούν την ανάμειξη της Ευρώπης στις δύσκολες στιγμές. Και οι ευρωπαίοι πολιτικοί – ακόμη και με ελάχιστες εξαιρέσεις – βρίσκουν λύσεις όταν δυσκολεύουν τα πράγματα. Η τρέχουσα συγκυρία είναι πολύ δύσκολη για την Ευρώπη και η ενότητα που αρχικά επιδείχθηκε στο Ουκρανικό δεν είναι δεδομένη, ιδιαίτερα όσο η σύγκρουση παρατείνεται. Η ενέργεια είναι το πρώτο πολύ υψηλό εμπόδιο, αλλά τα ερωτήματα είναι ευρύτερα. Αφορούν τον εκσυγχρονισμό της δημοσιονομικής διακυβέρνησης, την άμυνα, το Μεταναστευτικό, τη διεύρυνση και την πολιτική γειτονίας. Αν η Ευρώπη δεν αντιληφθεί (ούτε μετά το Ουκρανικό) ότι πρέπει να αποκτήσει χαρακτηριστικά γεωπολιτικού πόλου ισχύος – υπερβαίνοντας την αυταπάτη της «ήπιας ισχύος» -, τότε θα αποδειχθεί πολύ δυσχερής η εξεύρεση της κατάλληλης ισορροπίας ανάμεσα σε μία φιλόδοξη Κίνα, μία αναθεωρητική Ρωσία και μία σύμμαχο, αλλά εξακολουθούσα να διατηρεί την πρωτοκαθεδρία στον ευρωατλαντικό χώρο, Αμερική.
Latest News
Ρευστό τοπίο
Ποιο παράγοντες κάνουν ρευστό το πολιτικό τοπίο;
Η Αμερική αντιμέτωπη με την επιστροφή του Τραμπ
Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο
Ακριβά σπίτια, δύσκολες δανειοδοτήσεις
Το σκηνικό αυτό, των ακριβών σπιτιών και των δύσκολων δανειοδοτήσεων, που διαμορφώνεται δεν αφορά τίποτα αμέριμνους επενδυτές, αλλά ανθρώπους που ψάχνουν σπίτι για να στεγάσουν την οικογένειά τους
Ο πόλεμος των φιλελεύθερων
Σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαστάσεις προσλαμβάνει πλέον η αντιπαράθεση μεταξύ φιλελευθέρων σοσιαλιστών και ελευθεριαζόντων ακτιβιστών, που σήμερα παίζουν το παιχνίδι Πούτιν και λοιπών αυταρχικών ηγετών.
Το σασπένς των επιδοτήσεων
Στην ελληνική περιφέρεια αυτές τις μέρες κυριαρχεί ένα θέμα στις συζητήσεις, ο χρόνος καταβολής των αγροτικών επιδοτήσεων
Αυξήσεις αυτοί, μειώσεις εμείς…
Γάλλοι, Ιταλοί, ακόμα και οι Γερμανοί και σχεδόν όλη η Βόρεια Ευρώπη ετοιμάζονται να ανακοινώσουν αυξήσεις φόρων για να μειώσουν τα ελλείμματά τους
Μισθωτοί... επιχειρηματίες
Χιλιάδες υψηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι μέσω εταιρειών τους, κάθε μορφής, «προμηθευτές» των εταιρειών όπου εργάζονται
Πλούτος, φτώχεια και επιχειρηματικό πνεύμα
Στη Δύση έχουμε αλλαγή οικονομικού παραδείγματος και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε
Ουραγοί στις κατασκευές (;)
Υπάρχουν κίνδυνοι να μην τρέξουν πιο γρήγορα οι κατασκευές;
Μειώστε τον φόρο
Ολο το φορολογικό βάρος των μισθωτών που ίσχυε το 2019 συνεχίζει να αυξάνεται μαζί με την αύξηση των εισοδημάτων τους, καθώς η κλίμακα φορολόγησής τους παρέμεινε στα επίπεδα των χειρότερων στιγμών των Μνημονίων