Μαθήματα που πήραμε από τα lockdown της Κίνας για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού

Τα lockdown που έχουν επιβληθεί στο Πεκίνο, με σκοπό την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, αποτελούν οικονομικό κίνδυνο για την Κίνα, αλλά και για πολλές άλλες χώρες, και το Κομμουνιστικό Κόμμα φαίνεται να το γνωρίζει αυτό. Mάρτυρας της κατάστασης αυτής οι πρόσφατες, αργοπορημένες προσπάθειες τόνωσης της οικονομίας της χώρας, ενώ ακολουθεί την καταστροφική πολιτική zero-Covid.

Σε πολλές περιοχές της Κίνας έχει επιβληθεί, τους τελευταίους μήνες, κάποιου είδους lockdown. Μεταξύ των περιοχών αυτών είναι και η Σαγκάη, σημαντικός εμπορικός κόμβος, όπου εδώ και έναν μήνα συνεχίζουν να υπάρχουν κανονικά περιορισμοί. Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να προσαρμοστεί άμεσα στις νέες συνθήκες, ακόμη κι όταν άλλες κυβερνήσεις χωρών έχουν αρχίσει να αλλάζουν γνώμη για την επιβολή lockdown, ώστε να μάθουν οι κάτοικοί τους να ζουν με τον ιό.

Αυτή η καταστροφή, η οποία προκαλείται από το ίδιο το κράτος, αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία. Κάθε εφοδιαστική αλυσίδα που διέρχεται από την Κίνα είτε έχει ήδη καταρρεύσει είτε κινδυνεύει να καταρρεύσει. Το λάθος του Πεκίνου, το οποίο ακολουθεί την πολιτική zero-Covid, επηρεάζει σημαντικά την παροχή προϊόντων σε καταναλωτές σε διάφορες χώρες του κόσμου και κάνει όλο και περισσότερες επιχειρήσεις να επανεξετάσουν τα επιχειρηματικά τους μοντέλα στην Κίνα.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, ωστόσο, είναι η ίδια η οικονομία της Κίνας – και αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί σταδιακά και το Πεκίνο. Η χώρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει τον στόχο που είχε θέσει το Κόμμα, τη φετινή χρονιά, για οικονομική ανάπτυξη 5,5% – μετριοπαθής στόχος σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Τα αποτελέσματα των ερευνών σχετικά με την εμπιστοσύνη στις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις είναι δυσοίωνα και η αγορά ακινήτων συνεχίζει να βυθίζεται.

Η κατάσταση αυτή έχει κάνει το Πεκίνο να ανησυχεί για τα ποσοστά απασχόλησης, με τον πρωθυπουργό, Λι Κεκιάνγκ, να απαιτεί, ήδη από αυτό το Σαββατοκύριακο, από τους αξιωματούχους να διπλασιάσουν τις θέσεις εργασίας. Η κύρια ανησυχία του Πεκίνου είναι οι κοινωνικές αναταραχές, εάν τα lockdown στερήσουν την ευημερία από εκατομμύρια Κινέζους, οι οποίοι πιστεύουν ότι θα ξεκινήσουν άμεσα να ανήκουν στη μεσαία τάξη. Ο Κέβιν Ραντ αναλύει τους κινδύνους που έπονται της κατάστασης αυτής.

Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που το Πεκίνο παρακινεί την ιδιωτική οικονομία να ηγηθεί της αλλαγής. Τα τελευταία χρόνια, ο πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, προσπάθησε να μειώσει την επιρροή των ιδιωτικών εταιρειών, μέσω της αυθαίρετης επιβολής σκληρών μέτρων, ιδίως σε εταιρείες τεχνολογίας.

Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, εν όψει της τρίτης θητείας του, αυτό το φθινόπωρο, και ενώ έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η ανάπτυξη θα είναι αρκετά αργή, ο Σι ξεκίνησε να αναφέρεται στις αρετές του ιδιωτικού κεφαλαίου, ώστε να μπορέσει να τροφοδοτήσει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός της χώρας συμφωνεί με ένα σχέδιο απασχόλησης, με φορολογικές ελαφρύνσεις για τις ιδιωτικές εταιρείες και με την άσκηση πιέσεων στις τράπεζες, ώστε να επεκτείνουν τις πιστώσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Αυτή είναι καλύτερη οικονομική πολιτική, και οι επιχειρήσεις πιστεύουν σε αυτή με δική τους ευθύνη. Οι επενδυτές είδαν κατά την περσινή λήψη αυστηρών μέτρων από τεχνολογικούς κολοσσούς το πόσο εχθρικός μπορεί να γίνει ο Σι προς τις επιτυχημένες ιδιωτικές εταιρείες. Οι έμποροι στις άκρως κερδοσκοπικές χρηματιστηριακές αγορές της Κίνας ευχαριστήθηκαν και συμφώνησαν με αυτή την αλλαγή λογικής, με τις μετοχές εταιρειών τεχνολογίας να ανταποκρίνονται θετικά. Και οι κινεζικές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υπομείνουν τις αλλαγές αυτές, θα καλωσορίσουν αυτή την πολιτική χαλάρωση.

Eντούτοις, οι ξένες εταιρείες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Κίνα, ή βασίζονται σε αυτή για την παροχή αγαθών και εξαρτημάτων, πήραν ένα σκληρό μάθημα. Οι πολιτικές ανάγκες του Κομμουνιστικού Κόμματος θα υπερισχύουν πάντα της οικονομικής πολιτικής. Εάν ο Σι αποφασίσει να εισβάλει στην Ταϊβάν, δεν θα τον νοιάξει για τη ζημία που θα προκληθεί στις δυτικές εφοδιαστικές αλυσίδες. Έτσι, οι ξένες εταιρείες πρέπει να ελαχιστοποιήσουν την έκθεσή τους στις πολιτικές ιδιοτροπίες της Κίνας, ειδάλλως θα θέσουν σε κίνδυνο και τις μελλοντικές επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.