Και σαν να μην έφθανε ο πόλεμος στην Ουκρανία και το σημαντικό πρόβλημα που δημιούργησαν στην αγορά εμπορευμάτων οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ήρθε η κίνηση-ματ από την κυβέρνηση της Ινδίας, που απαγόρευσε τις εξαγωγές σιτηρών κυριολεκτικά σε μια νύχτα.
Και με δεδομένο αφενός ότι η Ινδία αφορά σε εξαγωγέα μεγάλης κλίμακας, του οποίου η σημασία μεγάλωσε λόγω της προαναφερθείσας γεωστρατηγικής κρίσης, αφετέρου ότι ήδη οι ελλείψεις στην εφοδιαστική αλυσίδα έχουν εμφανιστεί παγκοσμίως, η τιμή του σιταριού στο ταμπλό επανήλθε στην περιοχή των ιστορικών του υψηλών στα 1.300 δολάρια ανά μπουσέλ.
Τεχνικά, έχουμε λάβει ήδη σήμα αγοράς από την ανοδική διάσπαση της 12ης Μαΐου του τριγωνικού σχηματισμού συσσώρευσης στα 1.150, και πλέον ο δρόμος είναι ανοιχτός για τα 1.310 σε πρώτη φάση, χωρίς φυσικά να αποκλείεται να βρεθεί στην περιοχή των 1.450-1.480, λόγω και της εξέλιξης στην Ινδία. Η πρώτη στήριξη για επανατοποθέτηση υπέρ του ανοδικού σεναρίου είναι στα 1.120 δολάρια.
Η βασική αιτία της ακραίας απόφασης της Ινδίας να προβεί σε τέτοιον περιορισμό βρίσκεται στην εκτεταμένη ξηρασία στην νοτιοανατολική Ασία, που ώθησε τις τιμές του σιταριού στην εγχώρια αγορά πολύ υψηλότερα λόγω χαμηλότερης αναμενόμενης προσφοράς.
Πόσο υψηλότερα; Σε σημείο που οι Ινδοί παραγωγοί παρέκαμψαν τον κρατικό μηχανισμό, καθώς οι τιμή που αγοράζει το κράτος δεν ακολούθησε την άμεση ανοδική προσαρμογή στην αγορά, ώστε το κράτος να αναγκαστεί να επέμβει.
Επίσης, η προβληματική του μικροκλίματος ανάγκασε τους ιθύνοντες να χαμηλώσουν αρκετά τις προβλέψεις για τη φετινή συγκομιδή, από 111 σε 105 εκατ. τόνους. Και αναγνωρίζοντας από τη μία ότι η Ινδία εξάγει μόνο από το πλεόνασμά της, αφού αφαιρεθεί η εγχώρια κατανάλωση, κι από την άλλη ότι τα 9/10 καταναλώνονται μεσοσταθμικά εντός της πυκνοκατοικημένης χώρας, η κυβέρνηση δεν είχε πλέον άλλη οδό από το να εξασφαλίσει ότι το σιτάρι που θα παραχθεί θα παραμείνει εντός των πυλών.