Δημήτρης Φαφαλιός: «Κομβικός ο ρόλος των πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου»

Ηρθε η ώρα να αναγνωριστεί ο σημαντικός ρόλος των πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου στον εφοδιασμό του πλανήτη με τα απαραίτητα αγαθά για την ανάπτυξη των κοινωνιών – σιτάρι, άνθρακας, σιδηρομετάλλευμα –, τονίζει ο πρόεδρος της Intercargo, κ. Δημήτρης Φαφαλιός. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι τα πλοία-μέλη της Intercargo επιτυγχάνουν καλύτερες επιδόσεις στους τομείς της ασφάλειας και του περιβάλλοντος από τον μέσο όρο του κλάδου, καθώς η Intercargo εστιάζει στην αριστεία των μελών της.

Κύριε πρόεδρε, πρόσφατα η Intercargo κυκλοφόρησε τη δέκατη τρίτη έκδοση της Εκθεσης Συγκριτικής Αξιολόγησης (Benchmarking Report). Ποια είναι τα κύρια συμπεράσματα;

«Είμαστε πολύ περήφανοι που βλέπουμε ότι για έναν ακόμη χρόνο τα πλοία που είναι εγγεγραμμένα στην Intercargo συνεχίζουν να εμφανίζουν καλύτερους δείκτες σε σύγκριση με τον μέσο όρο του παγκόσμιου στόλου πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου τόσο ως προς τα ποσοστά κράτησης (DTR) όσο και ως προς τη σχέση έλλειψης ανά επιθεώρηση (DPI).
Τα παραπάνω αντικατοπτρίζουν τη δέσμευση των μελών της Intercargo για επιχειρησιακή αριστεία στους τομείς της προστασίας, της ασφάλειας, της υγείας και του περιβάλλοντος και είναι επίσης το αποτέλεσμα αξιολόγησης της ποιότητας που απαιτείται για ένταξη στην Ενωση, η οποία από τον σχεδιασμό υπερβαίνει τους μέσους όρους της βιομηχανίας και αντανακλά τον στόχο μας να ενώσουμε και να προωθήσουμε την ποιότητα στη ναυτιλία χύδην ξηρού φορτίου.

Η Ενωση μας προσφέρει το φόρουμ όπου οι πλοιοκτήτες χύδην ξηρού φορτίου, οι διαχειριστές και οι φορείς εκμετάλλευσης ενημερώνονται, συζητούν και μοιράζονται τις ανησυχίες τους για βασικά θέματα και ρυθμιστικές προκλήσεις, ειδικά σε σχέση με την ασφάλεια, το περιβάλλον και τη λειτουργική αριστεία, συγκεντρώνοντας περισσότερες από 220 καινοτόμες εταιρείες από περίπου 30 χώρες. Η ανεκτίμητη ανταλλαγή εμπειριών με επίκεντρο τις προκλήσεις του κλάδου ξηρού χύδην φορτίου επιτρέπει στα μέλη μας να είναι ενεργά, να δρουν προληπτικά και να είναι καλά προετοιμασμένα όσον αφορά τόσο τις λειτουργικές όσο και τις κανονιστικές προκλήσεις της ναυτιλίας».

Εχετε αναφερθεί πολλές φορές στη συμβολή της ναυτιλίας στην προστασία του περιβάλλοντος. Η ναυτιλία αντιμετωπίζει την πρόκληση της μετάβασης σε μια εποχή μηδενικών εκπομπών. Ποιος πρέπει να αναλάβει το κόστος της μετάβασης;

«Ο ναυτιλιακός κλάδος μπορεί να επιτύχει τον στόχο των καθαρών μηδενικών εκπομπών CO2 έως το 2050 μόνο με επιτάχυνση της εμπορικής ανάπτυξης σχετικών τεχνολογιών, διαθέσιμων καυσίμων, των συστημάτων πρόωσης και σχετικής υποδομής. Είναι θεμελιώδες όλοι οι ενδιαφερόμενοι και οι ρυθμιστικοί φορείς να κατανοήσουν ότι η απαλλαγή του ναυτιλιακού κλάδου από τις ανθρακούχες εκπομπές είναι μια πρόκληση ολόκληρου του συστήματος και δεν επηρεάζει μόνο το πλοίο, καθώς η πλειονότητα των επενδύσεων απαιτείται στη στεριά προκειμένου να παράγονται πράσινα καύσιμα, να εξασφαλιστεί η απαραίτητη υποδομή, να διασφαλιστεί η διαθεσιμότητα καυσίμων και ο ανεφοδιασμός στα λιμάνια σε όλον τον κόσμο. Τούτου λεχθέντος, προκειμένου να οικοδομηθεί μια ρεαλιστική οδός απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές και να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις, όλοι οι ενδιαφερόμενοι στο ναυτιλιακό εγχείρημα θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος της μετάβασης και να παίξουν τον ρόλο τους. Δεν πρόκειται μόνο για τους πλοιοκτήτες και τους φορείς εκμετάλλευσης, αλλά και για τους ναυλωτές, τους προμηθευτές καυσίμων, τα λιμάνια, τους φορτωτές και τους παραλήπτες του φορτίου. Ενα βήμα πίσω από αυτούς τους “παίκτες” είναι άλλοι ενδιαφερόμενοι, όπως οι χρηματοδότες, οι ασφαλιστές, οι ναυπηγοί, οι κατασκευαστές κινητήρων και εξοπλισμού. Πρέπει να τονίσουμε ότι μια απλή νομοθετική ρύθμιση που θα αφορά τον πλοιοκτήτη δεν πρόκειται να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι πλοιοκτήτες δεν κατασκευάζουν κινητήρες, δεν κατασκευάζουν πλοία, δεν παράγουν οι ίδιοι καύσιμα – είναι καταναλωτές –, βγαίνουν στην αγορά και βρίσκουν μεταξύ των παραγωγών ό,τι είναι καλύτερο για τις ανάγκες τους».

Ποιες είναι οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία στη βιομηχανία πλοίων χύδην ξηρού φορτίου;

«Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν πολλές επιθέσεις με πυραύλους σε πλοία, με ένα πλοίο γενικού φορτίου να βυθίζεται και τουλάχιστον άλλα πέντε εμπορικά πλοία να έχουν υποστεί ζημιές από πυροβόλα όπλα. Ενας ναυτικός σκοτώθηκε σε ένα handy-sized bulker όταν η οβίδα εξερράγη στη γέφυρα του πλοίου. Εκατοντάδες ναυτικοί είναι εγκλωβισμένοι σε πλοία στη Μαύρη Θάλασσα ή σε λιμάνια της Ουκρανίας, ενώ η πλειονότητα των παγιδευμένων πλοίων είναι φορτηγά που μετέφεραν βασικά φορτία σιτηρών, όπως σιτάρι και καλαμπόκι, και φορτία άνθρακα. Πολλά πλοία έχουν επίσης αναφέρει ότι βρήκαν νάρκες ενώ έπλεαν στη Μαύρη Θάλασσα.

Εκτός από τις φυσικές απειλές για τη ναυτιλία μέσα και γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα, πολλές εταιρείες έχουν ήδη αποσυρθεί από τη μεταφορά ρωσικών εμπορευμάτων. Οι κυρώσεις μετά τη ρωσική εισβολή οδηγούν σε μετατόπιση των δρομολογίων των πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου, προκειμένου να υποκαταστήσουν τις ευρωπαϊκές εισαγωγές εμπορευμάτων από τη Ρωσία από άλλες περιοχές που βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις.

Σε συνδυασμό με τα κρούσματα της COVID-19 στην Κίνα και με τις τιμές των καυσίμων σε υψηλά επίπεδα-ρεκόρ, ο πόλεμος στην Ουκρανία επιδεινώνει τις συνεχιζόμενες πιέσεις προσφοράς/ζήτησης, με αποτέλεσμα συμφόρηση στα λιμάνια, υψηλότερα τέλη μεταφοράς και μεγαλύτερους χρόνους μεταφοράς. Επιπλέον, η Ρωσία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα καταγωγής ναυτικών μετά τις Φιλιππίνες και μαζί με τους ναυτικούς από την Ουκρανία αντιπροσωπεύουν το 15% του παγκόσμιου θαλάσσιου εργατικού δυναμικού. Αυτό θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε περαιτέρω επιχειρησιακές προκλήσεις λόγω απουσιών και δυσκολιών στα ταξίδια, επειδή ο κλάδος εξακολουθεί επίσης να αντιμετωπίζει την κληρονομιά της πανδημίας.

Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι σημαντικοί παραγωγοί προϊόντων χύδην ξηρού φορτίου απαραίτητων για τις κοινωνίες μας, με τη Ρωσία να εξάγει κυρίως άνθρακα, σιτηρά, προϊόντα χάλυβα και λιπάσματα, ενώ η Ουκρανία εξάγει σιτηρά, σιδηρομετάλλευμα και προϊόντα χάλυβα. Το πιο σημαντικό είναι ότι η Ουκρανία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς δημητριακών, όπως σιτάρι, κριθάρι και καλαμπόκι, και καλλιεργεί αρκετά τρόφιμα για να ταΐσει 400 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, εξάγοντας έως και το 50% της παγκόσμιας προσφοράς ηλιελαίου, το 10% της παγκόσμιας προσφοράς σιτηρών και 13% της παγκόσμιας προσφοράς καλαμποκιού, σύμφωνα με εκτιμήσεις της αγοράςΕίναι καιρός να αναγνωρίσουμε την αξία του κλάδου της χύδην ξηρού ναυτιλίας στην εξυπηρέτηση της αλυσίδας μεταφορών για αυτά τα βασικά φορτία για την παγκόσμια κοινότητα. Η ευελιξία του κλάδου επιτρέπει την παράδοση αυτών των φορτίων από και προς τα πιο απομονωμένα λιμάνια και απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου, όπως επιβάλλει η ζήτηση, ειδικά σε περιόδους μεγάλης αναταραχής όπου διακόπτονται οι τακτικές εμπορικές ροές».