Ουκρανία και ΕΕ, η ώρα των αποφάσεων – Το μήνυμα Μακρόν, Σολτς και Ντράγκι

Οι ηγέτες των τριών υπερδυνάμεων της Ευρώπης, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, βρίσκονται στο Κίεβο. Από το στόμα τους, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και το επιτελείο του θα μάθουν τι πράγματι θέλει η ΕΕ, όπως και τι μπορεί και τι είναι διατεθειμένη να προσφέρει ως αντάλλαγμα προκειμένου να το πετύχει.

Ό,τι και αν έχουν ακούσει μέχρι στιγμής, όσες υποσχέσεις και αν έχουν λάβει, μικρή σημασία έχουν μπροστά σε αυτά που θα ακούσουν σήμερα. Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι Εμανουέλ Μακρόν, Όλαφ Σολτς και Μάριο Ντράγκι είναι τα πραγματικά αφεντικά της ΕΕ. Εάν αυτοί δεν θέλουν κάτι, τότε αυτό δεν θα γίνει – και αντιστρόφως, εάν το έχουν αποφασίσει, θα βρουν τρόπο να το επιβάλλουν, έστω και με συμβιβασμούς.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες…

Το πιθανότερο είναι ότι δημοσίως δεν θα μάθουμε το κλίμα που επικράτησε στις συναντήσεις, ούτε τι ειπώθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ποια επιχειρήματα ανταλλάχθηκαν, τι μηνύματα εστάλησαν, ποιες απόρρητες πληροφορίες έπεσαν στο τραπέζι – ακόμη και αν διατυπώθηκαν τελεσίγραφα από τη μία ή την άλλη πλευρά και με ποιο περιεχόμενο.

Μπορούμε, όμως, να υποθέσουμε κάποια πράγματα. Εξάλλου, η επίσκεψη των «3» στο Κίεβο πραγματοποιείται σε μια στιγμή που ο πόλεμος βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, καθώς και μετά την ανταλλαγή δηλώσεων με τον Ζελένσκι και τους συνεργάτες του που κάθε άλλο παρά ταύτιση απόψεων και αρμονική συνεργασία φανερώνουν.

Στο στόχαστρο Μακρόν, Σολτς και Ντράγκι

Ο πρόεδρος της Γαλλίας, για παράδειγμα, δεν έχει πάρει καμία στιγμή πίσω την επίμαχη δήλωσή του ότι η Ρωσία και ο Πούτιν «δεν πρέπει να ταπεινωθούν», καθώς αυτό θα είναι μια κακή εξέλιξη για την Ευρώπη. Ούτε ο Ζελένσκι έχει αναιρέσει τα όσα είπε στη συνέχεια σε βάρος του Μακρόν, κατηγορώντας τον ουσιαστικά ότι θέλει να οδηγήσει την Ουκρανία σε μια επώδυνη συνθηκολόγηση, με την αποδοχή της απώλειας εδαφών της.

Ο Γερμανός καγκελάριος, επίσης, συνεχίζει να τάσσεται υπέρ της κατάπαυσης του πυρός εδώ και τώρα, κάτι που σημαίνει ότι τα κέρδη και οι απώλειες στα πεδία των μαχών πρακτικά θα παγιωθούν. Είναι δε γνωστό ότι και αυτός έχει γίνει στόχος αλλεπάλληλων επιθέσεων από το Κίεβο, που τον κατηγορεί για υπερβολικά ήπια στάση έναντι της Μόσχας – αυτός είναι και ο λόγος που ο ίδιος δεν είχε μεταβεί μέχρι σήμερα στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας και δήλωνε ότι θα το κάνει μόνο εάν υπάρχει κάτι ουσιαστικό για να συζητηθεί.

Όσο για τον Ιταλό πρωθυπουργό, ουδείς ξεχνά ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο, όπου κυριαρχεί η άποψη ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι η Ρωσία να ηττηθεί, κάλεσε δημοσίως τον Τζο Μπάιντεν να πάρει τηλέφωνο τον Πούτιν και να κανονίσει συνάντηση μαζί του, προκειμένου να βρουν μια λύση για να τελειώσει ο πόλεμος που διεξάγεται στην «αυλή» της Ευρώπης και την απειλεί με πολλούς τρόπους.

«Όνειρο» η ένταξη στην ΕΕ

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι και οι τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες, ο καθένας με τον τρόπο του, έχουν διαμηνύσει προς τους Ουκρανούς ότι δεν πρέπει να τρέφουν ελπίδες για ένταξη στην ΕΕ – ακόμη και στην περίπτωση που στη σύνοδο κορυφής της ερχόμενης εβδομάδας της αναγνωριστεί η ιδιότητα της υποψήφιας χώρας.

Σε αυτό το φόντο, λοιπόν, τι είναι αυτό που θα πουν Μακρόν, Σολτς και Ντράγκι στον Ζελένσκι; Δημοσίως, αναμφίβολα, θα του εκφράσουν την πλήρη αλληλεγγύη τους, θα καταδικάσουν απερίφραστα την ρωσική εισβολή και τον «πόλεμο του Πούτιν», ενώ θα του υποσχεθούν αμέριστη και διαρκή βοήθεια, τόσο σε χρήμα όσο και σε όπλα. Μόνο που, όπως είναι γνωστό, ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός – ή, στη γλώσσα της διπλωματίας, υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται.

Το πραγματικό μήνυμα

Ουσιαστικά, ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα λάβει σήμερα ένα μήνυμα στα όρια του κυνισμού: Η Ευρώπη δεν θέλει τη συνέχιση αυτού του πολέμου, πολύ περισσότερο καθώς η Ρωσία είναι πρακτικά πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να ηττηθεί στρατιωτικά. Ότι, επίσης, αργά ή γρήγορα, το Κίεβο θα αναγκαστεί να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, οι οποίες πιθανότατα θα είναι πιο μεγάλες όσο ο πόλεμος συνεχίζεται.

Τέλος, είναι βέβαιο ότι θα του πουν πως οι κυβερνήσεις των οποίων ηγούνται είναι διατεθειμένες να τον στηρίξουν στη συνέχεια, ανασυγκροτώντας και ανοικοδομώντας το τμήμα της χώρας που θα έχει μείνει άθικτο, προσφέροντας ευκαιρίες για ταχεία οικονομική ανάπτυξη.

Αρκούν, άραγε, αυτά για τον Ζελένσκι προκειμένου να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις; Προφανώς, προτού κάνει οτιδήποτε θα «συμβουλευθεί» εκείνους που του έχουν σταθεί μέχρι στιγμής περισσότερο – τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Μόνο που η «γεωγραφία» δεν αλλάζει εύκολα: Γείτονές του είναι από τη μία η Ευρωπαϊκή Ένωση και, από την άλλη, η Ρωσία.