Επανήλθε στο προσκήνιο η δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις να βρουν εργαζομένους για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορούσε τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού στους κλάδους του τουρισμού και των κατασκευών. Επανήλθαν και οι συνηθισμένες εξηγήσεις που καταλήγουν στην έλλειψη δεξιοτήτων, στα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος, στο γεγονός ότι ένας αριθμός νέων έχει επιλέξει να μεταναστεύσει και στην κάπως αμήχανη διαπίστωση ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι, ιδίως οι νέοι, προτιμούν άλλες απασχολήσεις.
Αυτό που για άλλη μια φορά δεν συζητιέται είναι οι συνθήκες εργασίας που προσφέρονται. Σε μεγάλο βαθμό έχουμε να κάνουμε με θέσεις εργασίας επισφαλείς, εποχικές, με συγκεκριμένη διάρκεια, με μεγάλες απαιτήσεις γεωγραφικών μετακινήσεων.
Οι όποιες μικρές ονομαστικές αυξήσεις των αποδοχών δεν μπορούν να αναιρέσουν το γεγονός ότι πρόκειται για εργασίες κατά βάση κακοπληρωμένες εάν τις συγκρίνουμε με το σημερινό πραγματικό κόστος αξιοπρεπούς απασχόλησης, το οποίο μάλιστα αυξάνεται ραγδαία και με όρους γενικού πληθωρισμού και με όρους ειδικότερης εκτίναξης π.χ. του κόστους κατοικίας. Αντιμέτωποι με μια τέτοια συνθήκη δεν είναι παράλογο εργαζόμενοι να μην πάνε να εργαστούν, προτιμώντας να αναζητήσουν κάτι που να φαντάζει εάν όχι καλύτερα αμειβόμενο, τουλάχιστον λιγότερο επισφαλές και επιβαρυντικό.
Ολα αυτά είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου όπου η εργασία αντιμετωπίστηκε απλώς και μόνο ως κόστος εργασίας, όπου η ευελιξία, δηλαδή η ευκολία να απολύεται ένας εργαζόμενος, θεωρήθηκε κρίσιμη «μεταρρύθμιση» και όπου τα συλλογικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της αμφισβήτησης του «διευθυντικού δικαιώματος» δαιμονοποιήθηκαν με κάθε δυνατό τρόπο.
Ηταν ένα ιδιότυπο «δόγμα του σοκ» απέναντι στους εργαζομένους που φάνηκε να «αποδίδει καρπούς» με την εμπέδωση μιας ιδιαίτερα αρνητικής συνθήκης για την εργασία. Σήμερα, όμως, φαίνεται ότι ο άνεμος φυσάει σε διαφορετική κατεύθυνση και οι εργαζόμενοι καταφεύγουν στο απλούστερο μέσο που έχουν για να διεκδικήσουν καλύτερη μεταχείριση: την άρνησή τους να εργαστούν σε συνθήκες που προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
Latest News
Οικονομίες του ήλιου
Οι απαισιόδοξοι, φοβούνται τα χειρότερα
Οποιοσδήποτε εκτός από…
Η λογική του μικρότερου κακού συνήθως δεν λειτουργεί στην πολιτική
Η νέα αμερικανική πραγματικότητα
Οι αγορές και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει να παίρνουν τοις μετρητοίς όσα λένε οι πολιτικοί
Χυλός Βρυξελλών…
Ο μόνος οικονομικός σχηματισμός που σφυρίζει αδιάφορα, την ώρα που τα πάντα γύρω του κλυδωνίζονται είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση
Ο πόλεμος των γενεών
Όσο αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής, τόσο μεγαλώνει και το χάσμα που χωρίζει τις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Με όχι πάντα ευχάριστες συνέπειες
Η Αμερική σε εμφύλιο πόλεμο
Γιατί Αμερική είναι τόσο διαιρεμένη;
Αμερικανικό δράμα
Το πραγματικό αμερικανικό δράμα δεν είναι η πιθανή επανεκλογή Τραμπ. Είναι ο τρόπος που αδυνατεί να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη
Εγκλωβισμένοι
Σε αυτό το σκηνικό αστάθειας, η μοναδική λογική αντίδραση μπορεί να είναι η σταθερότητα και βέβαια η υπομονή
Επενδυτικό «νέο αίμα»
Οι Αμερικανοί δεν είναι οι μόνοι που επιλέγουν Ελλάδα το τελευταίο διάστημα
Πολιτική αποκάλυψη
Η Σάρα Βάγκενεχτ του γερμανικού κόμματος BSW κατόρθωσε να συνθέσει μια πολιτική πλατφόρμα που ακουμπάει καθημερινές ανησυχίες των πολιτών με στοιχεία αριστερής κοινωνικότητας και δεξιού ρεαλισμού