Σίμε Βρσάλικο: Ένα παιδί του «πολέμου» και του Σιμεόνε, στην αγκαλιά του Ολυμπιακού

ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Οι καταβολές του ανθρώπου συχνά εξηγούν την εξέλιξή του, την πορεία του. Ο προπάππους του Βρσάλικο σκοτώθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο παππούς του, από την πλευρά του τον πατέρα του, από τον οποίο ονομάστηκε Σίμε, ήταν μόλις λίγων μηνών. Όταν πέθανε ο παππούς του, θάφτηκε με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Κροατίας, του διεθνούς μπακ. Ο πατέρας του, Μλάντεν, ήταν το ποδοσφαιρικό του παράδειγμα. Ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε στη Ζαντάρ (1992-1995) και σταμάτησε λόγω… ξενιτιάς. Ο Βρσάλικο γεννήθηκε το 1992 στην… εξορία, στη Ριέκα. Η οικογένειά του επέστρεψε στο Ζαντάρ μετά το τέλος του πολέμου. Το σπίτι τους είχε καταστραφεί.

ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Τον Ιούνιο του 2017, ο Vrsaljko παντρεύτηκε τον μαθητικό του έρωτα από τα χρόνια του γυμνασίου, Ματέα Κέτζο. Μάλιστα, στις 6 Ιουνίου 2018, το ζευγάρι απέκτησε και το πρώτο του παιδί, τον μικρό Μπρούνο. Που ήταν μέσα στο αεροπλάνο που έφερε τον Κροάτη δεξιό μπακ στην Ελλάδα την Πέμπτη. Ο ίδιος, αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπητούς ποδοσφαιριστές στην Κροατία. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2019, η περίφημη φωτογραφία του, ξαπλωμένος σε μια κροατική σημαία, στο γήπεδο του Λουζνίκι, μετά τον νικηφόρο ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 με αντίπαλο την Αγγλία, επιλέχθηκε ως μία από τις πιο όμορφες και «δυνατές» εικόνες του Τουρνουά, ενώ οι Κροάτες τη χαρακτήρισαν «Θρυλική». Πώς αντιμετώπισε ο ίδιος την αποθέωση των συμπατριωτών του; Με… κυνισμό και χιούμορ: «Ήμουν περισσότερο κουρασμένος και εξουθενωμένος από τα πάντα, από όσα είχαν γίνει. Οπότε ένιωθα ότι έπρεπε να ξαπλώσω λίγο και να ξεκουραστώ».

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΝΤΙΝΑΜΟ ΖΑΓΚΡΕΜΠ

Ο Βρσάλικο ξεκίνησε την καριέρα του το 2009 από τη Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ. Ομάδα… τροφοδοσίας της Ντιναμό. Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα Κροατίας στον αγώνα εναντίον της Ριέκα (26 Ιουλίου 2009) σε ηλικία 17 ετών. Επαιξε βασικός και στους 17 αγώνες πρωταθλήματος που συμμετείχε και έγινε αλλαγή μόλις μία φορά. Αυτό ήταν. Στις 22/12/2009, η Ντιναμό Ζάγκρεμπ τον έβαλε στο ρόστερ της. Στις 27/02/2010 εναντίον της Σεσβέτε ντεμπούταρε, έκανε άλλες 9 εμφανίσεις μέχρι το τέλος της σεζόν και έκλεισε τη χρονιά με συνολικά 27 ματς και μία εμφάνιση στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κροατίας.

Στα 18 του, πια, ετοιμαζόταν να διεκδικήσει θέση βασικού στη μόνιμη πρωταθλήτρια Κροατίας. Τα κατάφερε. Εκανε και το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο κόντρα στη Σέριφ Τιρασπόλ, στον 3ο προκριματικό γύρο του Champions League και τον Αύγουστο του 2010, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ έβαλε στο τραπέζι του διαβόητου προέδρου της Ντιναμό, Ζντράβκο Μάμιτς, 4 εκατομμύρια ευρώ, αλλά ο Κροάτης εκτελεστικός αντιπρόεδρος του συλλόγου απέρριψε την προσφορά. Ο τότε προπονητής του, Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς δεν συζητούσε κάθε νύξη για πώληση. Και δικαιώθηκε. Καθώς στο τέλος της σεζόν ο Βρσάλικο αναδείχθηκε κορυφαίος νέος παίκτης στην Κροατία, κέρδισε το νταμπλ με την Ντιναμό και αποτέλεσε κομβικό παίκτη για την πρόκρισή στους ομίλους του Champions League της σεζόν 2012–13.

Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Μετά από 96 συμμετοχές, 1 γκολ και 14 ασίστ με τους Κροάτες, ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Στις 12 Ιουλίου 2013 αποκτήθηκε από την ιταλική Τζένοα για 4,6 εκατομμύρια ευρώ. Στη μία και μοναδική του του σεζόν στους Γενοβέζους έκανε συνολικά 22 εμφανίσεις, αλλά έχασε αρκετά παιχνίδια λόγω τραυματισμών. Αυτό δεν εμπόδισε τη Σασουόλο να τον αγοράσει με 3,5 εκατ. ευρώ συν μπόνους 2 εκατομμύρια στις 22 Ιουλίου 2014, έναν χρόνο μετά. Μια μεταγραφή που τον έβαλε και πάλι στον σωστό δρόμο. Έγινε αμέσως βασικός και με προπονητή τον Εουσέμπιο ντι Φραντσέσκο βοήθησε την ομάδα του να βγει για πρώτη φορά στο Europa League (σ.σ. 6η στη Serie A) στο τέλος της σεζόν 2015-16.

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ, ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΙΜΕΟΝΕ

Οι 59 εμφανίσεις (+8 ασίστ) με τη φανέλα της Σασουόλο έπεισαν τον Ντιέγκο Σιμεόνε ότι ο Βρσάλικο ήταν ο κατάλληλος παίκτης για την ομάδα του. Το καλοκαίρι του 2016 η Ατλέτικο Μαδρίτης έβγαλε από τα ταμεία της 14 εκατ. ευρώ και τον απέκτησε. Ο ίδιος ο «Τσόλο», μιλώντας για τον Κροάτη, είχε δηλώσει πως «είναι ένας από τους πιο πιστούς παίκτες που έχω. Αγαπάει το παιχνίδι, αγαπάει τους συμπαίκτες του, την ομάδα, σκοτώνεται για να βοηθήσει το σύνολο. Και παράλληλα είναι σπουδαίος τακτικά, ψύχραιμος, με σωστές αποφάσεις και σημαντικός για την Ατλέτικο». Στις 16 Μαΐου 2018, μάλιστα, τον ξεκίνησε βασικό στον τελικό του Europa League, όπου η Ατλέτικο επικράτησε με 3-0 της Μαρσέιγ και σήκωσε τον τίτλο.

Η «ΚΑΤΑΡΑ» ΤΗΣ ΙΝΤΕΡ

Το ίδιο καλοκαίρι η Ιντερ αναζητούσε έναν δεξιό μπακ για να ενισχύσει την άμυνά της. Πρόσφερε στην Ατλέτικο Μαδρίτης 6.5 εκατ. ευρώ ως loan fee για τον μονοετή δανεισμό του Βρσάλικο, με τη συμφωνία να προβλέπει επιπλέον 12 εκατ. ευρώ ως οψιόν αγοράς τον Μάιο του 2019. Στις 31 Ιουλίου 2018 η μεταγραφή ανακοινώθηκε. Εκανε 13 συμμετοχές (10 βασικός), αλλά τον Ιανουάριο του 2019 ο πρόσθιος χιαστός στο αριστερό γόνατο κόπηκε. Μπήκε στο χειρουργείο, επέστρεψε στην Ισπανία, αποθεραπεύτηκε, δούλεψε και έκανε υπομονή.

Στις 26 Ιανουαρίου 2020, ακριβώς έναν χρόνο μετά τον τραυματισμό του, έπαιξε βασικός στο εκτός έδρας αγώνα της Ατλέτικο με τη Λεγανές (0-0). Τον Ιούνιο του 2020, ωστόσο, μπήκε και πάλι στο χειρουργείο, για καθαρισμό. Αυτή τη φορά η δουλειά έγινε σωστά. Επέστρεψε τελικά στους αγωνιστικούς χώρους στις 16 Δεκεμβρίου, όταν σκόραρε στη νίκη του Copa del Rey με 3–0 επί της Καρντασσάρ. Εκτοτε, και σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο, έχει αγωνιστεί σε συνολικά 47 παιχνίδι με την Ατλέτικο και την Εθνική Κροατίας, τα 30 βασικός. Και στάθηκε άτυχος λόγω του τραυματισμού στο ζυγωματικό, κόντρα στην Πόρτο, καθώς έμεινε αναγκαστικά έναν μήνα εκτός αγώνων!

«ΣΗΜΑΙΑ» ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ

Σε επίπεδο εθνικής Κροατίας, ο Βρσάλικο θεωρείται… σημαία για τους συμπατριώτες του. Κάτι που επιβεβαιώνουν και οι 52 συμμετοχές του. Έλαβε την πρώτη του κλήση στις 2 Νοεμβρίου 2010 για τον προκριματικό του Euro 2012, εναντίον της Μάλτας. Από τις 9 Φεβρουαρίου του 2011 και το φιλικό παιχνίδι με την Τσεχία, όταν και έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Κροατίας, ο Βρσάλικο δεν έχασε καμία διοργάνωση/κλήση όσο ήταν υγιής. Συμμετείχε μάλιστα στην κροατική εθνική ομάδα που βρέθηκε στο Euro 2012, αν και αρχικά ο Σλάβεν Μπίλιτς δεν τον είχε συμπεριλάβει στην 23άδα, στην οποία τον… επανέφερε, μετά τον τραυματισμό του Ιβο Ιλίτσεβιτς. Στις 12 Νοεμβρίου 2014, σε ηλικία 22 ετών, φόρεσε το περιβραχιόνιο στην ήττα με 2-1 από την Αργεντινή, και έγινε ένας από τους νεότερους αρχηγούς στην ιστορία της χώρας του. Αποτέλεσε μέρος της αποστολής της Κροατίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, στο Euro 2016 και στο Μουντιάλ 2018.