
Θεωρητικά, το αίτιο προηγείται χρονικά του αποτελέσματος. Πρώτα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και μετά νιώθεις τον πόνο. Με την ίδια λογική, ο λόγος που δύναται να προκαλέσει πρόωρες εκλογές πρέπει να προηγηθεί της απόφασης για προσφυγή στην κάλπη. Όταν ο λόγος δεν προϋπάρχει, αλλά εικάζεται ή προεξοφλείται, δεν μιλάμε για αιτία αλλά για δικαιολογία. Και δικαιολογίες είναι εύκολο να βρεθούν, αν υπάρχει ευρηματικότητα και φαντασία.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία 48 χρόνια, και τα δύο αυτά περίσσευαν. Η έννοια «τετραετία», όπως όλα στην Ελλάδα, είναι σχετική. Στο περίπου. Όταν λέμε τέσσερα χρόνια, εννοούμε το πολύ τρία, καθώς από τον δεύτερο κιόλας χρόνο ύστερα από τις εκλογές αρχίζουν τα σενάρια για τις επόμενες, η αντιπολίτευση ανεβαίνει στα κάγκελα, κάποιοι υπουργοί «κατεβάζουν μολύβια». Ο πραγματικός χρόνος ουσιαστικής διακυβέρνησης συρρικνώνεται.
Οι λόγοι που επικαλέστηκαν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους να μην ολοκληρώσουν την τετραετία, δεν αντιστοιχούσαν στα όσα ορίζει το Σύνταγμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επρόκειτο για προφάσεις. Για αποφάσεις που ελήφθησαν με γνώμονα κομματικές σκοπιμότητες και όχι το εθνικό συμφέρον.
Ο Πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει ρητά ότι η τετραετία θα εξαντληθεί. Προσφάτως άρχισαν να μπαίνουν αστερίσκοι που προετοιμάζουν το έδαφος για κάθε ενδεχόμενο. Και όπως έχει παρατηρηθεί, οι αστερίσκοι συνήθως προοικονομούν, θέτουν τις βάσεις για αυτοεκπληρούμενες προφητείες.
Γιατί ποιος ο λόγος να βάζεις στο τραπέζι αυτονόητες προϋποθέσεις, εάν δεν υπάρχει σκέψη – έστω – για κάτι άλλο από αυτό που διαβεβαιώνεις ότι θα ισχύσει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η γλώσσα προδίδει προθέσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο, η σεναριολογία φούντωσε, το πολιτικό τοπίο θόλωσε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία. Ηδη, ορισμένοι οίκοι αξιολόγησης υποστηρίζουν ότι θα περιμένουν να διαμορφωθεί το νέο πολιτικό σκηνικό, προτού προχωρήσουν σε αναβαθμίσεις.
Αποδεικνύεται τελικά διαχρονικά, ότι τα τέσσερα χρόνια είναι πολλά. Δεν τα αντέχει ο εγχώριος πολιτικός βίος. Γιατί λοιπόν δεν καθιερώνουμε τη διεξαγωγή εκλογών κάθε τρία χρόνια; Η ακόμη και κάθε δύο. Έτσι η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα προλάβαινε να ζήσει τη φθορά, θα είχε να επικαλεστεί το επιχείρημα ότι δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο της και θα είχε ουσιαστικό επιχείρημα να ζητήσει εκ νέου την ψήφο του λαού. Κυρίως όμως ίσως περιοριζόταν η ανώφελη, πληκτική και αντιπαραγωγική συζήτηση για το «πότε θα γίνουν εκλογές»…


Latest News

Ριψοκίνδυνο χρέος
Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα

Adam Posen: Η Ρωσία είναι υποτελής στην Κίνα
Ο επικεφαλής του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία, αναλύει γιατί η Ρωσία του Πούτιν, παρά τις αμερικανικές προσπάθειες, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει την Κίνα για την Αμερική.

Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων

Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας

Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό

Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας

Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;

Οποιος εξέχει, την πληρώνει
Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και όποιος «εξέχει» θα την πληρώνει ακόμα και αν αισθάνεται ασφαλής

Πρώτα οι επιχειρήσεις
Η συζήτηση γύρω από την οικονομία έχει αλλάξει μέσα σε λίγες μέρες