Να μάθουμε να μετράμε σωστά τον Ερντογάν

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να θεωρούμε ότι για κάποιον λόγο η Τουρκία είναι πάντα σε χειρότερη θέση από αυτή που είναι πραγματικά.

Ότι είναι πιο αδύναμη, πιο απομονωμένη, πιο ευάλωτη.

Όμως, όταν κάνεις λάθος εκτιμήσεις, τότε κινδυνεύεις να κάνεις και λάθος επιλογές.

Η Τουρκία στη σύνοδο του ΝΑΤΟ δεν ήταν απομονωμένη.

Χρησιμοποίησε το βέτο ως διαπραγματευτικό χαρτί και πήρε από τη Φιλανδία και τη Σουηδία διαβεβαιώσεις που μετά μπορεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Τουρκίας να τις παρουσιάσει ως «εθνικές επιτυχίες».

Σε κάποια σημεία συμβιβάστηκε η Τουρκία, σε κάποια σημεία συμβιβάστηκαν οι δύο σκανδικαβικές χώρες.

Όμως, το βασικό είναι ότι αυτό φτιάχνει μια εικόνα ότι η Τουρκία «κάτι πήρε».

Έπειτα αντιμετωπίστηκε ξανά με θετικό τρόπο από τις ΗΠΑ, που άλλωστε έπαιξαν και ρόλο στη διαπραγμάτευση με Φιλανδία και Σουηδία.

Η δήλωση Αμερικανού κυβερνητικού αξιωματούχου για τα F-16 μόνο τυχαία δεν ήταν. Δείχνει μια πολιτική απόφαση να ικανοποιηθεί αυτό το τουρκικό αίτημα.

Διαβάστε επίσης: Με ψυχραιμία και σχέδιο απέναντι στον Σουλτάνο

Σίγουρα η Τουρκία δεν τα πήρε όλα. Μένει να δούμε εάν και σε ποιο βαθμό θα πάρει την αμερικανική έγκριση για νέα επιχείρηση στη Συρία που είναι κάτι που την «καίει» πραγματικά.

Ούτε έχει σταματήσει η δυσπιστία σημαντικών κύκλων του αμερικανικού κατεστημένου απέναντι στην Τουρκία.

Όμως, ο Ερντογάν μπορεί να κάνει θετικό «ταμείο» από αυτήν την παρτίδα.

Και αυτό είναι πρόβλημα, γιατί το μεγάλο ερώτημα είναι εάν θα ερμηνεύσει τη θετική υποδοχή στο ΝΑΤΟ ως αυξανόμενη ανοχή στις προκλητικές αξιώσεις του έναντι της Ελλάδας.

Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.

Γιατί η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει να έχει αυτές τις «αναθεωρητικές» αξιώσεις απέναντι στην Ελλάδα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να εμπεδώσει διεθνώς την αντίληψη περί των «γκρίζων ζωνών».

Και αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα της πραγματικής αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας παραμένει προτεραιότητα, ιδίως όταν είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να «καθαρίσει» κάποιος άλλος για εμάς.

Η Τουρκία έχει και σημεία ισχύος που δεν πρέπει να υποτιμάμε και πραγματικές εσωτερικές αντιφάσεις, κύρια στο οικονομικό επίπεδο.

Η χώρα μας έχει και αυτή τα δικά της εσωτερικά τραύματα, όμως έχει και σημαντικές δυνατότητες.

Άλλωστε, η ισχύς μια χώρας δεν περιορίζεται στα όπλα. Αφορά και την οικονομία και την κοινωνική συνοχή και την πολιτική συνεννόηση.

Και με αυτά θα έπρεπε να ασχολούμαστε αυτή την περίοδο.