Η επιλογή του χρόνου κατάθεσης του νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση παραπέμπει στην κοινοβουλευτική «πεπατημένη» που θέλει τα νομοσχέδια που αφορούν τον χώρο της εκπαίδευσης και αναμένεται να προκαλέσουν σημαντικές αντιδράσεις και μεγάλες κινητοποιήσεις να ψηφίζονται στη Βουλή σε περιόδους όπου τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είναι σε πλήρη λειτουργία και άρα η ένταση των κινητοποιήσεων είναι μικρότερη. Είναι, ουσιαστικά, η επιδίωξη ενός νομοθετικού τετελεσμένου για τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς δασκάλους.
Oμως, αυτή η επιλογή ενέχει το ίχνος μιας προκαταβολικής άρνησης να εισακουστούν οι εύλογες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες που υπάρχουν για τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση και οι οποίες έχουν έρθει από ένα φάσμα οπτικών ευρύτερο από το συνηθισμένο και αποτυπώνουν την απουσία ενός ισχυρού ρεύματος μέσα στην ανώτατη εκπαίδευση που να υποστηρίζει τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση.
Κάτι που έστω και εκ του αποτελέσματος δικαιώνει όσες και όσους υποστήριξαν ότι μία από τις αφετηρίες του συγκεκριμένου νομοθετήματος είναι η πατερναλιστική εκτίμηση ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του πανεπιστημίου, οι διδάσκουσες και οι διδάσκοντες, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές, στην πραγματικότητα δεν μπορούν να σκεφτούν (και να πράξουν) στην κατεύθυνση αυτού που είναι πραγματικά καλό για την ανώτατη εκπαίδευση.
Αυτό, άλλωστε, είναι ένα νήμα που διαπερνά αρκετές αλλαγές στα συστήματα ανώτατης εκπαίδευσης διεθνώς: είναι η αντίληψη ότι τα πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από ακόμη μεγαλύτερη έκθεση στις δυναμικές που έρχονται από την αγορά και ακόμη μεγαλύτερη αξιοποίηση μοντέλων διοίκησης και διαχείρισης που έρχονται από τον κόσμο των επιχειρήσεων.
Μόνο που η επαρκής πια εμπειρία από τέτοιες πρακτικές δείχνει ότι αυτό είχε ως τίμημα τη μεγάλη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την τυποποίηση και υποβάθμιση της διδασκαλίας, την παραμέληση των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών. Κάτι που σημαίνει ότι οι συλλογικές κινητοποιήσεις και αντιστάσεις δεν αφορούν «ομάδες πίεσης» και τα «συμφέροντά» τους αλλά τη διακινδύνευση του μορφωτικού, ερευνητικού και πολιτιστικού ρόλου του δημόσιου και δημοκρατικού πανεπιστημίου.
Latest News
ΣΔΙΤ διαφθοράς
Η χώρα έχει ξυπνήσει από τον λήθαργο της μεταμνημονιακής περιόδου και έχει να αντιμετωπίσει έναν δημόσιο τομέα το ίδιο αναποτελεσματικό με το παρελθόν
Η οικονομία της νύχτας
Πριν 24 χρόνια ακριβώς, ο ΟΤ, σε ειδικό αφιέρωμά του είχε επισημάνει και καταγράψει τις ανερχόμενες διαστάσεις ενός φαινομένου οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο σήμερα επαληθεύεται, κατά τρόπο δραματικό και επικίνδυνο από πολλές πλευρές
Η διαχείριση μιας αγοράς
Τι θα έπρεπε να κάνει μια οργανωμένη πολιτεία που έχει να διαχειριστεί μια νέα αγορά
Σκληρό παιχνίδι
Οι συνέπειες των εκλογών σε Ιράν και Γαλλία
Πόσο πάει ο καφές από αποψιλωμένα δάση
Δημοσιεύματα διεθνούς Τύπου κάνουν λόγο για νέα εκτίναξη των τιμών του καφέ
Ο Αραβας κυρίαρχος του κόσμου
Ο πανίσχυρος Αραβας είχε υπάρξει αυτοκράτορας των Ρωμαίων
Αρπαχτή
Η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί πολλάκις στο παρελθόν χώρα της «αρπαχτής»
Η τραγωδία Μακρόν (και πολιτικής)
Το εμφανώς τραγικό πρόσωπο/ήρωας στο πολιτικό δράμα της Γαλλίας, ο κορυφαίος πρωταγωνιστής, είναι βεβαίως ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν
Φορολογική αναλγησία
Η κυβέρνηση φορολογεί τον άνηθο και το κύμινο και τον μαϊντανό
Εδώ φράξιες χωρίς πραγματικό επίδικο – στη Γαλλία νικηφόρο μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά
Η Γαλλία παραδίδει μαθήματα, αλλά στην Αθήνα δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στον δημοκρατικό χώρο, γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες