Οι πληθωριστικές συνέπειες της αποπαγκοσμιοποίησης

Project Syndicate

H επιστροφή του υψηλού πληθωρισμού σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες φαίνεται να εξέπληξε τις κεντρικές τράπεζες και γρήγορα έγινε η κύρια οικονομική ανησυχία των ανθρώπων. Ενώ η νομισματική σύσφιξη είναι απαραίτητη, ο ρόλος των διαρθρωτικών παραγόντων απαιτεί επίσης προσοχή. Συγκεκριμένα, εκτός από τις διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας που σχετίζονται με την πανδημία και τα σοκ στις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων που ενισχύθηκαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει επίσης να αναγνωρίσουν πιο ρητά τις πληθωριστικές συνέπειες της αποπαγκοσμιοποίησης.

Με την έναρξη μιας σειράς εμπορικών πολέμων – και ειδικά με την αύξηση των δασμών στις εισαγωγές από την Κίνα το 2018 και το 2019 – ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έδωσε ένα σημαντικό πλήγμα στην παγκοσμιοποίηση. Οι ενέργειες του Τραμπ έχουν ωθήσει τις τιμές στις ΗΠΑ τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι τα νοικοκυριά των ΗΠΑ πρέπει τώρα να πληρώνουν σημαντικά περισσότερα για προϊόντα κινεζικής παραγωγής. Οι έμμεσες συνέπειες περιλαμβάνουν υψηλότερες τιμές των εισαγωγών των ΗΠΑ από άλλες χώρες και άλλων αγαθών και υπηρεσιών.

Διαβάστε επίσης – Τι πρέπει να γίνει και τι όχι για τον πληθωρισμό

Αν και οι συζητήσεις για αποπαγκοσμιοποίηση μεταφράζονται τώρα σε πραγματική πολιτική, οι πληθωριστικές συνέπειες θα γίνουν αισθητές μόνο με την πάροδο του χρόνου. Το 2019, η Kristin Forbes, πρώην μέλος της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Αγγλίας, έθεσε ένα βασικό ερώτημα: Εάν οι αποπληθωριστικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης προηγουμένως διευκόλυναν τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες να επιδιώξουν και να διατηρήσουν χαμηλό πληθωρισμό, θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα η αυξανόμενη αποπαγκοσμιοποίηση;

Εάν η αποπαγκοσμιοποίηση προχωρήσει χωρίς έλεγχο, οι κεντρικές τράπεζες μπορεί να χρειαστεί να αυστηροποιήσουν τη νομισματική πολιτική περισσότερο από ό,τι θα έκαναν διαφορετικά. Το μέτρο αποπαγκοσμιοποίησης μιας χώρας μπορεί να ωθήσει άλλες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, δυνητικά στρεβλώνοντας τα παγκόσμια πρότυπα παραγωγής και εμπορίου και καθιστώντας κάθε χώρα χειρότερη. Επομένως, ο κόσμος χρειάζεται ορισμένους παγκόσμιους κανόνες, πιο λογικά μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και του G20, για να πειθαρχήσουν οι εθνικές πολιτικές σε αυτούς τους τομείς.

Μια συλλογική προσέγγιση όπως αυτή θα περιόριζε τον πληθωριστικό αντίκτυπο της αποπαγκοσμιοποίησης και θα μείωνε την ανάγκη για τις κεντρικές τράπεζες να πατήσουν πολύ δυνατά στο φρένο. Αυτό θα συμβάλει στη μείωση της πιθανότητας παγκόσμιας ύφεσης ή τουλάχιστον θα κάνει μια ενδεχόμενη ύφεση λιγότερο σοβαρή.

Ο Wei Shang-Jin είναι πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Αναπτυξιακής Τράπεζας της Ασίας. Είναι καθηγητής Οικονομικών στο Columbia Business School.

Ο Wang Tao είναι επικεφαλής οικονομολόγος για την Κίνα και επικεφαλής τμήματος ερευνών για την Ασία στην UBS Investment Bank.