Παραίτηση Ντράγκι: Και τώρα τι θα γίνει με το ιταλικό χρέος;

Το υψηλό ιταλικό χρέος βρίσκεται ξανά στο στόχαστρο των αγορών, καθώς η κατάρρευση της κυβέρνησης συνασπισμού του Μάριο Ντράγκι συμπίπτει με την αναμενόμενη σήμερα -πρώτη μετά από 11 χρόνια- αύξηση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Όπως και άλλες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, η Ιταλία στη διάρκεια των τελευταίων ετών προσπάθησε να αξιοποιήσει το χαμηλό κόστος χρήματος για να μειώσει την έκθεσή της στην αύξηση των επιτοκίων και στον πανικό της αγοράς.

Ωστόσο, από την ανάλυση του προφίλ του ιταλικού χρέους που πραγματοποίησε το Reuters, προκύπτει ότι η χώρα είναι περισσότερο εκτεθειμένη στο αυξανόμενο κόστος δανεισμού από όσο φαίνεται.

Διαβάστε επίσης: Ιταλία: Παραιτήθηκε ο Μάριο Ντράγκι – Σε πρόωρες εκλογές η Ιταλία

Ανησυχία επενδυτών

Οι επενδυτές ανησυχούν ήδη για το τι σημαίνει το τέλος της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι και οι πρόωρες εκλογές και πόσες αντοχές έχει η αύξηση του δανεισμού του δεύτερου πιο υπερχρεωμένου κράτους της ευρωζώνης, επισημαίνει το Reuters.

Το spread ξεπέρασε ήδη από την πρώτη στιγμή της παραίτησης Ντράγκι τις 240 μονάδες βάσης.

Σίγουρα, η Ιταλία έχει μεταθέσει τις ημερομηνίες λήξης του χρέους της, αλλά λιγότερο από τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, και το οριστικό χρέος είναι υψηλότερο από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.

Διαβάστε επίσης: Ιταλία: Το τέλος του Μάριο Ντράγκι και οι «εφιάλτες» για τη χώρα και την ΕΕ

Σε περίπου επτά χρόνια, η μέση διάρκεια του ιταλικού χρέους είναι χαμηλότερη από ό,τι ήταν το 2010 και μόνο οριακά υψηλότερη από ό,τι το 2012, όταν η ευρωζώνη βγήκε από την κρίση χρέους.

Ωστόσο, η μέση διάρκεια του ισπανικού χρέους έχει αυξηθεί σε λίγο περισσότερα από οκτώ χρόνια από 6,35 έτη το 2012. Στην Πορτογαλία, έχει αυξηθεί σε περίπου επτά χρόνια από μόλις κάτω των έξι, δείχνουν τα στοιχεία της υπηρεσίας χρέους.

Η Ιταλία υστερεί επίσης στη χρηματοδότησή της φέτος, έχοντας καλύψει μόνο το 52% της έκδοσης χρέους μέχρι το τέλος Ιουνίου έναντι 68% την αντίστοιχη περσινή περίοδο, εκτιμά ο διαχειριστής χαρτοφυλακίου στη Bethany Payn, Janus Henderson. Αυτό σημαίνει ότι η Ιταλία θα δανείζεται με υψηλότερα επιτόκια της αγοράς.

Ωστόσο, ο επικεφαλής της διαχείρισης χρέους της Ιταλίας, Νταβίντε Ιακοβόνι, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι το υπουργείο Οικονομικών έχει την ευελιξία και την ισχύ που απαιτείται για να ξεπεράσει την αστάθεια της αγοράς.

«Κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται άνετα σε μια τέτοια εποχή, αλλά είναι μια διαχειρίσιμη κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρη την εργαλειοθήκη που έχουμε στη διάθεσή μας, συμπεριλαμβανομένων 80,2 δισεκατομμυρίων (ευρώ) ρευστότητας στα τέλη Μαΐου», είπε χαρακτηριστικά.

Τι γίνεται με τα επιτόκια

Το μεσημέρι της Πέμπτης, και επισήμως ανακοινώθηκε από την ΕΚΤ η αύξηση των βασικών επιτοκίων της κατά 50 μονάδες βάσης. Πρόκειται για την πρώτη αύξηση των επιτοκίων εδώ και 11 χρόνια και ήρθε να επιβεβαιώσεις τις εκτιμήσεις αναλυτών και αγορών. Το Διοικητικό Συμβούλιο υπό την Κριστίν Λαγκάρντ επανέλαβε την σθεναρή προσήλωση του στην εντολή που έχει λάβει για την σταθερότητα των τιμών, οπότε προχώρησε στην άνοδο των επιτοκίων προκειμένου να διασφαλίσει ότι ο πληθωρισμός θα επανέλθει στο στόχο του 2% μεσοπρόθεσμα, στέλνοντας παράλληλα σήμα για νέες αυξήσεις τους επόμενους μήνες. Επίσης, ενέκρινε το μέσο για την προστασία της μετάδοσης (Transmission Protection Instrument – TPI).

Το επιτόκιο 3,59% του 10ετούς ομολόγου της Ιταλίας, αυξήθηκε κατά 200 μονάδες βάσης περίπου το 2022, όσο περίπου αυξήθηκε το 2011. Οι επενδυτές εκτιμούν, σύμφωνα με το Reuters, ότι το 4% είναι το επίπεδο στο οποίο λόγος γίνεται για πανικό. Οι αυξανόμενες αποδόσεις ανεβάζουν το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της Ιταλίας. Αυτό το χρέος αυξήθηκε στα 2,759 τρισεκατομμύρια ευρώ τον Απρίλιο, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας.

Η Ιταλία παραμένει μια πολύ πλούσια χώρα -ο καθαρός οικονομικός πλούτος των νοικοκυριών υπολογίζεται σε 10 τρισεκατομμύρια ευρώ- αλλά το πρόβλημα είναι οι κίνδυνοι αναχρηματοδότησης καθώς λήγει το χρέος. Η χώρα φαίνεται ευάλωτη έναντι των ομολόγων της επειδή κλίνουν προς μικρότερες διάρκειες, με το 35% του ανεξόφλητου χρέους της να λήγει μέχρι το τέλος του 2024.

Η Ισπανία θα αναχρηματοδοτήσει περίπου το 25% του ανεξόφλητου χρέους της μέχρι το τέλος του 2024 και η Πορτογαλία περίπου το 20%.

Όπως σημειώνουν, δε, οι επενδυτές, ενώ η μέση λήξη του ιταλικού χρέους είναι περίπου επτά χρόνια, το ήμισυ του ανεξόφλητου χρέους είναι περίπου σε πέντε χρόνια.

Στο μεταξύ, ακόμα κι αν το χρέος δεν καταβληθεί αμέσως, η αύξηση των αποδόσεων επηρεάζει τις τράπεζες και το κόστος δανεισμού για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά άμεσα, σχολίασε ο επικεφαλής στρατηγικής επιτοκίων της Rabobank, Richard McGuire.

«Η αισιόδοξη αίσθηση της επταετούς σταθμισμένης μέσης διάρκειας του ιταλικού χρέους σαφώς δεν έκανε τίποτα για να κατευνάσει αυτές τις ανησυχίες, επομένως η ΕΚΤ χρειάστηκε να παρέμβει τον περασμένο μήνα», συμπλήρωσε.