Τα μέλη των Βρετανών Συντηρητικών δεν συγχώρησαν στον Ρίσι Σούνακ ούτε την παραίτησή του από την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον, ούτε το γεγονός ότι και αυτός παραβίασε τους κανόνες του lockdown επί Covid, ούτε την αμετροέπειά του – ούτε, όμως, τη διαφορετική του καταγωγή.

Έτσι, επέλεξαν με ευρεία πλειοψηφία – 57% έναντι 43% του Σούνακ, με βάση τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν – ως ηγέτη τους και επόμενη πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου (στην τρίτη εναλλαγή από το 2015) την μέχρι σήμερα υπουργό Εξωτερικών, Λιζ Τρας. Μια πολιτικό η οποία αφήνει να εννοηθεί ότι θέλει να γίνει η νέα Μάργκαρετ Θάτσερ (έστω κι αν δεν της μοιάζει παρά σε ελάχιστα), ενώ επί της ουσίας αποτελεί μια εξίσου κακή επιλογή.

Αυτό, άλλωστε, θα αποδειχθεί και το μεγάλο πρόβλημα της πρώην αυτοκρατορίας, καθώς αποτυπώνει την πολύπλευρη κρίση την οποια διέρχεται, χωρίς να έχει στο τιμόνι της κάποιον ή κάποια πολιτικό με το αναγκαίο ειδικό βάρος. Όπως σημειώνει ο The Economist σε σχετικό σχόλιο, αντιπροσωπεύει μια «συντηρητική πολιτικό που είναι υπέρμαχος του μικρού κράτους σε μια εποχή μεγάλου κράτους».

Χωρίς περίοδο χάριτος

Ω γέγονε, γέγονε ωστόσο. Πλέον, τόσο οι Βρετανοί – εντός και, κυρίως, εκτός του κοινοβουλίου – όσο και οι εταίροι της χώρας θα είναι αναγκασμένοι να συνομιλούν και να τα βρίσκουν με την Τρας, η οποία είναι η τρίτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά την Θάτσερ και την Τερέζα Μέι. Κι αυτή, με τη σειρά της – αν και υποσχέθηκε με έμφαση ότι «θα πετύχουμε» – έχει πλήρη συνείδηση ότι εκκινεί από χειρότερο σημείο σε σύγκριση με όλους τους προκατόχους της, χωρίς περίοδο χάριτος, καθώς η κρίση «δαγκώνει» και η αντιπολίτευση έχει πάρει κεφάλι.

Αναλαμβάνει «πιθανώς το δεύτερο πιο δύσκολο χαρτοφυλάκιο ανάμεσα σε όλους τους μεταπολεμικούς πρωθυπουργούς», όπως χαρακτηριστικά εκτίμησε ο παλαίμαχος πολιτικός των Τόρις, Ντέιβιντ Ντέιβις. Για να προσθέσει ότι η κρίση είναι τόσο σοβαρή ώστε ούτε η ίδια ούτε ο αντίπαλός της δεν έχουν πρακτικά ιδέα πώς να την αντιμετωπίσουν.

Το σίγουρο είναι ότι μια μακρά και βαθιά ύφεση πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιη, με βάση τουλάχιστον τις εκτιμήσεις της Τράπεζας της Αγγλίας, ενώ και η ισοτιμία της στερλίνας έναντι του δολαρίου έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1985. Όσο για τον πληθωρισμό, έχει ξεπεράσει το 10%.

Το σίγουρο είναι ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της νέας πρωθυπουργού θα αφορά στην ενέργεια. Άλλωστε, οι εκτιμήσεις δείχνου ότι το μέσο ετήσιο κόστος για ένα νοικοκυριό θα εκτιναχθεί τον Οκτώβριο κατά 80%, φτάνοντας στις 3.549 στερλίνες, ενώ το 2023 αναμένεται να αγγίξει τις 6.000 στερλίνες, τινάζοντας κυριολεκτικά στον αέρα τον προϋπολογισμό του.

Πρώτο μέτωπο, η ενέργεια

Ορισμένες πληροφορίες κάνουν ήδη λόγο για άμεσο «πάγωμα» των τιμολογίων, καθώς και για ένα συνολικό πακέτο ενισχύσεων που θα ξεπερνά τις 100 δισ. στερλίνες – ποσό μεγαλύτερο από αυτό που ανακοίνωσε το Σαββατοκύριακο η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς στη Γερμανία. Παράλληλα, η Τρας αναμένεται ότι θα ανακοινώσει εκτεταμένες μειώσεις φόρων – εγείροντας το προφανές ερώτημα πού θα βρει τα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει το νέο «πακέτο», χωρίς να βάλει βόμβα στα δημοσιονομικά της χώρας.

Εκεί, πάντως, που δεν φαίνεται να υπάρχουν απορίες αναφορικά με την πολιτική που θα ακολουθήσει είναι στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, που μαίνεται εδώ και πάνω από έξι μήνες. Εξαρχής, άλλωστε, η Τρας συγκαταλεγόταν στα «γεράκια» του Λονδίνου και αναμένεται να σταθεί ακόμη πιο ενεργά στο πλευρό του Κιέβου σε σύγκριση με τον Μπόρις Τζόνσον.

Όσον αφορά στην ΕΕ, τέλος, όπου υπάρχουν μεγάλες εκκρεμότητες αναφορικά με την εφαρμογή της συμφωνίας για το Brexit, η ανησυχία που υπάρχει στις Βρυξέλλες για τις επιλογές της Τρας είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη…

Ακολουθήστε τον ot.grστο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στον ot.gr

Latest News

Πρόσφατα Άρθρα Επικαιρότητα
Τραμπ – Πούτιν: Νέα σελίδα στις σχέσεις τους – Θέλουν να χωρίσουν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής;
Επικαιρότητα |

Νέα σελίδα στις σχέσεις Τραμπ και Πούτιν – Θέλουν να χωρίσουν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής;

Ο Πούτιν δεν ανέχεται τους ξένους ηγέτες που του κάνουν διαλέξεις για τη ρωσική καταστολή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στον Τραμπ βλέπει έναν παρόμοιο αδίστακτα κυνικό