Η Τουρκία σε lock on

Υπάρχει σήμερα κάποιος, ο οποίος θεωρεί ότι η Τουρκία λειτουργεί ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ; Ασφαλώς και όχι, αφού η Τουρκία δηλώνει ευθέως ότι σχεδιάζει να μετατρέψει σε φλεγόμενη πυριτιδαποθήκη τη νοτιοανατολική πτέρυγα της Βορειατλαντικής Συμμαχίας.

Υπάρχει σήμερα κάποιος, ο οποίος θεωρεί ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται ως υποψήφια προς ένταξη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ασφαλώς και όχι, αφού η Τουρκία εξαπολύει διαρκώς υβριδικές επιθέσεις εις βάρος της Ελλάδος και της Ε.Ε., απειλεί την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και «θυμάται» την Ε.Ε. μόνον όταν πρόκειται να ζητήσει εκβιαστικά την οικονομική υποστήριξή της για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος (για το οποίο η ίδια φέρει τεράστια ευθύνη).

Διαβάστε επίσης – H αντιδυτική, προεκλογική ρητορική του Ερντογάν

Υπάρχει σήμερα κάποιος, ο οποίος θεωρεί ότι η Τουρκία είναι ένα κράτος που πορεύεται με προσήλωση στις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου, με σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες και, φευ, με πίστη στους ηθικούς κανόνες που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των κρατών και των λαών στον 21ο αιώνα; Ασφαλώς και όχι, αφού η Τουρκία περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο, παρερμηνεύει συνειδητά τις διεθνείς συνθήκες (ακόμα και συνθήκες, στις οποίες δεν αποτελεί η ίδια συμβαλλόμενο μέρος), και ενεργεί με αποκλειστικό της γνώμονα το συμφέρον της, το οποίο όμως προσδιορίζεται επί τη βάσει της λογικής του παραλόγου και με όρους άλλων αιώνων.

Διαβάστε επίσης – Μήνυμα Στέιτ Ντιπάρτμεντ στον Ερντογάν: «Η κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά τα νησιά δεν αμφισβητείται»

Ο Τ. Ερντογάν τους τελευταίους δύο μήνες επιδίδεται ακατάπαυστα σε μία πρωτοφανή ρητορική μίσους εναντίον της Ελλάδος. Αυτό συμβαίνει επειδή πλέον αδυνατεί να αποκρύψει τις ουτοπικές του φιλοδοξίες να αναδειχθεί σε νέο «Ατατούρκ» εντός του 2023. Συμβαίνει ακόμα, επειδή τρέφει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να μιμηθεί τον Ρώσο πρόεδρο στα αναθεωρητικά του σχέδια.

Συμβαίνει, τέλος, επειδή ο Έλληνας ομόλογός του τον έχει «στριμώξει στα σχοινιά» σε διεθνές επίπεδο. Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία διπλωματικώς τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από την Ελλάδα, η οποία με αδιάσειστα τεκμήρια καταδεικνύει ότι η Τουρκία εξελίσσεται στη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη συνοχή της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και για την Ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Τ. Ερντογάν, έρμαιο των ουτοπικών του φιλοδοξιών, εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Την ώρα που εκλιπαρεί τις ΗΠΑ να εκσυγχρονίσουν τον τουρκικό στόλο των μαχητικών αεροσκαφών -και ενώ βλέπει την Ελλάδα να αποκτά τα γαλλικά Rafale, να εκσυγχρονίζει με τάχιστους ρυθμούς τα F-16 της στην έκδοση Viper και να ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία για την απόκτηση των αμερικανικών F-35- κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει τη Ρωσία να «ξεγλιστρήσει» από τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί.

Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση δοκιμάζεται από τον ενεργειακό πόλεμο που εξαπολύει εναντίον της η Ρωσία, ο Τ. Ερντογάν δηλώνει ότι η Ε.Ε. πληρώνει εύλογα το τίμημα των επιλογών της, ενώ η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα λόγω των δικών της (προφανώς «συνετότερων») επιλογών.

Την ώρα που το αμερικανικό κογκρέσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνουν ότι η εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος είναι αδιαπραγμάτευτα, ο Τ. Ερντογάν διά του Μ. Τσαβούσογλου καταγγέλλει στους διεθνείς οργανισμούς την Ελλάδα για «μαξιμαλιστικές» απαιτήσεις. Και ενώ οι χειριστές των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών παθαίνουν κρίσεις πανικού ευρισκόμενοι διαρκώς σε lock on από τους Έλληνες χειριστές, ο Τ. Ερντογάν κραυγάζει ότι «θα έρθουν ένα βράδυ». Λησμονεί, ωστόσο, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις σημασία δεν έχει το αν και το πότε θα έρθει ο εισβολέας, αλλά το αν και το πώς θα μπορέσει να φύγει…

Ο Τ. Ερντογάν θα πρέπει –προς όφελος τόσο του εαυτού του όσο και του λαού του- να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατόν από τον πρωτοφανή αυτόν στρατιωτικοποιημένο αναθεωρητικό παροξυσμό που τον έχει κυριεύσει και να συνειδητοποιήσει ότι οι απειλές του δεν τρομάζουν ΚΑΝΕΝΑΝ στην Ελλάδα. Ουδείς Έλληνας διακατέχεται από φοβικά σύνδρομα έναντι της Τουρκίας και ουδείς Έλληνας είναι πρόθυμος να εκχωρήσει σπιθαμή ελληνικού εδάφους, προκειμένου να απολαύσει την Ειρήνη. Και, επειδή ο Τούρκος πρόεδρος κάνει συχνές αναφορές στην Ιστορία, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η αποσπασματική γνώση της Ιστορίας είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για έναν ηγέτη, ιδίως όταν πρόκειται για την Ελληνική Ιστορία…

Του Κωνσταντίνου Παΐδα
Αναπληρωτή Καθηγητή του Ε.Κ.Π.Α.