Αυτοί που παραιτούνται σιωπηρά αποτελούν το μισό εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ

Προειδοποίηση προς τους εργοδότες: Οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ επιστρέφουν στα γραφεία τους, μετά τις καλοκαιρινές τους διακοπές, λιγότερο χαρούμενοι από πριν – κάτι που είχε να παρατηρηθεί εδώ και καιρό.

Στις ΗΠΑ, η αφοσίωση των εργαζομένων – μέτρο που μας βοηθά να κατανοήσουμε το κατά πόσο οι εργαζόμενοι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους και να καταλάβουμε τον ενθουσιασμό τους – έχει μειωθεί, από το 2021 και μετά, συμπίπτοντας, παράλληλα, με την αύξηση των παραιτήσεων από τις θέσεις εργασίας.

Ο αριθμός των εργαζομένων που δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερη προσήλωση στα καθήκοντά τους – που ορίζεται ως εργαζόμενοι που είναι δυσαρεστημένοι με τη δουλειά τους και αγανακτισμένοι επειδή δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες τους- αυξάνεται, σύμφωνα με νέα έρευνα της Gallup, η οποία παρακολουθεί το κατά πόσο οι εργαζόμενοι «επενδύουν» στην εργασία τους από το 2000 και έπειτα.

Διαβάστε επίσης: «Σιωπηρή παραίτηση»: Στο… ρελαντί οι εργαζόμενοι και το φαινόμενο του burnout

Σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων περιέγραψε τον εαυτό του ως αφοσιωμένο ή ενθουσιασμένο με την εργασία του, ενώ ένα ποσοστό χαμηλότερο του 20% περιέγραψε τον εαυτό του ως «συνειδητά μη προσηλωμένο» στα καθήκοντά του, σύμφωνα με την έρευνα της Gallup, τον Ιούνιο, σε 15.091 εργαζόμενους στις ΗΠΑ.

Οι υπόλοιποι είναι «μη αφοσιωμένοι» – εργαζόμενοι που κάνουν το ελάχιστο που απαιτείται και είναι ψυχολογικά αποστασιοποιημένοι από τη δουλειά τους. Τα αποτελέσματα αποτελούν στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τα δεδομένα που προέκυψαν το καλοκαίρι του 2020, όταν τα επίπεδα «αφοσίωσης» των εργαζομένων στις ΗΠΑ, που υπολογίζονται από την Gallup, έφτασαν στο 40% – το υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Στους εργαζομένους κάτω των 35 ετών παρατηρήθηκαν τα πιο χαμηλά ποσοστά της εν λόγω αφοσίωσης.

Τα στοιχεία αυτά ενδεχομένως να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε την τάσης της «σιωπηρής παραίτησης», κατά την οποία οι εργαζόμενοι παραμένουν κανονικά στη θέση εργασίας τους και εισπράττουν κανονικά τον μισθό τους. Σύμφωνα με τη Gallup, αυτοί που παραιτούνται σιωπηρά αποτελούν, σήμερα, το μισό εργατικό δυναμικό στις ΗΠΑ.

«Είμαστε “μάρτυρες” ενός είδους επιδείνωσης της σχέσης εργαζόμενου-εργοδότη», δήλωσε ο Τζιμ Χάρτερ,επικεφαλής έρευνας της Gallup για τον εργασιακό χώρο και την ευημερία. Αυτού του είδους η «αποξένωση» ενδεχομένως να έχει επιδεινωθεί κατά τα δύο τελευταία χρόνια όταν οι περισσότεροι υπάλληλοι εργάζονταν σε καθεστώς τηλεργασίας ή υβριδικής εργασίας.

Παρόλο που οι διευθυντές ζητούν από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στο γραφείο τους, ώστε να αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα της αποξένωσης, οι απαιτήσεις των εργοδοτών από τους εργαζομένους στους χώρους εργασίας είναι μία από τις μεγαλύτερες πηγές έντασης. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερους από 32.000 εργαζόμενους, από όλο τον κόσμο, και η οποία δημοσιεύθηκε στα τέλη Απριλίου, το ADP Research Institute – τμήμα της εταιρείας επεξεργασίας μισθοδοσίας ADP – διαπίστωσε ότι τα δύο τρίτα (64%) των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θα σκέφτονταν το ενδεχόμενο να αναζητήσουν νέα θέση εργασίας, εάν τους ζητούσαν να εργάζονται και πάλι αποκλειστικά από το γραφείο.

Η Σάρα Μίλαρντ, 31 ετών, από την πόλη Ρίτσμοντ στην πολιτεία Βιρτζίνια, ήταν τόσο δυσαρεστημένη με την επιμονή του εργοδότη της να εργάζεται από το γραφείο πέντε ημέρες την εβδομάδα που παραιτήθηκε από τη θέση της, τον Ιούνιο, για να αναλάβει μια εξ αποστάσεως θέση project manager σε εταιρεία στον τομέα της τεχνολογίας, η οποία εξειδικεύεται στις μηχανές αναζήτησης, με έδρα τις Συρακούσες, στη Νέα Υόρκη. Μετά, όμως, τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, τον Νοέμβριο του 2020, η ευελιξία κατέστη ύψιστης σημασίας για εκείνη, όπως είπε, ώστε να μπορεί να μοιράζεται τη φροντίδα του παιδιού της με τον σύζυγό της, ο οποίος εργάζεται επίσης από το σπίτι. Χάρηκε, όταν ο παλιός της εργοδότης, τον Αύγουστο του 2021, άρχισε να επιτρέπει στους υπαλλήλους του να εργάζονται εξ αποστάσεως μία φορά την εβδομάδα. Εντούτοις, όταν η εταιρεία ζήτησε από τους υπαλλήλους της να εργάζονται από τα γραφεία τους ξανά πέντε ημέρες την εβδομάδα, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα.

Παραιτήθηκε από την παλιά της θέση εργασίας, τον Ιούνιο, αφού βρήκε νέα θέση εργασίας στον τομέα διαχείρισης έργου που της έδινε τη δυνατότητα να εργάζεται από το σπίτι και να περνάει περισσότερο χρόνο με την κόρη της, Ράιλι.

«Τότε ήταν που ξεκίνησα να αναζητώ ενεργά νέα θέση εργασίας», δήλωσε η ίδια.

Η εξ αποστάσεως εργασία τής δίνει μία αίσθηση αυτονομίας, πρόσθεσε η ίδια, και της επιτρέπει να αφήνει την κόρη της στο νηπιαγωγείο, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει στην προηγούμενη θέση της όπου ξεκινούσε να εργάζεται στις 9 π.μ.

Η Σούζαν Κουίν, CEO του στούντιο Circle S, όπου εργαζόταν και η κ. Μίλαρντ, δήλωσε ότι η εταιρεία προσπαθεί να δίνει στους εργαζομένους τη δυνατότητα ευελιξίας. Η εταιρεία ζήτησε από τους υπαλλήλους της να πηγαίνουν καθημερινά στα γραφεία της για μερικές μόνο ώρες λόγω ενός έργου που είχε αναλάβει από έναν πολύ σημαντικό, αλλά δεν σκόπευε να ανακοινώσει ότι η πολιτική της περί τηλεργασίας την Τετάρτη ότι διακόπηκε οριστικά, δήλωσε η ίδια.

Τα ποσοστά παραίτησης μειώθηκαν κατά 35% όταν δόθηκε η δυνατότητα υβριδικής εργασίας σε 1.612 μηχανικούς, επαγγελματίες μάρκετινγκ και εργαζομένους στον χρηματοπιστωτικό τομέα σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του οικονομολόγου Νίκολας Μπλουμ από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Σε διάφορες έρευνες, οι εργαζόμενοι υποστήριζαν ότι εκτιμούν τη δυνατότητα να εργάζονται από το σπίτι κάποιες φορές όπως ακριβώς θα εκτιμούσαν και μία αύξηση μισθού κατά 7% ή 8%,πρόσθεσε η ίδια.

Τόσο η Gallup όσο και η ADP ανέδειξαν ότι το άγχος στην εργασία είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που πολλοί εργαζόμενοι δεν νιώθουν κάποια αφοσίωση στα καθήκοντά τους. Σχεδόν επτά στους 10 εργαζομένους που συμμετείχαν στην έρευνα -67%- δήλωσαν ότι νιώθουν άγχος στην εργασία τους τουλάχιστον σε εβδομαδιαία βάση, σε σχέση με το 62% πριν από την έρευνα, σύμφωνα με την ADP. Ένας στους επτά δήλωσε ότι αισθάνεται άγχος στην εργασία του κάθε μέρα. Οι βασικοί στρεσογόνοι παράγοντες περιλαμβάνουν τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας και τις ανησυχίες για την ασφάλεια της εργασίας.

Η Gallup δήλωσε ότι οι εργαζόμενοι που ανέφεραν μείωση της αφοσίωσης ανέφεραν την έλλειψη σαφήνειας σχετικά με τις προσδοκίες από τους διευθυντές, το γεγονός ότι δεν αισθάνονται συνδεδεμένοι με την αποστολή ή τον σκοπό της εταιρείας, την ελάχιστη ή καθόλου αναγνώριση για τη σκληρή εργασία και το γεγονός ότι λαμβάνουν μικρή εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους ως βασικούς λόγους για την αποδέσμευσή τους.

Η Μόργκαν Σεράνεκ, 24 ετών, εργαζόταν σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης σε πολυκατάστημα στο Πίτσμπουργκ για 2,5 χρόνια και ήθελε να ανελιχθεί στην κλίμακα της εταιρείας, αλλά δήλωσε ότι ένιωσε εξάντληση, ενώ εργαζόταν ως διευθύντρια στο τμήμα λιανικών πωλήσεων, εξαιτίας των πολλών ωρών εργασίας εν μέσω ελλείψεων προσωπικού καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Μαζί με το ιδιαίτερα βαρύ πρόγραμμα εργασίας της, ένιωθε, επίσης, όλο και περισσότερο ότι η σκληρή δουλειά της δεν αναγνωριζόταν.

Όταν η κα Σεράνεκ ζήτησε να αλλάξει θέση εργασίας, είπε ότι της είπαν να «προσπαθήσει να εξελιχθεί στη θέση που ήδη είναι». Μια εβδομάδα αργότερα, άρχισε να ψάχνει στο LinkedIn και σύντομα βρήκε νέα θέση εργασίας ως operational specialist σε εταιρεία logistics στη Μοργκαντάουν, στη Δυτική Βιρτζίνια. Δηλώνει πολύ ευχαριστημένη με τη νέα της δουλειά και αναφέρει ότι μπορεί, πλέον, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις ημέρες διακοπών της, σε αντίθεση με την παλιά της δουλειά όπου δυσκολευόταν να πάρει άδεια ή συχνά της ζητούσαν να εργάζεται και τις ημέρες που είχε προγραμματίσει να πάρει άδεια.

«Πριν, με τις τρελές ώρες που δούλευα, ένιωθα ότι δεν είχα αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου», δήλωσε η κα Σεράνεκ. “Εδώ, θέλουν να παίρνουμε κανονικά την άδεια μετ’αποδοχών μας, θέλουν  να υπάρχει ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής”.