Σκληρός χειμώνας για την Ευρώπη – Οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλο πετρέλαιο και αέριο…

Μια δυσάρεστη είδηση περίμενε όσους διάβασαν το πρώτο θέμα στην ιστοσελίδα των Financial Times: Οι Αμερικανοί παραγωγοί διαμηνύουν ότι στον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, δεν θα είναι σε θέση να διασώσουν την Ευρώπη και να αποτρέψουν την ενεργειακή κρίση, στέλνοντάς της μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Υπενθυμίζεται ότι τα ζητήματα της ενεργειακής επάρκειας και ακρίβειας είναι, ειδικά αυτή την περίοδο, τα κορυφαία στην ατζέντα των «27», όπως επίσης και στους σχεδιασμούς κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και νοικοκυριών.

• Διαβάστε επίσης: Η δύσκολη απεξάρτηση από τη Ρωσία

Πολύ περισσότερο καθώς επίκειται η εφαρμογή της απόφασης για πλήρες εμπάργκο στο ρωσικό αργό, από τις αρχές Δεκεμβρίου, ενώ είναι υπαρκτό (και διόλου απίθανο) το σενάριο ενός ολοκληρωτικού μπλακάουτ στο αέριο από την πλευρά της Μόσχας.

Η «ηθική υποχρέωση» των ΗΠΑ

Σε αυτό το φόντο, εκτός από τα μέτρα και τις εκκλήσεις για τον περιορισμό της κατανάλωσης, στα οποία αναφέρθηκε χθες η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ενώπιον της Ευρωβουλής και θα συζητηθούν στη σύνοδο των υπουργών Ενέργειας στις 30 Σεπτεμβρίου, η Ευρώπη έχει ποντάρει πολλά σε ένα άλλο «χαρτί»: Την εξεύρεση εναλλακτικών προμηθευτών ενέργειας, που θα μπορέσουν να καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος του κενού που προκαλεί η σύγκρουση με τη Ρωσία.

• Διαβάστε επίσης: Τι πληρώνουν οι Ευρωπαίοι για ενέργεια

Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται και μάλιστα σε εξέχουσα θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν υποσχεθεί κάθε βοήθεια προς τους Ευρωπαίους για να τους πείσουν να τηρήσουν σκληρή στάση έναντι του Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Όπως είναι γνωστό, άλλωστε, τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει μια «επανάσταση» στον τομέα της παραγωγής, μέσω της (περιβαλλοντικά αμφιλεγόμενης) εκμετάλλευσης των πλούσιων σχιστολιθικών κοιτασμάτων που διαθέτουν στο έδαφός τους.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πλέον στην κορυφαία θέση ανάμεσα στις χώρες που παράγουν πετρέλαιο, φτάνοντας στα 13 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως και ξεπερνώντας τόσο τη Σαουδική Αραβία όσο και τη Ρωσία. Έτσι, οι Ευρωπαίοι έχουν κάθε λόγο να στηρίζουν πολλά και στη δική τους βοήθεια – θεωρώντας, εκτός των άλλων, ότι η Ουάσιγκτον έχει και ηθική και πολιτική υποχρέωση απέναντί τους, καθώς είναι γνωστό ότι πληρώνουν σαφώς βαρύτερο αντίτιμο σε αυτή την κρίση.

Δυστυχώς, δεν θα μπορέσουμε…

Δυστυχώς, όμως, εάν το ρεπορτάζ των FT αληθεύει, τότε τα πράγματα προμηνύονται πολύ δύσκολα για τους Ευρωπαίους κατά τους μήνες που έρχονται. Εξάλλου, η ίδια η Τζάνετ Γέλεν, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, έχει προβλέψει πως η εφαρμογή του εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο «θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη αύξηση των τιμών», οι οποίες εδώ και εβδομάδες έχουν σταθεροποιηθεί αρκετά κάτω από τα 100 δολάρια το βαρέλι.

«Δεν ισχύει ότι οι ΗΠΑ είναι σε θέση να αντλήσουν πολύ μεγαλύτερη ποσότητα. Η παραγωγή μας είναι αυτή που είναι», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Βιλ Βανλόχ, επικεφαλής της Quantum Energy Partners, που είναι από τους μεγαλύτερους επενδυτές στο κλάδο των σχιστολιθικών κοιτασμάτων στις ΗΠΑ. «Δεν επίκειται κανενός είδους επιχείρηση διάσωσης. Ούτε στο πετρέλαιο ούτε στο φυσικό αέριο», ξεκαθαρίζει ο ίδιος.

«Δεν προσθέτουμε εξέδρες άντλησης και δεν βλέπουμε και κανέναν να προσθέτει», λέει από την πλευρά του ο Σκοτ Σέφιλντ, διευθύνων σύμβουλος της Pioneer Natural Resources, προβλέποντας ότι η τιμή του πετρελαίου ενδέχεται να εκτιναχθεί στα 120 δολάρια το βαρέλι τον χειμώνα.

Ο σκληρός χειμώνας που έρχεται

Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί φαίνεται να βάζουν «πάγο», τουλάχιστον μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, σε μία ακόμη εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά: Τη συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, που θα οδηγούσε στην άρση των κυρώσεων σε βάρος του και στην επιστροφή στις διεθνείς αγορές εκατοντάδων χιλιάδων βαρελιών αργού.

Υπό το πρίσμα δε όλων των παραπάνω, δεν χωράει αμφιβολία ότι ο χειμώνας διαγράφεται ακόμη πιο δύσκολος για τους Ευρωπαίους, παρά τις διαβεβαιώσεις κυβερνήσεων και θεσμών ότι «θα τα βγάλουμε πέρα» και ότι «ο Πούτιν θα ηττηθεί και η Ευρώπη θα θριαμβεύσει».

Ίσως και να γίνει έτσι, βεβαίως. Αλλά με τι κόστος; Και για ποιους;