Το μέλλον του Twitter δεν είναι πρόβλημα μόνο του Ίλον Μασκ

Φανταστείτε αν, αντί να αγοράσει το Twitter, ο Ίλον Μασκ είχε αποφασίσει να ξοδέψει 44 δισεκατομμύρια δολάρια για την αγορά μιας τράπεζας. Η επένδυσή του θα είχε ελεγχθεί από ρυθμιστικές αρχές, οι οποίοι θα έκαναν ερωτήσεις σχετικά με το ιστορικό του, τα περιουσιακά στοιχεία και τις υποχρεώσεις του, και τη χρηματοδότησή του. Από εκεί και πέρα, ο Μασκ θα έπρεπε να βεβαιωθεί ότι η τράπεζά του είχε αρκετό κεφάλαιο και θα ανταποκρινόταν στα παράπονα των πελατών. Οι εσωτερικές διαδικασίες θα εξετάζονταν τακτικά από τους ελεγκτές. Η αγορά τραπεζών είναι δύσκολη.

Διαβάστε επίσης – Η χαοτική συμφωνία του Μασκ με το Twitter ίσως έχει ένα X-Factor

Η αγορά του Twitter είναι επίσης δύσκολη, επειδή ο Μασκ έκανε μια προσφορά και προσπάθησε να την αποσύρει. Σύμφωνα με τους κανονιστικούς όρους, αυτό θα έπρεπε να είναι μια εύκολη υπόθεση (σ.σ. μια βόλτα στο παρκο).

Διαβάστε επίσης – Αναβλήθηκε η δίκη Μασκ- Twitter – Ποιες είναι οι προθέσεις του CEO της Tesla

Για τις υπηρεσίες που επιβλέπουν τις εξαγορές, το μόνο ερώτημα είναι εάν η ιδιοκτησία του Μασκ στο κοινωνικό δίκτυο συγκεντρώνει την αγορά με τρόπο που βλάπτει τους καταναλωτές –προφανώς δεν το κάνει– ή αν η ιδιοκτησία του Twitter θα ωφελήσει άδικα τις άλλες επιχειρήσεις του, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία Tesla ή η δορυφορική εταιρεία SpaceX, κάτι που πιθανότατα δεν θα το κάνει. Η αγορά Twitter είναι επίσης οικονομικά επαχθής, αλλά σε σύγκριση με την αγορά μιας τράπεζας, είναι αρκετά απλή υπόθεση.

Διαβάστε επίσης – Πόσο πρέπει να ανησυχείτε για τις υπερδυνάμεις του Ίλον Μασκ;

Αρχικά, ο λόγος της διαφοράς φαίνεται προφανής. Οι τράπεζες είναι περίπλοκες και επικίνδυνες και όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, μπορεί γρήγορα να γίνει δημόσιο πρόβλημα. Δημιουργούν χρήματα, οπότε χωρίς αυτές δεν υπάρχει εμπόριο. Επιπλέον, οι αμερικανικές τράπεζες είναι συνδεδεμένες με τις ρυθμιστικές αρχές από τη γέννησή τους.

Για να υπάρξουν πρέπει να έχουν καταστατικό από μια πολιτειακή ή ομοσπονδιακή υπηρεσία, και το πλεονέκτημα είναι ότι υπόκεινται σε περίπλοκους ελέγχους και έρευνες όταν θέλουν να συγχωνευθούν ή να εξαγορασθούν. Οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αντίθετα, είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι κάνουν tweet για emojis και ανταλλάσσουν GIF για γάτες.

Αν υπήρξε ποτέ περίπτωση να ξανασκεφτούμε αυτή την άποψη, αυτή είναι η απόφαση του Μασκ να αγοράσει το Twitter. Η εταιρεία κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να μην διαχειρίζεται χρήματα, αλλά όπως μια τράπεζα, θα μπορούσε να προκαλέσει ευρεία κοινωνική ή οικονομική βλάβη εάν βρεθεί στα χέρια ενός ανεύθυνου ιδιοκτήτη. Το Twitter προσεγγίζει περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού των ΗΠΑ, ή περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους. Το πνευματικό τέκνο του Jack Dorsey, όπως το Instagram της Meta Platforms και οι εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων όπως το Snap και το TikTok, έχουν άμεση σύνδεση με την ψυχική κατάσταση της νεαρής Αμερικής. Οι έφηβοι περνούν κατά μέσο όρο 7,7 ώρες την ημέρα μπροστά από οθόνες για μη ακαδημαϊκές δραστηριότητες.

Ο Μασκ μπορεί να είναι τόσο υπεύθυνος κάτοχος του Twitter όσο οποιοσδήποτε άλλος, αλλά δεν υπάρχει διαδικασία ελέγχου που μπορεί να το ανακαλύψει.

Η κυβέρνηση Τραμπ, στην προσπάθειά της να απαγορεύσει το TikTok με την αιτιολογία ότι ανήκει στην κινεζική εταιρεία ByteDance, ανέφερε τον ρόλο της σε εκστρατείες παραπληροφόρησης που φαινόταν να ωφελούν το Πεκίνο. Ωστόσο, το TikTok βρέθηκε στο στόχαστρο επειδή δεν ανήκει στις ΗΠΑ. Δεν υπάρχει νόμος που να εμποδίζει το Twitter ή το Facebook να χρησιμοποιούνται σε εκστρατείες παραπληροφόρησης από έναν κακό ηθοποιό, ας πούμε. Οι εταιρείες του Διαδικτύου υπόκεινται σε κανονιστικές ρυθμίσεις όσον αφορά το απόρρητο ή την ψευδή διαφήμιση, αλλά γενικά δεν ευθύνονται όσον αφορά το περιεχόμενο.

Υπάρχουν κι άλλα θέματα. Ο ίδιος ο Μασκ δεν έχει τις ίδιες ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια με έναν Κινέζο αγοραστή, αλλά έχει στενούς δεσμούς με το Πεκίνο. Η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά για την Tesla, προσφέροντας στον πλούτο του πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Μασκ είπε επίσης ότι θα λάβει μονομερή απόφαση να επαναφέρει τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην πλατφόρμα, εάν είναι ο ιδιοκτήτης. Αυτό ίσως, είναι τόσο αυθαίρετο όσο και η απόφαση του Twitter να εκτινάξει τον Τραμπ. Αλλά καμία από τις δύο αποφάσεις δεν προσφέρει άνεση όταν λαμβάνεται υπόψη η επιρροή που έχουν τέτοιες πλατφόρμες.

Το Κογκρέσο δεν είναι τυφλό στο νομικό κενό στο οποίο λειτουργούν μεγάλες εταιρείες κοινωνικών μέσων. Αρκετοί πολιτικοί αμφισβήτησαν το νομοσχέδιο που είναι γνωστό ως Section 230 του Communications Decency Act που προστατεύει τις εταιρείες από την ευθύνη για το περιεχόμενο που δημοσιεύουν οι χρήστες τους.

Αλλά ακόμα κι αν αφαιρούνταν οι προστασίες που παρέχει η πράξη, αυτό θα μπορούσε απλώς να κάνει τη διαχείριση του διαδικτυακού περιεχομένου πιο χαλαρή, καθώς μια εταιρεία τεχνολογίας θα μπορούσε ενδεχομένως να παρακάμψει την ευθύνη αποφασίζοντας απλώς να παραιτηθεί από την εποπτεία.

Η ιδέα ότι η αλλαγή ιδιοκτησίας έχει συνέπειες για άλλα άτομα εκτός από τους μετόχους – και σε άλλους τομείς εκτός από τον τραπεζικό τομέα – δεν είναι νέα.

Όταν η Kraft Heinz αγόρασε τη βρετανική ζαχαροπλαστική Cadbury το 2010 και έκλεισε ένα βασικό εργοστάσιο, η Βρετανία άλλαξε τους κανόνες εξαγοράς της για να υποχρεώσει τους πλειοδότες να εξηγήσουν εκ των προτέρων τα σχέδιά τους για τους υπαλλήλους.

Υπάρχει επίσης προηγούμενο για τον καθορισμό ενός πήχη σχετικά με το είδος του αγοραστή που είναι αποδεκτό. Οι ρυθμιστικές αρχές χρηματοοικονομικής συμπεριφοράς της Βρετανίας απαιτούν «ειλικρίνεια, ακεραιότητα και φήμη». Οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς πρέπει να είναι «κατάλληλοι και ενδεικτικοί».

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Και ούτε είναι πιθανό. Ένα διχασμένο Κογκρέσο δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να νομοθετήσει για το θέμα και οι δραστηριότητες των εταιρειών τεχνολογίας τείνουν να προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη πολιτική διαφωνία από άλλα είδη επιχειρήσεων.

Αλλά ενώ οι πολιτικοί τσακώνονται, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνεχίζουν να διαμορφώνουν την κοινωνία με τρόπους που μπορεί να γίνουν εμφανείς μόνο μετά από χρόνια. Δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά για τον έλεγχο των τραπεζών, γιατί αν κακοδιαχειρίζονται γίνεται πρόβλημα όλων. Δεν είναι προφανές γιατί οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να είναι τόσο διαφορετικές.

REUTERS BREAKINGVIEWS