
Τόσο γειτονική χώρα και τόσο μακρινή η Ιταλία, τελικά. Και τόσο απλοϊκά τα ερμηνευτικά σχήματα για να εκλογικεύσουμε, αναλύσουμε, δραματοποιήσουμε τα πρόσφατα αποτελέσματα που φέρνουν την Τζόρτζια Μελόνι στο Παλάτσο Κίτζι. Εξέλιξη σαφώς δυσμενής αν και αναμενόμενη αφού πολλοί ξεχνούν πως η ψήφος δεν ήταν μόνον των μεσαίων, δεν ήταν μόνον των δημοσίων υπαλλήλων (της Ρώμης), ήταν και όσων ήθελαν να καταδικάσουν τον Ντράγκι αλλά και εμμέσως τις ευρω-ενωσιακές πολιτικές.
Που σήμερα – για να μην ξεχνιόμαστε – ταλαντεύονται μεταξύ τού να πιέσουν τους πολίτες σε ενεργειακά λοκντάουν και από την άλλη να τους καταστήσουν ομήρους μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας – Ζελένσκι.
Το εδώ ακραίο Κέντρο, υποστηρικτικό τυφλά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, θύμωσε μερικές ημέρες με την όλη Αριστερά για την ελλιπή της ατζέντα ή την πλημμελή συμμαχική της τακτική (λες και αυτοί θα συμμετείχαν) αλλά και επιχείρησε να κανονικοποιήσει την ψήφο στη Μελόνι, που αναμενόμενη ήταν μεν, τραγική είναι δε.
Λίγοι στάθηκαν σε ό,τι προηγήθηκε στην Ιταλία. Στη μετάλλαξη της Αριστεράς και του πάλαι Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος που άφησε ένα κενό στον ριζοσπαστισμό εδώ και δεκαετίες. Στη στροφή του Ακίλε Οκέτο το 1989 για την οποία διάφοροι εδώ και εκεί πανηγύριζαν. Λίγοι εντόπισαν τη μετάλλαξη στο κυνικό, όλης της κοινωνίας με την περίφημη και δραματική ενδο-ρήξη στη Δεξιά που κατόρθωσε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και που μετατόπισε με τον Φίνι και τον Μπόσι μια ολόκληρη ατζέντα εδώ και δεκαετίες. Λίγοι εστίασαν στον τεχνοκρατικό κύκλο, την απαξίωση των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, στην απαξία στην κλασική διαπραγμάτευση και διαμεσολάβηση του κόσμου της εργασίας. Λίγοι είπαν ότι περίπου είκοσι χρόνια τώρα η Ιταλία της βαριάς βιομηχανίας, της μόδας, της Αναγέννησης, των εργατικών παραδόσεων, της Τσινετσιτά (του μεγάλου αυτού πειράματος και χειρονομίας εξωστρέφειας και αναστοχασμού μετά το μουσολινικό τραύμα), της Ροσάνα Ροσάντα, του Μπερλίνγκουερ, του Λούτσιο Μάγκρι, της Λουτσιάνας Καστελίνα, είναι σε βαθιά υλική ύφεση, σε ανάσχεση της κοινωνικής της κινητικότητας, σε πολιτική κρίση που εναλλάσσονται πρόσωπα σαν τον Ρέντσι, τον Λέτα, τον Κόντε ή τον Ντράγκι απλώς σαν μηχανοδηγοί των ναυαγισμένων της δημοσιονομικών αριθμών.
Και σήμερα τι έχουμε; Μια Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να μαλώνει τους ιταλούς πολίτες για τις επιλογές τους. Μια δημόσια σφαίρα εδώ που ευθύγραμμα είδε πως «φτωχοποίηση ίσον μουσολινική ψήφος» και πως η Ευρώπη γέρνει ακροδεξιά – πριν από μήνες μιλούσαν για επιστροφή της Σοσιαλδημοκρατίας ή του Κέντρου, μάλλον δεν έχουν αποφασίσει ακόμη. Αλλά και μια ομολογουμένως λοξή ματιά που θέλει για όλα τα δεινά να ευθύνεται η Αριστερά που δεν μιλάει στους εργάτες ή που εγκαίρως δεν κάνει συμμαχίες, τις οποίες οι ίδιοι λένε «τερατογενέσεις». Λίγοι αναρωτήθηκαν γιατί οι Πέντε Αστέρες που ξεφύτρωσαν ως αντιπολιτικό ρεύμα του Μπέπε Γκρίλο, έφτασαν να διασώζονται στον Νότο επειδή απλώς μίλησαν για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (επί Κόντε) την ίδια ώρα που το τραγικό Δημοκρατικό Κόμμα φόβιζε με τον Πούτιν ή που ταυτιζόταν με τον Ντράγκι. Ακόμη λιγότεροι σήμερα δεν ρωτούν τι θα έλθει μετά τη βέβαιη συστημική οδό της Μελόνι, τι επανεκκίνηση απαιτείται πάνω στην προοδευτική επικράτεια.
Πόσο επείγοντα είναι τα μηνύματα των καιρών για μια νέα συνοχή, κοινωνικό συμβόλαιο, τολμηρή ατζέντα για την εργασία, το κλίμα, τη μεσαία τάξη, τη σύγκλιση Τεχνολογίας και Κοινωνίας. Αλλά και για το τέλος της εμπορευματοποίησης του ρεύματος, για σοβαρή αναδιανομή, για τον τερματισμό των αδιανόητων κοινωνικών ανισοτήτων. Στο ξέφωτο της νέας αναζήτησης θα συναντηθούν αρχικά λίγοι, αλλά το στοίχημα θα αφορά πολλούς. Οχι μόνον στην Ιταλία.
Πηγή: in.gr


Latest News

Μα είναι κάτι πιο βαθύ…
Που τους «λερώνει» στα μάτια της κοινωνίας και ο άτολμος ανασχηματισμός ανακύκλωσης προσώπων δεν μπορεί να σβήσει το στίγμα. Είναι κάτι πιο βαθύ αυτό που συντελείται στη κοινωνία, η οποία απαιτεί ουσιαστικές αλλαγές και ριζικές τομές με το μέχρι τώρα.

Στρωμένο κόκκινο χαλί
O νέος υπουργός θα έχει την ευθύνη της μεγάλης διαπραγμάτευσης για το πώς θα λειτουργήσει η ρήτρα διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες, με το σκηνικό να μην είναι... στρωμένο με ροδοπέταλα

Πιο σημαντικές οι αυτονόητες
Γραφειοκρατία επί της γραφειοκρατίας και εγκρίσεις επί εγκρίσεων και για την παραμικρή προμήθεια και επί της ουσίας κανένας έλεγχος

Οταν κλέβεις στον καπιταλισμό
Οι μισές από τις ρευματοκλοπές που διαπιστώθηκαν αφορούσαν επιχειρήσεις (πιθανότατα franchise) γνωστών αλυσίδων εστίασης

Αναβάθμιση στα δύσκολα
Το ελληνικό δημόσιο χρέος, που μέσα στην πανδημία το 2020 εκτοξεύτηκε στο 209,4% του ΑΕΠ, το 2024 έχει μειωθεί στο 154% του ΑΕΠ, το χαμηλότερο επίπεδο από το 2010

Το στοίχημα του ενός εκατομμυρίου επιπλέον γερμανών τουριστών
Τα μεγάλα γερμανικά τουριστικά γραφεία κινούνται με άνοδο από 12% έως 20% στις προκρατήσεις προς τη χώρα μας σε σχέση με πέρυσι

Η ευρωπαϊκή άμυνα και η μεγάλη ευρωπαϊκή ασθένεια
Οι σωστές διαγνώσεις του Μάριο Ντραγκι και του Εμμανουέλ Μακρόν, δεν θα πρέπει να οδήγησαν σε λάθος.... ιατρική

Οι ενθουσιώδεις και οι κυνικοί
«Θα πρέπει όλοι να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί – θα πρέπει να είμαστε ευέλικτοι για να ανταποκριθούμε στα δεδομένα» είπε η Κριστίν Λαγκάρντ

Γερμανική αναθέρμανση
Η Γερμανία βρίσκεται σε σοκ εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα

Η ελληνική κυβέρνηση και οι μισθολογικοί στόχοι για το 2027
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επισπεύσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ώστε οι μέσοι μισθοί να γίνουν υψηλότεροι για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες