Πίνακας του Μοντριάν είναι κρεμασμένος ανάποδα για πάνω από 70 χρόνια

Απίστευτο και όμως αληθινό. Ένας πίνακας του γνωστού Ολλανδού ζωγράφου, Πιετ Μοντριάν, εκτίθεται με λανθασμένο τρόπο εδώ και 77 χρόνια.

Πρόκειται για το έργο «New York City I», μια αφηρημένη απεικόνιση της Νέας Υόρκης, ένα περίπλοκο πλέγμα από κόκκινες, κίτρινες, μαύρες και μπλε ταινίες οριζόντια και κάθετα πάνω στον καμβά.

Φτιάχτηκε το 1941 αλλά δεν έχει την υπογραφή του Μοντριάν, γιατί ο ίδιος έκρινε το έργο ημιτελές.

Εκτέθηκε για πρώτη φορά το 1945, στο MoMA, στη Νέα Υόρκη. Όμως, από το 1980 βρίσκεται στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας.

«Ο πίνακας είναι ανάποδα»

Μία ιστορικός τέχνης πριν από λίγους μήνες διαπίστωσε ότι ο πίνακας είναι κρεμασμένος ανάποδα, όμως προειδοποίησε ότι το έργο θα μπορούσε να διαλυθεί, εάν τοποθετηθεί σωστά τώρα.

Με τον τρόπο που κρέμεται το έργο όλα αυτά τα χρόνια, οι γραμμές πυκνώνουν στο κάτω μέρος. Ωστόσο, όταν η Σουζάνε Μάγερ – Μπούσερ άρχισε να κάνει έρευνα ενόψει μιας νέας έκθεσης για τον Ολλανδό καλλιτέχνη, διαπίστωσε ότι ο πίνακας θα έπρεπε να είναι τοποθετημένος αλλιώς.

«Η πύκνωση του πλέγματος θα έπρεπε να είναι στην κορυφή, όπως ένας σκοτεινός ουρανός. Μόλις το επεσήμανα στους άλλους εφόρους, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν πολύ προφανές. Είμαι 100% σίγουρη πως ο πίνακας είναι ανάποδα», σημείωσε.

Παράλληλα, επισήμανε ότι ένα άλλο έργο του Μοντριάν, το «New York City», που εκτίθεται στο Παρίσι έχει τις πυκνές γραμμές στο πάνω μέρος.

Μάλιστα, υπάρχει και φωτογραφία από το ατελιέ του ζωγράφου, που δείχνει το έργο πάνω σε καβαλέτο με τις πυκνές γραμμές στην πάνω πλευρά.

«Ήταν ένα λάθος που έγινε όταν κάποιος έβγαλε τον πίνακα από το κουτί του στο MoMA; Ήταν κάποιος απρόσεκτος κατά τη μεταφορά του έργου; Είναι αδύνατο να το ξέρουμε», υπογράμμισε η Μάγερ – Μπούσερ.

Και προειδοποίησε ότι αν γίνει προσπάθεια να διορθωθεί ο πίνακας, το έργο θα αλλοιωθεί, αφού οι κολλητικές ταινίες έχουν χαλαρώσει.

«Οι ταινίες είναι ήδη εξαιρετικά χαλαρές και κρέμονται από μια κλωστή. Εάν το γυρίζατε ανάποδα τώρα, η βαρύτητα θα το τραβούσε προς την άλλη κατεύθυνση. Και πλέον είναι κομμάτι της ιστορίας του έργου».

Έτσι, ο κόσμος θα συνεχίζει να το θαυμάζει «λάθος».