Παγκόσμια συνείδηση

Ο πολύς Ίλον Μασκ έγινε λοιπόν ιδιοκτήτης του twitter, το οποίο κατά τον Jack Dorsey (συνιδρυτή της πλατφόρμας και σημερινό συνεταίρο του Μάσκ) είναι «ό,τι πιο κοντινό έχουμε στην παγκόσμια συνείδηση».

Δεν ξέρω αν υπάρχει «παγκόσμια συνείδηση» ή αν έχουν συνείδηση το twitter και τα ρομπότ, όπως υποστηρίζουν κάποιοι φιλόσοφοι, σίγουρα όμως έχουν οι Μασκ -Ντόρσεϊ και άλλοι δισεκατομμυριούχοι που ελέγχουν σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Ας κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν με αυτή, αλλά αφορά και εμάς μικρό κομμάτι της: η συνείδησή τους είναι απολιτική, ενδιαφέρεται μόνο για το χρήμα; Είναι πολιτική, έχει πολιτικές απόψεις που θέλει να τις υπερασπιστεί – ή επιπλέον οι Μασκ, Ντόρσεϊ και λοιποί, έχουν προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες;

Ήταν μόνιμο σλόγκαν παλιότερα των εκδοτών και διευθυντών των αθηναϊκών εφημερίδων «εμάς, μας ψηφίζει κάθε μέρα ο κόσμος» -όχι κάθε τέσσερα χρόνια. Δεν προσπάθησαν όμως να σταδιοδρομήσουν στην πολιτική. Είδα στον λογαριασμό του ότι ο Ίλον Μασκ έχει 113 εκατομμύρια «ακόλουθους» και ότι προχθεσινό «τιτίβισμα» – με σύνθημα «η εξουσία στον λαό!»- με το οποίο ανακοίνωσε συνδρομή 8 δολαρίων τον μήνα είχε 530.000 likes και αναμεταδόθηκε περίπου 10.000 φορές. Από καθημερινές ψήφους πάει πολύ καλά.

Η καθημερινή ψήφος αναγνωστών ή θεατών έσπρωξε στην πολιτική πολλούς «βαρόνους των media – το πιο επιτυχημένο παράδειγμα είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Κατά τον Μεσοπόλεμο, οι φιλόδοξοι λόρδοι Rothermere και Beavenbrook, πανίσχυροι ιδιοκτήτες εφημερίδων που θέλησαν να ηγηθούν κομμάτων στη Βρετανία (ο πρώτος προσπάθησε να γίνει και βασιλιάς της Ουγγαρίας) ή ο Αμερικανός Hearst (ο «Πολίτης Καίην» του Όρσον Ουέλες) απέτυχαν.

Όμως ο Μπερλουσκόνι σταδιοδρόμησε επειδή κατάφερε να «κάνει πειρατεία» στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα -όπως ο Τραμπ στο Ρεπουμπλικανικό- που διαλυόταν ενώ οι φιλοδοξίες των άλλων αντικρούστηκαν από τις ισχυρές ηγεσίες των τότε μαζικών κομμάτων – που δεν υπάρχουν πια.

Τα κόμματα έχουν παντού αποδυναμωθεί, η τάση είναι να εκλέγονται πρόεδροι ή πρωθυπουργοί άνθρωποι χωρίς κόμματα, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον Εμμανουέλ Μακρόν, τη Τζόρτζια Μελόνι, τον Αλέξη Τσίπρα – αλλά και την επιτυχία πετυχημένων κωμικών όπως του Πέπε Γκρίλο που μέσω του μπλογκ του έφτιαξε το «Κίνημα 5 Αστέρων» και του Βολοντιμίρ Ζελένσκι («Πέπε Γκρίλο της Ουκρανίας» τον αποκαλούσαν) που μέσω του ιντερνετ έγινε πρόεδρος της Ουκρανίας.

Ίσως λοιπόν, ο Ίλον Μασκ αγόρασε το twitter έχει μεγαλύτερους στόχους από το φθάσει στον Άρη ή να γεμίσει τον πλανήτη ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Και ίσως απλώς η επανασύσταση του Βασιλείου της Ουγγαρίας να μην ικανοποιεί τις φιλοδοξίες του ως εκφραστή της «παγκόσμιας συνείδησης» ή του εγελιανού «παγκοσμίου πνεύματος» και συλλέκτη εκατομμυρίων καθημερινών ψήφων.