Δουλειά των ΜΜΕ είναι η έρευνα και όχι οι φιλικές σχέσεις με την εξουσία

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δίκιο όταν λέει ότι ο καθένας πρέπει να αναγνωρίζει ποιος είναι ο ρόλος του σε αυτή τη χώρα.

Στους θεσμούς της και στον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία της.

Και ρόλος των ΜΜΕ προφανώς δεν είναι γενικά να στηρίζουν την εξουσία ή να έχουν φιλικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες ή τους διεκδικητές τους.

Ρόλος (και ευθύνη) των ΜΜΕ είναι να αναδεικνύουν ζητήματα που προκύπτουν στον δημόσιο βίο.

Να κάνουν έρευνα και να προσπαθούν να φέρουν τα «κακώς κείμενα» στο φως.

Να θέτουν ερωτήματα και να ζητούν τις απαντήσεις που απαιτεί και η κοινωνία.

Να έχουν γνώμη και ενίοτε, υπό το φως νέων δεδομένων, αυτή να αλλάζει.

Στη χώρα μας έχει υπάρξει εδώ και καιρό μια βαριά σκιά.

Αυτή του σκανδάλου των υποκλοπών από ένα κέντρο που – όπως όλα δείχνουν – συνδύαζε τη χρήση του κρατικού μηχανισμού με την «ιδιωτική πρωτοβουλία».

Υποκλοπές που έγιναν με παράνομο λογισμικό και είχαν να κάνουν με διάφορα σχέδια παρέμβασης και χειραγώγησης της πολιτικής ζωής, αλλά και με επιχειρηματικά συμφέροντα.

Υποκλοπές που εκ των πραγμάτων δημιουργούν τοξική συνθήκη και απαιτούν να ριχθεί άπλετο φως.

Ρόλος των ΜΜΕ σε αυτή την υπόθεση είναι ακριβώς να προσπαθήσουν να συγκεντρώσουν όσο περισσότερη πληροφορία, όσο μεγαλύτερη τεκμηρίωση, όσο πιο πολλά διασταυρωμένα στοιχεία και ταυτόχρονα να θέσουν ερωτήματα προς αυτούς που μπορούν να δώσουν πραγματικές απαντήσεις.

Γι’ αυτό και εξαρχής μιλήσαμε για μια ιστορικών διαστάσεων πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού να βοηθήσει στο να έχουμε απαντήσεις και να συμβάλει στη διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης.

Σε τελική ανάλυση, γιατί με αυτό τον τρόπο μια υπόθεση που τώρα μόνο πολιτικό κόστος αποτελεί για τον ίδιο, θα μπορούσε να αποτελέσει καταλύτη για μια μεγαλύτερη θωράκιση της δημοκρατίας.

Δεν ζητήσαμε αποδιοπομπαίους τράγους. Ούτε αυτομαστίγωμα.

Την ειλικρίνεια που αναλογεί στις στιγμές και το θεσμικό θάρρος που αρμόζει στο αξίωμα επισημάναμε.

Γιατί η υπόθεση αγγίζει και αυτό που περιγράφουμε ως «Μέγαρο Μαξίμου», γιατί υπάρχει χρήση της ΕΥΠ και γιατί προφανώς και υπάρχει προσπάθεια όσων εμπλέκονται να οχυρωθούν πίσω από το απόρρητο.

Αλλά και γιατί αποδείχτηκε ότι όντως η ΕΥΠ χρειάζεται αποτελεσματικότερο καθεστώς, πραγματική πολιτική επίβλεψη και θεσμικές εγγυήσεις που να εξασφαλίζουν ότι θα κάνει τη δουλειά της, αλλά δεν θα λειτουργεί και υπονομευτικά για τη δημοκρατία.

Και είναι ευπρόσδεκτη η νομοθετική πρωτοβουλία για απαγόρευση της χρήσης αυτού του είδους λογισμικού παρακολούθησης.

Σε τελική ανάλυση, εάν αυτή τη στιγμή, όπως έγκαιρα επισημάναμε, υπάρχει προσπάθεια για να «εργαλειοποιηθεί» η αποκάλυψη του σκανδάλου με σκοπό την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να υπάρξουν πρωτοβουλίες και να χυθεί άπλετο φως.

Δεν έχουμε κανένα λόγο για να διαφωνήσουμε με τον πρωθυπουργό για τα προβλήματα των ΜΜΕ. Τα θίγουμε συχνά με την Alter Ego Media να είναι ο μοναδικός Δημοσιογραφικός Οργανισμός που έμεινε συνειδητά έξω από την περιβόητη Λίστα Πέτσα.

Όμως, αυτό δεν ακυρώνει τον πρωταρχικό σκοπό της ελευθεροτυπίας που είναι ακριβώς η αναζήτηση της αλήθειας και η κριτική στην εξουσία. Είναι τμήμα της ευθύνης των ΜΜΕ να είναι ενοχλητικά. Σε αντίθετη περίπτωση, απλώς δεν επιτελούν τον ρόλο τους.

Και μπορεί όντως πολλές φορές τα ΜΜΕ να εκπροσωπούν και «συμφέροντα». Όμως, δεν μπορεί να είναι και υπεύθυνη στάση το «μας πολεμούν τα συμφέροντα», κάθε φορά που ασκείται κριτική ή τίθενται ερωτήματα προς την κυβέρνηση.

Προφανώς τη λαϊκή εντολή ο εκάστοτε εκλεγμένος πρωθυπουργός την έχει. Αυτός κυβερνά και αυτός σε τελική ανάλυση λογοδοτεί στον ίδιο τον ελληνικό λαό.

Όμως, τμήμα της λαϊκής εντολής αφορά και την προστασία της δημοκρατίας από οτιδήποτε την εκμαυλίζει ή την υπονομεύει. Και αυτό περιλαμβάνει και τα κάθε λογής «παράκεντρα» ή ακόμη χειρότερα το «ψηφιακό παρακράτος» που σιγά σιγά αποκαλύπτεται.

Και σήμερα τίθεται θέμα προστασίας της δημοκρατίας από τέτοιες πρακτικές που την ακυρώνουν. Γι’ αυτό το θέμα τα ΜΜΕ απλώς μπορούν να μιλήσουν, να ρωτήσουν, να κάνουν κριτική.

Όμως, ο πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να δράσει και να πράξει.

Και έτσι να κάνει όντως τη διαφορά.

Διαφορετικά, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις, θα είναι, μέρος του προβλήματος.

Πηγή: in.gr