
Από πολύ νωρίς έγραψα ότι η υπόθεση των υποκλοπών μπορεί να περιγραφεί ως μια παράδοξη εκδοχή ΣΔΙΤ.
Το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης το έφερε ιδιώτης επιχειρηματίας που προσπάθησαν να αποκτήσουν πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό και ως έναν βαθμό το κατάφεραν, γιατί χωρίς της βοήθεια της ΕΥΠ δεν θα ήταν εύκολο να κατευθυνθούν προς τους σωστούς στόχους.
Αυτή ήταν η κρίσιμη βοήθεια που ήρθε από το Μέγαρο Μαξίμου και για όλα αυτά πρέπει κάποτε να δώσει εξηγήσεις ο Γρηγόρης Δημητριάδης, όπως και όσοι υπουργοί ή άλλα στελέχη που τυχόν διευκόλυναν τον Λαβράνο στη δραστηριότητά του.
Όμως, εάν κανείς κοιτάξει το είδος και το εύρος των ανθρώπων που παρακολουθούνταν, με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα – και που προφανώς θα συνεχιστούν με επιπλέον στοιχεία –, θα δει ότι δεν ήταν απλώς η αγωνία ενός κέντρου μέσα στο Μαξίμου να «διατηρεί τον έλεγχο», ακόμη και μέσα από την παρακολούθηση κορυφαίων υπουργών.
Σημαντική πλευρά των παρακολουθήσεων ήταν και αυτό που θα περιγράφαμε επιχειρηματική-βιομηχανική κατασκοπεία.
Δηλαδή, η συγκέντρωση πληροφοριών που θα αξιοποιούνταν στο πλαίσιο οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
Η διάσταση αυτή, που δεν έχει τονιστεί όσο πρέπει στη σχετική συζήτηση, μπορεί να συνδυαστεί και με όλες τις ενδείξεις που υπάρχουν ότι στην όλη υπόθεση εμπλέκονται και επιχειρηματίες που πιθανώς να συνέβαλαν και στη χρηματοδότηση του πρότζεκτ.
Οι οποίοι μπορούσαν έτσι να έχουν πρόσβαση και στην πληροφορία για πολιτικά πρόσωπα και στην πληροφορία για ανθρώπους που εμπλέκονται σε κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις.
Τέτοιες πληροφορίες, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, είναι πολλαπλά αξιοποιήσιμες. Οικονομικά και επιχειρηματικά. Γιατί τα οικονομικά διακυβεύματα είναι μεγάλα.
Δεν το γράφω αυτό για να μειώσω τα τεράστια ζητήματα ηθικής τάξης που υπάρχουν σε σχέση με το πώς λειτουργούσε ένα παράκεντρο στο Μέγαρο Μαξίμου, ή την πολιτική ευθύνη που αντικειμενικά έχει ο πρωθυπουργός.
Όμως, η επιχειρηματική διάσταση είναι σημαντική και πρέπει να διερευνηθεί και επίσης να έρθει στο φως. Για να ξέρουμε ποιος ή ποιοι επιχειρηματίες αποτελούν τμήματα του όλου σχεδίου παρακολουθήσεων.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν συνεργάζεται η γκρίζα πλευρά της πολιτικής εξουσίας με την εξουσία του χρήματος, μόνο προβλήματα δημιουργούνται.


Latest News

Το ψυχολογικό πρόβλημα
Γενικώς συμβαίνουν περίεργα πράγματα σε περιβάλλον αβεβαιότητας. Ολοι ζυγίζουν την κατάσταση και ψάχνουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους

Ριψοκίνδυνο χρέος
Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα

Adam Posen: Η Ρωσία είναι υποτελής στην Κίνα
Ο επικεφαλής του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου Πήτερσον για τη Διεθνή Οικονομία, αναλύει γιατί η Ρωσία του Πούτιν, παρά τις αμερικανικές προσπάθειες, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει την Κίνα για την Αμερική.

Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων

Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας

Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό

Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας

Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;

Οποιος εξέχει, την πληρώνει
Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και όποιος «εξέχει» θα την πληρώνει ακόμα και αν αισθάνεται ασφαλής