Μίσθωση τύπου Airbnb vs μακροχρόνιας – Kρας τεστ τιμών [Πίνακας]

Από τρεις μέχρι και οκτώ φορές υψηλότερα είναι τα έσοδα του κατόχου ενός ακινήτου βραχυχρόνιας μίσθωσης από αυτόν που το διαθέτει προς εκμετάλλευση με μακροχρόνια μίσθωση. Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης της Grant Thornton που εκπονήθηκε για λογαριασμό του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ) και παρουσιάσθηκε χθες.

Για τον λόγο αυτό ο αριθμός των ακινήτων που έχουν δηλωθεί ως κατοικίες βραχυχρόνιας μίσθωσης (τύπου Airbnb) ανέρχονται πλέον σε 129,31 χιλιάδες έναντι 117,29 χιλιάδες το 2019 και μόλις 57,39 χιλιάδες το 2016.

Τα έσοδα της οικονομίας διαμοιρασμού όπως λέγεται επισήμως ανήλθαν στα 3,372 δισ. ευρώ το 2022 έναντι 2,962 δισ. ευρώ το 2019 και μόλις 1,424 δισ. ευρώ το 2016.. Έτσι από το 8,9% των συνολικών τουριστικών εσόδων το 2016 έφτασε το 14,41% το 2022.

Οι διαφορές

Διαβάστε επίσης: Τι αλλάζει στο Airbnb με τις «κρυφές χρεώσεις»

Τα στοιχεία όμως που εντυπωσιάζουν πραγματικά είναι η διαφορά στα έσοδα ανά μήνα, ανά τετραγωνικό μέτρο ενός ακινήτου «Airbnb» από ένα ακίνητο αστικής μίσθωσης.

Η Grant Thorton υπολόγισε ότι το 2019 οι τιμές της βραχυχρόνιας μίσθωσης (ευρώ/τετραγωνικό μέτρο/μήνα) ήταν στο Κουκάκι για παράδειγμα, στα 37,78 ευρώ το 2019 και 40,23 ευρώ το 2022 ενώ αντίστοιχα οι τιμές της μακροχρόνιας μίσθωσης ανά μήνα ανά τ.μ. την ίδια περιοχή ήταν 7,95 ευρώ και 10,43 ευρώ το 2019 και 2022, που σημαίνει ότι τα έσοδα από την μίσθωση τύπου Airbnb έναντι της μακροχρόνιας μίσθωσης ήταν 3,86 φορές περισσότερα.

Η πιο εντυπωσιακή απόδοση είναι στη Ρόδο που φτάνει τις 8,21 φορές, με τα Χανιά να ακολουθούν με 6,05 φορές και την πρώτη τριάδα να συμπληρώνει η περιοχή του Κεραμικού στην Αθήνα με 5,48 φορές. Δείτε αναλυτικά τον πίνακα.

Η εντυπωσιακή αυτή διαφορά στα έσοδα είναι που έχει σπρώξει μεγάλο μέρος των κατόχων ακινήτων στην αξιοποίηση της περιουσίας τους ως «Airbnb» και για τον λόγο αυτό δημιουργούνται τα πολύ σοβαρά κοινωνικά προβλήματα στις τουριστικές περιοχές, με δασκάλους και γιατρούς να μην μπορούν να βρουν σπίτια για να τα νοικιάσουν.

Από την άλλη πλευρά είναι εντυπωσιακή και η αδράνεια της πολιτείας οι εκπρόσωποι της οποίας στα λόγια επεξεργάζονται ένα πλαίσιο για την εύρυθμη λειτουργία της βραχυχρόνιας μίσθωσης ωστόσο στην πράξη δέκα χρόνια τώρα δεν έχει κάνει τίποτα.

«Το φαινόμενο γιγαντώθηκε μέσα σε μια γκρίζα ζώνη»

Είναι χαρακτηριστική η αγωνία που πηγάζει από τη δήλωση του προέδρου του ΞΕΕ Αλέξανδρου Βασιλικού ο οποίος τονίζει μεταξύ άλλων ότι «δέκα χρόνια αφότου το ΞΕΕ άνοιξε για πρώτη φορά το ζήτημα, το φαινόμενο γιγαντώθηκε μέσα σε μια γκρίζα ζώνη, χωρίς κανόνες, χωρίς ελέγχους, χωρίς πιστοποιήσεις, με “μαύρη εργασία” και πρακτικές παραοικονομίας. Τα αποτελέσματα είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Στα ύψη τα ενοίκια για τις οικογένειες, γιατροί που φεύγουν από τα νησιά γιατί δεν βρίσκουν σπίτι, καθηγητές και δάσκαλοι που κοιμούνται στα αυτοκίνητα. Ολόκληρες περιοχές χάνουν τη φυσιογνωμία και το χαρακτήρα τους ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια, αφού κανένας δεν ελέγχει κανέναν. Έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του φαινομένου σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και το κοινωνικό κόστος γίνεται πραγματικά δυσβάσταχτο για τους πολίτες. Δεν υπάρχουν περιθώρια παράτασης αυτής της κατάστασης. Είναι επιβεβλημένη η άμεση παρέμβαση της Πολιτείας για μια δίκαιη ρύθμιση στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, με ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών».